Το γκρί της πεταλούδας

Έτσι ήσουν...Με κλειστά φτερά

Δεν ήταν εύκολο να διαβάζει -έπειτα από όσα έμαθε, το όνομα της πάνω στο χαρτί ξέροντας πως εκείνος την έβαλε μέσα σε ένα τέτοιου είδους σημειωματάριο καιρό πριν γίνουν ένα. Η καρδιά της αναπηδησε στο στήθος γυρίζοντας τη σελίδα και ξεκίνησε...

"Τι είδους άνθρωπος κρίνει κάποιον άλλο από την εξωτερική εμφάνιση; Το βλέμμα της με σκαναρε από πάνω μέχρι κάτω λέγοντας όσα η γλώσσα δεν τολμούσε να πει. Πώς ειμαι άξεστος. Κατώτερος της...Δεν έμαθα να κρίνω μα θεωρώ πως αυτή η κοπέλα με τα πελώρια μάτια, χρειάζεται μια δόση από τον ίδιο της το χαρακτήρα. Ίσως πρέπει να μάθει πως η σεμνότητα και η ταπεινοφροσύνη, είναι προτερήματα της ψυχής. Ταιριάζει με τον Πίτερ. Ίδιος κρυοκωλος είναι κι αυτός μα δε ξέρω... κάτι σε αυτά τα μάτια της μου θυμίζει εκείνο το πλάσμα. Σαν να βρίσκεται φυλακισμένη σε ένα κορμί. Σε ιδέες άλλων. Καλά θα κάνω να μείνω μακριά της. Γυναίκες σαν κι αυτή δε αλλάζουν και μόνο εκνευρισμό μπορεί να μου προσφέρει..."

"Με είπε γάιδαρο και ακόμα γελάω. Είναι δυνατόν να βρίζει κατ'αυτόν το τρόπο; Έμαθα πως είναι ανθρωπολόγος μα η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν έχει επίγνωση των γνώσεων που της προσφέρονται. Είναι τόσο ξινή και υπάρχουν φορές όπως σήμερα στο δείπνο που δεν μοιάζει καν με αυτό που μελετάει..."

"Αγάπη μου...Τον είπε αγάπη μου με τέτοια λεπτότητα στη φωνή. Τέτοιο ήθος... Ανάθεμα αν χρησιμοποιεί λέξεις όπως μανάρι μου, μωρό μου, καυλα μου... Πόσο αναιραστη πρέπει να είναι στη ζωή της... Και γιατί της πάω κόντρα; Μ'αρέσει που έλεγα πως θα μείνω μακριά... Τα θέλει και μενα ο κωλος μου!"