DEAREST ENEMY [√]

CHAPTER FOUR

CHAPTER FOUR

  "...ALAM mo kasi, Max, whatever this little dangerous organ would say, you don't have anything to refuse it," saad ni Drea at itinuro pa ang kanang dibdib ko.

  Ilang araw na rin simula nang napansin ko ang pagwawala ng dibdib ko kapag nariyan si Labanos. I try refusing it pero mas lumalala. Sinubukan kong magpaka-normal, though I am slightly not normal, sa harapan nya. Pinapatulan ko pa rin naman ang pang-aasar nya pero hindi dahil inis ako, iyon ay upang pagtakpan ang ginagawa nyang panggugulo sa sistema ko. Alam ko, mabilis ang mga pangyayari pero ewan ko ba.

  Kainis naman kasing Mestisong Mongoloid 'yan, eh. Simula kasi ng nangyari noon sa Day-Night market ay mas lumala pa ang mga ginagawa nya. Hindi sa paraan ng pamumuwisit nya kung hindi ay sa ginagawa nyang pagka-career sa mga kakaiba nyang kilos. Those are very weirder, destructive and sort of seductive.

  Yes, I got destructed. Shit tzu. Kahiya ako.

  "Shemay! Labanos!" angil ko matapos nya akong itulak. Muntik pa akong madapa sa ginawa nya. Hindi ko na naman alam kung bakit na naman nya ako itinulak. Naglalakad lamang ako sa hallway nang ginawa nya ang bagay na iyon. "Ano bang problema mo?" Kunot-noo ko syang tiningnan. Irita dahil sa ginawa nya. Paano na lang kung tuluyan akong madapa? Masisira ang flawless kong kutis. Kairita sya. "Hindi ka na nga pinapatulan, manunulak ka pa. 'Yung totoo, nakahithit ka ba?" Pinagkrus ko ang braso ko at pinukol sya ng masamang tingin.

  Ano 'yun? Physically bully na sya ngayon? Ayaw na nyang maging verbal lang?

  Isa pa, ilang oras ko na rin syang iniiwasan at kung hindi man maiwasan ay hindi ko na pinapatulan pa ang pang-aasar nya. Mabilis, oo. Pero kasi hindi lang utak ko ang nagwawala dahil sa inis sa kanya. Nadamay na ang puso kong tahimik. Hindi ako slow para hindi mapansin ang ganoong bagay.