Hated But Loved

- 1 -

Jane Delaro

"Jane Delaro! Kom onmiddellijk naar beneden!" Hoor ik mijn vaders stem door mijn hoofd galmen. Ik begin automatisch te grijnzen, als ik weet waar het om gaat. Ik loop mijn kamer uit en neem vervolgens de grote trap naar beneden.

"Vader? U riep?" zeg ik met een mierzoette stem, zodra ik bij zijn kantoor ben.

"Wat heeft dit te betekenen?" zegt hij met een boze ondertoon en gooit een brief op tafel. Ik laat mijn ogen snel over de regels glijden. Het is van school, zoals ik had verwacht. Quincy en ik hadden een lokaal vol gegooit met van die orbeez. Ken je ze? Die kleurrijke balletjes die groter worden doormiddel van water.

"Nou? Krijg ik nog een uitleg?" Mijn vader haalt mij uit mijn gedachten en kijkt mij ongeduldig aan.

"Sorry, vader. Het zal niet meer gebeuren," zeg ik dan maar. Mijn vader gromt even.  "Elke keer zeg je dat weer. Maar toch krijg ik steeds een brief op de mat, dat je weer iets hebt geflikt," zegt hij met een lage stem. Als ik nu niet oppas, dan gaat hij nog op Alpha-toon tegen mij praten.

'Dat wil ik niet,' stamelt White. "Ik ook niet,"

Ik zucht even.

"Vader, ik beloof het u, het zal niet meer gebeuren. Zo wel, dan stuurt u mij maar naar de kerkers of iets," zeg ik dan maar, hopend dat zijn temper wat minder wordt.  Mijn vader knikt langzaam. "Laat het me niet weer gebeuren, Jane," zegt hij dan op kalme toon. "Sorry," fluister ik nog en verlaat zijn kantoor.

'We zijn er nog maar net vanaf gekomen,' mompelt White. "Klopt, we moeten er nu ook wel echt mee oppassen,"  Ik voel mijn telefoon trillen en nieuwsgierig kijk ik wie het is. Quincy heeft me een berichtje gestuurd.

Dan zul je waarschijnlijk denken; Waarom mind-linken jullie niet?

Omdat we dat vaak overbodig vinden.

Quincy: Yoo, we krijgen morgen nieuwe studenten. Twee daarvan komen in onze klas.

Verbaasd kijk ik naar het berichtje. Nieuwe studenten? Dat gebeurd niet vaak in het laatste jaar.

Ik: Wat weet je er allemaal al van?
Quincy: Ik weet dat het twee jongens zijn, die bij ons in de klas komen. Er is wel een iets minder nieuwtje..

Nieuwsgierigheid ontstaat. Welk minder leuk nieuwtje?

Quincy: Het zijn demonwolfs..

Mijn ogen vergroten zich. Dit kan niet. Waarom heeft de school demonwolfs aangenomen? Hoeveel zullen het er zijn?

Ik: Kom nu naar de fontein.

Ik druk mijn telefoon uit en ren met weerwolf snelheid naar het fonteintje.  Daar aangekomen, duurt het hooguit vijf minuten voor Quincy er ook is.
De paniek is volgens mij van mijn gezicht af te lezen, want Quincy kijkt mij bezorgd aan.

"Hey, rustig aan, Jane," zegt ze, een poging om mij gerust te stellen. Wat echter niet lukt.
"Quin, waarom komen ze op onze school? En ook nog eens in onze fucking klas?" Paniekerig loop ik heen en weer.

"Jane, jij gaat nu eerst rustig doen. Ik snap het, het is pijnlijk om te weten dat de demonwolven terug keren na drie jaar. Als je gewoon uit hun buurt blijft, dan moet er niks aan de hand zijn," Langzaam knik ik. Ze heeft ook wel gelijk, ik overdrijf waarschijnlijk gewoon.

"Hey, wat is er aan de hand?" Anna is er ook bij gekomen. Ik bijt op mijn nagel om niet gelijk weer in paniek te raken. "Ik voelde bezorgdheid van je, alles oké?" vraagt Anna aan Quincy. Ze hebben elkaar al gemarked, dus voelen ze elkaars emoties.

"Demonwolven komen naar onze school," antwoord Quincy dan. Anna kijkt even ernstig, maar ontspant snel weer. "We blijven gewoon uit hun buurt," zegt Anna. Quincy knikt instemmend. "Dat zei ik ook al,"

"Kunnen we het alsjeblieft nu even vergeten? En gewoon ergens gezellig eten of zo," mompel ik. Anna en Quincy beginnen te lachen. "Altijd denk jij aan eten," grinnikt Quincy. Ik gooi bitcherig mijn haar naar achteren. "Duhh,"

"Laten we bij Cubanita eten, mijn oma werkt vandaag dus kunnen we gratis daar eten," stelt Anna voor. Quincy en ik maken een instemmend geluidje.
Op weerwolf snelheid rennen we naar Cubanita.

"Abuela!" roept Anna, zodra we in het restaurantje zijn. "Dames! Wat leuk dat jullie er zijn," zegt Anna haar oma vrolijk. "We kwamen hier eten, kunt u ons weer het standaard geven?" vraagt Anna aan haar oma. Haar oma begint te lachen en knikt. "Neem maar plaats, dan laat ik het eten zo brengen,"

"Oké, ik ben officieel zwanger van een voedselbaby," mompel ik uitgeput. Ja, van eten word ik moe. Het is een zware klus, hoor.

"Hoeveel maanden?" vraagt Quincy en begint te grijnzen. Ik grinnik even. "Drie maanden," speel ik mee. Quincy kijkt quasi-verbaasd en wrijft vertroeteld over mijn buik. Hierdoor begin ik nog harder te lachen, waardoor ik Quincy aansteek.

Anna lijkt het echter niet zo leuk te vinden.

"Wat is er, schat?" vraagt Quincy, nog half lachend, aan haar mate. "Ik vind het niet iets om te lachen," zegt Anna serieus. Fronzend kijk ik haar aan.

"Hoe bedoel je?" vraagt Quincy voorzichtig.
Anna gaat beter op haar stoel zitten en pakt Quincy haar hand vast. "Ik wil later ook pups, met jou," zegt ze dan. "Hoe? Ik ben geen jongen, Anna," antwoord Quincy gelijk.

"Er zijn zoveel mogelijkheden, we kunnen iemand vragen," stelt Anna voor. Quincy haar ogen kleuren goud, net als die van Anna. Ze zijn dus aan het mind-linken.  Ongemakkelijk kijk ik de twee aan.

"Klaar met dit onderwerp, Anna," zegt Quincy streng. Anna rolt met haar ogen, staat op en loopt het restaurant uit. Quincy zucht en wrijft over haar gezicht. "Sorry dat je daar bij moest zijn," mompelt ze zachtjes. Snel schudt ik mijn hoofd.

"Je hoeft je niet te verontschuldigen," zeg ik en glimlach naar haar. Met een trieste glimlach kijkt ze terug. "Het is duidelijk dat er meer aan de hand is, vertel," Ik zie het gewoon aan haar. Haar hele houding straalt het uit.

"Kijk, ik hou ontzettend veel van Anna, maar ik kan haar niet alles bieden wat ze wilt. Waarom heeft de Maangodin besloten, om mij en Anna te koppelen?"

"Ik weet het niet, Quincy. Jij wist al dat je op meiden viel en dus dacht je niet over dat soort dingen na. Voor Anna was het totaal nieuw, om met een meisje mates te zijn," vertel ik. Begrijpend knikt Quincy.
Ik snap haar struggle wel.  Ineens begint mijn wolf paniekerig heen en weer te rennen. Ik snif een paar keer en snap dan waarom. Quincy ruikt het ook.

"Demonwolven,"