Το γκρί της πεταλούδας

Μάθημα....#Not

Προσπάθησε να ξεμπλέξει τα  μαλλιά της και κοπάνησε τη χτένα με δύναμη στο νιπτήρα . Καθε φορά που έβρισκε  κάποιο κόμπο, ο πόνος που της προκαλούσε στο κρανίο, ωθούσε τα νεύρα της στα ύψη. Από την ώρα που ξημέρωσε ένιωθε νευρικότητα και αυτό φαινόταν. Δεν είχε ανακοινώσει ακόμα στο Πίτερ ότι δε σκοπεύει να πάει στο Κίαν και σκεπτόμενη τη γκρίνια του , προσπαθούσε να βρει μια καλή δικαιολογία.

"Ελίζα; Ολα καλά εκεί μέσα;"

"Μια χαρά Πίτερ. Τώρα βγαίνω..."

Εκείνος απομακρύνθηκε από τη πόρτα και επέστρεψε στο ακουστικό του τηλεφώνου.

"Αφού σου εξηγώ βρε μαμα . Από χθες είναι περίεργη. Σίγουρα ο Κίαν παίρνει την αγωγή του;" ρώτησε ανήσυχος

"Ναι Πίτερ. Πόσες φορές θα στο πω; Αφού κάθε μήνα στις εξετάσεις η ουσία ανιχνεύεται στο αίμα. Είναι μια χαρά. Ίσως την απασχολεί τίποτα..." απάντησε η Τζίνα

"Τέλος πάντων. Κλείνω και θα δω. Καλή σου μέρα μητέρα..."

"Με ποιον μιλούσες;" ρώτησε η Ελίζα βγαίνοντας προς τα έξω.

"Με τη μαμά. Μας κάλεσε για φαγητό αύριο το βράδυ!" Της είπε χαμογελαστός.

"Μα αύριο αφού σου είπα πως πρέπει να πάω στην Άντρια. Έχουμε να τελειώσουμε την εργασία" Η Ελίζα κατσουφιασε. "Αδιαθετησα κι όλας οπότε πονάω. Ακόμα το σκέφτομαι και για εκείνη..." Η Ελίζα έριξε το ψεματακι της τελευταίας στιγμής και ξάπλωσε.

"Τόσο πολύ πονάς; Να σου φέρω ένα χαπι; Είναι πέντε και..."

"Ωχ. Ξέχασα να στείλω μήνυμα στον αδερφό σου πως δε θα πάω. Μου δίνεις το κινητό σε παρακαλώ;"

"Δε θα πας;" είπε απορημένος

"Ναι Πίτερ. Θέλω τη κουβέρτα μου, ζεστασιά και ηρεμία!"

"Εντάξει αγάπη μου, δεν είπα κάτι. Θα σου φέρω ένα παυσίπονο και ξάπλωσε..." Ο Πίτερ της έδωσε το κινητό της και βγαίνοντας κάλεσε τη μητέρα του.

"Εισαι σίγουρη πως παίρνει αγωγή ετσι;" ρώτησε για εκατοστή φορά "Η Ελίζα προφασιστηκε τη περίοδο της. Στην αρχή πίστεψα πως δε θέλει να έρθει στο γεύμα μα ούτε στον Κίαν πάει..."