Το γκρί της πεταλούδας

Δύο μέρες μόνο...

Εγώ θα βρίσκομαι εκεί...Στη πρώτη σειρά. Μόλις τελειώσει όλο αυτό θα σε πάρω και θα φύγουμε. Θα πάμε αμέσως στο νοσοκομείο...

Έφερε τα λόγια της Λάουρα στο μυαλό της όταν της ανακοίνωσε τα καθέκαστα και κοίταξε το νυφικό πάνω στο κρεβάτι. Το είπαν και το έκαναν. Ο γάμος  οργανώθηκε άξαφνα με δόξα και τιμή ενώ όλες οι φυλλάδες έγραφαν πως κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει μια εγκυμοσύνη στη μέση εξού και η βιασύνη. Ο Πίτερ εκτός απο ένα τηλεφώνημα που της έκανε καταμεσής της νύχτας για να βεβαιωθεί πως όλα κυλάνε ομαλά -μιλώντας της κάπως περίεργα  δε την ξαναενοχλησε ενώ το επόμενο πρωί τη πόρτα του διαμερίσματος χτύπησε μια διοργανώτρια γάμων. Τόσο η Μεγκαν όσο και η Κάθριν είχαν πάθει σοκ με τα νέα μα η Ελίζα αρκέστηκε να πει αυτο που όλοι έλεγαν... Πώς ήταν έγκυος . Πώς ήταν σωστό να τον παντρευτεί. Τι κι αν δεν ήταν; Μόλις έπαιρνε το σώμα του Κίαν θα χώριζε χωρίς να την νοιάζουν  οι συνέπειες.

"Πρέπει να ντυθείς κάποια στιγμή" άκουσε τη Λάουρα καθώς έμπαινε μέσα στο δωμάτιο. Ήταν εκνευρισμένη και η Ελίζα με τα χίλια ζόρια την απέτρεψε από το να κάνει σαματά.

"Πρέπει. Θα έρθουν να με πάρουν σε λίγο" της απάντησε σαν ένας κενός άνθρωπος.

"Ελίζα; Ξέρω πως μπορεί ο Κίαν να μη ζει , μα ξέρω πως μας προσέχει" ξεκίνησε να λέει στοργικά "Είσαι σίγουρη πως μπορείς να μπεις σε αυτή τη διαδικασία μόνο και μόνο για να ταφεί σωστά; Ζούμε στον 21ο αιώνα που να πάρει! Μπορούμε να πάμε στην αστυνομία!"

"Σε ποια αστυνομία; Όλοι στη πολιτεία είναι γνωστοί του πατέρα μου Λάουρα. Θα με βγάλουν εύκολα τρελή. Δε προλαβαίνω να φύγω μακριά...Πόσο πιστεύεις θα αντέξει το κορμί του εκεί που τον έχουν; Δε μπορώ να τον αφήσω. Θα φροντίσω όμως μόλις γίνει η κηδεία να τους θάψω όλους στο ίδιο νεκροταφείο!" Η Ελίζα ύψωσε απότομα το τόνο της φωνής της και άρπαξε το νυφικό κουνώντας το πέρα δώθε "ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙ!" Είπε και ξεκίνησε να το φοράει. Το κουδούνι χτύπησε και η Λάουρα τη κοίταξε θλιμμένη.

"Θα σε δω εκεί..." βγήκε, άνοιξε στη κοπέλα που διοργάνωσε το γάμο και θα τη συνόδευε ως την εκκλησία για τη τελική προετοιμασία και έφυγε...

****

Παρόν

Μια στιγμή λοιπόν. Αυτή ζήτησα και αυτή μου δόθηκε. Ακόμα δε μπορώ όμως να πιάσω το καταραμένο το χερούλι και να βγω. Έξω γίνεται χαμός από φωτογράφους που είναι έτοιμοι να απαθανατισουν το ευτυχισμένο ζεύγος να παντρεύεται. Πόσο άθλια είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε; Πόσο σκληρά φέρεται σε ανθρώπους που δε το αξίζουν; Τα λεφτά είναι κατάρα για όποιον τα έχει... Αυτά με έφεραν εδώ. Αυτά μου πήραν ότι πιο όμορφο είχα ποτέ στη ζωή μου... Εκείνον.