MAVİŞ (bitti)

~33~

Yaklaşık 3 4 saattir burdaydık. Hava iyice karamıştı. "Saat kaç?" "22.30"

Bir anda esen rüzgarla içim ürperdi. Burak beni kendine yaklaştırmış sıkı sıkı sarılıyordu.

Bir ağacın altına doğru geçmiş oturmuştuk. Belki bizi arıyorlardır diye.

Bekle bekle bekle. Sıkıldım uff! "Saat kaç?" "23.20"

"Ufff!" "Çok mu sıkıldın?" "Evet. Hadi gel bişeyler yapalım." "Ne yapıcağız ki burda?" Ayağa kalktım ve Burağın omzuna dokunup 'ebe' diye bağırdım. Evet biraz çocukçaydı biliyorum ama canım çok sıkılmıştı.

"Emin misin bu oyunu oynamak istediğine?" "Noldu korktun mu yoksa?" "Yakalarsam öperim ama."

"Önce bi yakalada sonrasını düşünürüz." Koştum,oldukça çok hızlı koştum. Ama beni 1 adımı onun 3 adımı nerdeyse.

Bir anda ortadan kayboldu. "BURAK! Nerdesin? BURAK!" Ses gelmedi.

O ses vermedikçe ben daha çok korktum. Ya başına bişey geldiyse? Ya bayıldıysa?

Koşarken geride bıraktığım yollardan geçtim. Ama yok. Burak yoktu. Artık fena halde korkmaya başlamıştım.

Ağlayarak Burağa seslenmeye başladım. "Burak lütfen saklandıysan çık dışarı! Burak lütfen!"

Hâlâ ağlıyor ve Burağa sesleniyordum. Yaklaşık 15 dakikadır. "Sevgilim lütfen gel artık yanıma. Çok korkuyorum Burak lütfen."

Hâlâ ses yok. Çok yorulmuştum. Sabahtan beri Burağı arıyordum. Lanet kafam benim sen niye düzgünce durmuyorsunki. He niye? Salak ben salak.

Bir ağacın altına geçtim,bacaklarımı kendime çekebildiğim kadar çektim ve öylece kaldım.

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Dayanamıyordum ama dayanmak zorundaydım. Burağı bulmam lazımdı.

Bu ve bunun gibi biraz kısa bölümler gelicek ama telafi edeceğim. He bu arada hayalet okuyucularım Vote ve yorum yapmayıda unutmayın.❤️