Final

364 26 79
                                    

  Ve her güzel şeyin bir sonu var .Okuyan okumayan destek veren ,vermeyen herkese teşekkürler

1 hafta önce

Meryem acilen bak şu videolara.Onları içeri atmamız gerekiyor.Meryem gözleri kararmış bakıyordu ..Her anlattığımız kelime de elleri titriyordu adeta.
"Nasıl insanlar bunlar böyle " diyebildi en sonunda..Yağız usulca başını öne eğmişken ellerinden tuttum.Onun suçu değildi tüm bu olanlar ... "Elimden geleni yapacağım merak etmeyin onları hapise kendi ellerimle götüreceğim " dedi. Gülümsedim uzun bir aradan sonra ..
"Teşekkür ediyorum "

***
1 hafta sonra

Derya olanları öğrendiğinden beri evden dışarı çıkmıyordu ..Her gün pencereden Selim i görüyor ama onun bile yanina gidesi gelmiyordu ..Kendini aciz ve suçlu hissediyordu .Korkuyordu abisine zarar vermekten ,Hazangilin yüzüne yeniden bakamamaktan korkuyordu ..İnanmıyordu nasıl olurda annesi ve babası boyle insanlar olurdu ..Hep hayati boyunca sadece kendi hayatlarını karanlığa cevirdiklerini zanneden genç kız bunun daha fazlasını da yapma potansiyelinde  oldukları öğrendiği için hayat ona iyice karamsar ,iyice çekilmez ,iyice güvenilmez gelmeye başlamıştı.1 haftadır sorguluyordu "Ailem bile bunları yapıyorsa ben nasıl insanlara güvenecegim onu da geçtim onlar bana ,bize nasıl güvenecek ..."

Bunlar her sabah uyandığında ilk zihninde dolaşan ,bağıran cümlelerdi.Geceler bitmiyordu 1 haftadır gözüne uyku girmemişti .Abisinin kendinden daha kötü durumda olduğunu biliyordu ona caktirmamaya çalıştı. Güçlü görünmeliydi ama odasına her girdiğinde sanki ayakları yerden kesiliyor ,yürümeye mecali  kalmıyordu .Kapı zili çaldı ,duydu ama kalkmak istemedi yatakta yan döndü. Israrla yeniden çaldı.Abisinin evden gittiğini biliyordu korktu ya annem ya da babam geldiyse diye ..Hızla yalın ayak küçük adımlarla kapıya ilerledi .Boyunun yettiği gözden baktı deliğe ."Selim idi bu." Önce bir çekti oh diye .Sonra ise yine koca bir boşluk .Eli kapı koluna gitti ama açamadı.O cesareti kendinde yine bulamadı..
Selim hissetmişti adeta Derya nın diğer tarafta olduğunu kapıya iyice yaslandı onun duyabilme ihtimali ile konuştu
"Daha kaç gün daha sensiz nefes almaya mecbur edeceksin beni " dedi isyankar ayni zamanda da kırgın ses tonuyla.
Ufak bir göz yaşı döküldü Derya dan..
Devam etti Selim "Acımızı birbirimizden gizlemeyecegimize  söz vermiştik hani ..Daha kaç gün daha göremeyecegim o güzel yüzünü..Derya bak Hazan a abine.Onlar o acının baş karakterleri ..Ama her şeye rağmen el eleler.Birlikte nasıl aştıkları görmüyor musun? Neden sen bana izin vermiyorsun ,neden ailenizin suçunu siz üstleniyorsunuz.Bu hikaye de masum olan kişiler sizsiniz.Neden hala bana ,bize ,Hazan a ,abine  izin vermiyorsun ...Git gide ses tonu ağlamaklı olmuştu Selim in.Hazan in dediğine geliyordu adeta.Acaba dedi acaba hiç mi bilmeseydi.Usulca kapı girişine oturdu elini başına attığında .Kapının kulpunun hareket sesini duydu yerinden oturduğu gibi fırladı Selim.Yavaşca açmıştı kapıyı Derya.Gözleri ağlamaktan kızarmış saçları dağılmış bir vaziyette bakışlarını ceviremiyordu Selim e.Selim ona ragmen Gülümsedi.Sonunda yüzünü görmüştü sevdiğinin .Hiç bir şey söylemeden sımsıkı sarıldı .Saçlarına burnunu dayayıp hasret kaldığı kokusunu çekti içine.." Bundan beni 1 haftadır mahrum bıraktığın için seni cezalandıracağım küçük kız " dedi .Kendini güvende hissediyordu Derya o da kollarını kaldırıp sımsıkı sarıldı sevdiği adama..Belli bir süre sarıldıktan sonra içeri geçtiler .Yüzünü yıkadı Derya ..Konusmadilar  sadece sarılmış koltukta oturuyorlardı .."Her şey düzelecek biliyorsun değil mi " diye sessizliği bozdu Selim ...
"Hazan nasıl kızgın " Kaşlarını çattı Selim eli ile omzuna yaslanan Derya nın yüzünü kaldırdı gözlerine dikti ."Bak gözlerimin içine ne Hazan na Abin ne sen hic biriniz suçlu değilsiniz .Yavaşça okşadı yüzünü "Ayrıca seni de çok özledi  Hazandedi .Belli belirsiz bir gulumseme oluştu yüzünde Derya nın ."1 haftadır uyuyamadim biraz uyuyabilir miyim " diyerek Selim in dizlerine yattı.Selim yanında ki ince poları üzerine örtüp saçlarını okşadı.."Küçükken dedem bazen dizlerine yatırır saçlarımı okşardı ,severdi sanki her zaman değil ama bazen yapardı şaşırtırdı beni  ..Babam dan annem den uzakta büyüdüğüm için kızgındım.Onları taniyamamistim diye sonra onlar gelince İstanbul a dedim ki ömür boyu keşke orda kalsalardı..Senin dizlerine uzandığımda da eski nadir huzuru hissediyorum .."Daha huzurlu çok günümüz olacak " dedi saçlarına ufak bir buse kondurarak..
****
Eli ayağı titriyordu Hazan in. Şirkete gitti hızla ..Yağız ile karşılaştı kendine güvenir şekilde gülümsedi Yağız .O içine ferahlık verdi demek ki her şey yolunda idi.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 20, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ELFİDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin