KOMŞU TURNAM ☘

VIII

VIII

"Kim lan bu?" diye tekrar eden Kürşad abinin sesiyle artık konuşmam gerektiğinin farkına varıp olabildiğince doğruya yakın bir şekilde cevap verdim.

"Sanırım sapığım"

"Oha, bu o mu?" diyen Elif daha net görebilmek için gözlerini kıstı ve kafasını ileri doğru uzattı.

"Sanıyor musun?" deyip gülecek gibi duran ama gergin bakışları ön taraftaki gruba takılan Kürşad abiye bir şey diyemedim.

Ilgaz ise bana attığı ters bakıştan sonra gözlerini bana bakan çocuğa çevirmiş dik dik bakışıyorlardı. Elini kapı açma yerine götürünce arkadan omzunu sıkıp "Hayır, lütfen inme" dedim korkuyla.

"Sapığım diyorsun, gerçekten rahatsız mı ediyor bu velet seni? Sevgilin değil miydi senin?" deyip eli kapı kolundayken yan bir şekilde arkaya dönüp bana baktı.

"Ay saçmalama be!" diye ciyakladı yanımda oturan Elif. Ben konuşamadan önce o atlamıştı. "Çağla'nın bir tane sevgilisi oldu, o da ortaokulda. Bizim kız seçicidir, hiç girmez öyle toplara"

Gözlerime onaylamam için bakan Ilgaz ile gözlerimi yumarak arkadaşımı onayladım ancak bu sefer daha kararlı bir şekilde kapıyı açmaya çalışınca arkadan onu yakalamaya çalıştım. Elimden kurtulup arabadan indiğinde Kürşad abi de tereddüt etmeden motoru durdurup peşinden inmişti.

Onların inişini izleyen gruba baktığımda iyice telaşlandım. Pek tekin tiplere benzemiyorlardı ve sayıca üstünlerdi. Sorun çıkmasını önlemek adına bende topal ayak dışarı çıktım.

Ilgaz ile Kürşad abi birkaç adımda onların yanına varmış konuşuyorlardı. Ilgaz kapı sesini duyduğunda arkasına baktı ve beni görünce "Arabada bekle" dedi.

"Hiç gerek yok, mevzu bahis ben değil miyim?" dediğimde Ilgaz sabır dilenir gibi yukarıya baktı.

Kürşad abi ise güya kaş göz hareketiyle bana arabaya binmemi işaret ediyordu ancak ikisini de takmayacaktım.

"Mevzu bahis sen değilsin," dedi Ilgaz kaşlarını çatıp tekrar o adama doğru dönerek. Ardından def eder gibi çelik gibi bir ses tonuyla "Artık olmayacaksın" dediğinde ismini unuttuğum o çocuk ve arkadaşları da birden omuzlarını dikleştirip ona doğru yanaştılar.

"Ya olursa?" dedi adam. Hala geri adım atmıyor, diğer arkadaşları Ilgaz ve abisinin çevresinde ukala ukala dolanırken gözleri bizimkilere hiç tekin bakmıyordu.

İşin hiç iyi yerlere gitmeyeceğine emin olup bir iki adım attım. Ardından abartıyla bağırarak "Ahh!" dedim eğilip ayak bileğimi tutarak. Ilgaz ve Kürşad abi aniden bana dönüp halimi fark edince bir an tereddüt ettiler. Hastaneye gideceğimizi hatırlamışlardı.

Yalanın Allah'ı yok deyip "Bildiğin kırık galiba" dedim yüzümü iyice buruşturarak.

"Ambulans çağıralım" deyip benim önümü kesen çocuk cebindeki telefona davranınca ben bile şok olmuştum. Ilgaz hışımla çocuğu elleriyle itip "Sanane lan!" diye bağırınca korkudan aklım çıktı. Resmen ateşin fitilini atacak ilk adımı atmıştı.

Adamın arkadaşları bir anda Ilgaz'a atılacakken ayağımı falan unutup ben onun önüne geçtim ve ellerimi göğsünün üzerine koyup onu geriletmeye çalıştım.