MAVİŞ (bitti)

~9~

Gece ben ve Nazlı Burakın odasında yatmıştık. Yatak çift kişilikti ve ben bilerek onun yattığı tarafa yatmıştım. 'Ben giderek bu çocuktan hoşlanmaya başlıyorum heralde.' Ahh! Ne diyorum ya! İç ses misin ne boksan artık SUS!!
Sadece öyle denk geldi. Ay! İç sesimle kavga ediyorum resmen.

~•~•~•~•~•~•~•

Sabah alarmla beraber 'ben' uyanırken Nazlı hâlâ uyuyordu. Yataktan kalktım lavaboya gittim. Elimi ve yüzümü yıkayıp mutfağa doğru ilerledim. Mutfaktan sesler geliyordu heralde abim kalkmış kendine kahvaltı hazırlıyordu. "Abi inşallah kendine müslümanlık yapmıyorsundur?" Mutfağa girdiğim zaman arkası dönük olan Burak ı gördüm. "Abin yok burda  ama merak etme ben abin gibi
değilim." "Yardım lazım mı?" "Neden olmasın?" Burak patates kızartması yapmaya çalışıyordu. Dikkatinizi çekerim çalışıyordu diyorum. Bir elimi tezgahın üzerine doğru koymuş diğer elimi ise belime doğru koymuş onu izliyordum. "Noldu? Aşık mı oldun yoksa?" Boğazımı temizleyip dikleştikten sonra cevap verdim. "Sana mı?" "Ben burda başkasını göremiyorum." "Ha ha ha! Çok komik!" Kafasını patateslerin olduğu kaba doğru eğmiş gülüyordu. Her zamanki gibi gamzeleri onu ele veriyordu. "Çok mu komik niye gülüyorsun?" "Sen benim güldüğümü nerden biliyorsun ki?" Yanağına dokunup gamzelerini gösterdim. "Bunlar seni ele veriyor canım." Bir daha güldü ama bu sefer yüzüme bakarak. Gömün beni o gamzeye. Offf çok güzel benimde bir gamzem olsun isterdim. "Gülme öyle!" "Neden?" Sırtını buzdolabına yaslamış kollarını göğsünü birleştirmişti. "Neden mi? Kıskanıyorum ama!" Göz kırparak cevap verdi. "Beni mi?" "Ha-hayır. Gamzelerini!" Bana bir daha güldü. O gamzelerini gözüme soka soka gösteriyordu. Ayağımı yere 1 kere vurarak mutfaktan çıkmaya çalıştım ama bir kol beni arkamdan yakaladı ve kendine doğru çekti. "Nereye?" Kendine o kadar yakın tutuyorduki heyecanımdan kolumun acısını bile fazla hissedemiyordum yada çok fazla sıkmıyordu. Hemen kendimi toparlayıp kolumu çekmeye çalıştım. Ama işte diyorum öküz öküz! Hayvan ya bırakmıyor ki. "Odama gidip okula hazırlanacağım." "Saat daha 10.30" hâlâ beni kendinden uzaklaştırmıyor,hareket bile etmiyordu. Bir kaç dakika daha böyle kaldıktan sonra kapıdan öksürme sesleri duydum. Kafamı kapıya doğru çevirdiğimde Salihi gördüm. Bittim ben! "Nil benimle odaya kadar gelir misin(!)?" "E-evet" kolumu hâlâ bırakmıyordu bana bile bakmıyorduki. "Kolumu bırakır mısın artık?" Bana 'gitme' der gibi bakıyordu. Yavaşça kolumu ellerinin arasından çekip odaya doğru yol almıştım.
"Salih." "Burdayım Nil gel." Oturma odasında üçlü olan kanepede oturmuş beni bekliyordu. "Salih. Kanka bak..." "Şşşt! Sus!" "Ama" "Kes" "Bak" "Tıp" "Oyun mu oynuyoruz?" "Haayırr. Seni az sonra sorguya çekeceğim. Sadece Nazlı ve Canerin uyanmasını bekleyeceğiz. Neydi aramızda sır  saklamak yoktu. Bir şeyi hep birlikte bileceksek bileceğiz,bilmeyeceksek bilmeyeceğiz. Merak etme Nazlı diğer olan şeyleride anlattı. Sen anlatmasanda!.." Bana şimdi trip mi attı? "Oyyyşş! Yerim seni!" "Yılışma be kızım şimdi unutturmak için yapıyorsun. Anlıyorum seni kardeşinin abisine aşık oldun ama aşk bu  yani bişey diyemezsin. Zaten Canerde bişey demediki. Aksine mutlu oldu lan çocuk. 'Abimde kardeşimde yabancı ellere gitmiyor' diye seviniyo." Olduğum yerde hafifçe gülümsedim çünkü hoşuma gitmişti. Caner ve Nazlıyı uyandırmak için yukarıya çıktık. Biraz zorlansakta kaldırabilmiştik. "Yaa! Offf! Noluyor uykum var benim!" "Gel gel Nil ile ilgili konuşacağız." "Ne! Geliyorum bekleyin!" "Kıza ev yanıyo desek bu kadar hızlı kalkmaz yerinden." Salihle birlikte oturma odasına geçerken Caneri gördük. Abisiyle bişeyler konuşuyorlardı. "GÜNAYDIIINNN!!" "Günaydın prenses." "Günaydın." "Ayh ne mutlu bir sabah!" "Burak abi senden bir şey rica edebilir miyim?" "Söyle bakalım." "Caneri alabilir miyim? Biz bir şeyler  konuşucağızda." "Tamam. Alın veya siz burada oturun ben mutfağa geçeyim. Size kahvaltı hazırlamaya çalışıyodum." Hafif bir tebessümle ona baktım. "Abin daha uyanmadımı Nil!" Bana ilk defa 'Nil' demişti. Hepimiz şok içerisinde Buraka bakarken yeniledi. "Sana diyorum Nil! Abin uyandımı?" "Ha-hayır daha uyanmadı."