Zombie Apocalypse : Dead End ( The Last Of Us ) [MAJOR REVISIONS]

Chapter 19: Goodbyes

Ina's POV

We didn't expect na mag kakaganto na mayroong susugod samin para kunin ang iba naming kasamahan for their own good. Hanggang ngayon tahimik pa rin kami. Wala ni isang nag salita samin. Mag sasalita lang sila kapag may itatanong. Yung dating bibo na James? Nawala dahil sa nang yari kay Angel. 

Pati ang mga sundalo dito. Wala na ring kibo masyado. Hindi na sila tulad ng dati na maingay. It's our first time na mawalan ng comrade. Even though Angel was a ... a.. a... a bad girl. 

"Guys and Girls... Can we just move on ?" panimula ni Yukine. He just ruined the atmosphere.

"There's nothing we can do for her. C'mon ! It isn't our fault that she got eaten by those Flesh eating monsters." pag kukumbinsi nito sa mga kasama namin. Nakita kong napabuntong hininga yung mga sundalo.

"Oo nga naman ! Dapat maging matatag tayo !" sigaw ni Ken. Isa sa mga sundalo.

"Aye Sir !" sabi nung mga sundalo at tumayo at nag salute.

"Anong dapat gawin ?!" malakas na tanong ni Ken.

"Lumaban!" sigaw nung mga sundalo. Napangiti naman kaming anim nila Ada.

"Ano ?!" sigaw ulit ni Ken.

"LUMABAN !" sigaw ulit nung mga sundalo. Nag si labasan naman sila Lavi para tignan kung anung nang yayari.

"Hindi dahil namatayan tayo ay mawawalan na tayo ng pag-asa !!" Sigaw ng malakas ni Ken habang palakad pabalik-balik at akala mo isang guro na napaka istrikto.

"YES SIR ! PAG MAY BUHAY MAY PAG - ASA !"  sigaw nung isang Sundalo sa likod.

"Oo tama yon !!" sigaw naman nung mga sundalo na nasa harap.

"Dapat gawing inspirasyon ang pagkamatay ni Ms. Angel ! Walang susuko !" sabi naman nung isang sundalo na nasa gitna.

"TAMA YON !" sabay sabay ni sigaw nila Mark, Yukine at Jungkook. After nun... There's an awkward silence.... hanggang sa bigla nalang nag tawanan ang mga sundalo. Pati narin kami natawa na din.

"Anong nang yayari ?" tanong ni Claude samin. Napatingin naman kami sa kanya at tumahimik saglit. Nag katinginan ulit kaming lahat at tumawa ulit. 

"Anong nang yayari ? May nakakatawa ba ?" tanong ni Michael samin.

"T-t-t pffft. T-t-t- pfff t-tawa k-k-a n-n pfff na l-lan-g pfft din. HAHAHAHAHAHAHAHA" tawa ni Ada. Iba talaga tong babaeng to ! Hindi mapigilan ang tawa.

"Ma?" tawag sakin ni Shiro. Tinignan ko siya yung mukha nya mukha siyang inosenteng bata.

"Oh?" tanong ko sa kanya.

"Naze anata wa subete waratte iru?" tanong niya sakin. Napangiti naman ako at tumingin sa mga sundalo na halatang hindi naintindihan.

"Stop speaking in Nihonggo ! You baka !" I answered him and chuckled.

"Wala.. there's nothing wrong with us.. it's just that something funny happened." dagdag ko pa.

"I see..." sabi nito bumalik sa loob.

Michael's POV

Long time no POV eh ? *sighs* Tahimik pa din dito... Para kaming namatayan I mean namatayan nga pala kami. These days tahimik na tahimik sila Sofia. I feel bad for them... I wish I can do something for them.

Etong araw na to ? Panigurado panandalian lang ito. Mag kakaroon ulit ng Zombie na aatake samin at natatakot ako na may mawala ulit samin. That's the worst nightmare for me. 

"What if mag laro nalang tayo ng games?!" tanong ko ng napaka cheerful kaya nakuha ko ang kanilang attention.

"What game naman Kuya ?"tanong ni Victor. Oo nga no... Ano nga ba ? Napatingin ako sa kanila at sila din nakatingin sa akin. Then, there's a silence ....