ELFİDA

ÖN BÖLÜM

Merhaba uzun bir aradan sonra merhaba.İnanın yorucu günler alışma evresi vesaire geçirirken ve internetsiz ortam da azıcık bir bolum yazdım dönüş için yeterli değil ama yetismeyecek uzun sürecek diye önden paylaştım artik mazur görün Özlediniz mi kimler kaldı Yaghazcılardan 🙆

Kader ağları örerken senin yapabildiğin tek şey uzaktan izlemektir.

Uzaktan izliyordum her şeyi biz plan yapana kadar o hayatımda ki herkese zarar veriyordu .Yağız uyurken ona baktım "Bizim için umut var mı ? " İlk defa bu soru yankılandı beynimin her hücresinde..Umut var mı gerçekten...Bu kötülükleri yok edebilecek miyiz ? Yok edersek şayet bizim için her şey eskisi gibi olacak mı .Yıkıldığımız yerden dimdik ayağa kalkabilir miyiz ?Yumuşacık yanaklarını okşadım usulca.O sıra kapı açıldı Yağız ı uyandırmadan odadan çıktım .Yağmurdan ıslanmış bir şekilde Derya ve Selim içeri girdiler.Şaşkınlıkla baktım onlara ,kaşlarımı kaldırıp bakışlarımı Selim e çevirdim .Derya utangaç bir tavırla başını öne eğmişti "Derya bir süre burada kalacak " dedi kararlı bir ses tonuyla.Yutkundum içeride Yağız uyuyordu ve Derya nın burada olmaması gerekiyordu fark etmeden bakışlarımı sertleştirmiş olacağım ki Derya atıldı

"Hayır Hazan özür dilerim kalmayacağım Selim ısrarla getirdi beni buraya " diyerek kapıya yöneldi Selim hızla engelleyerek kolundan tuttu "Kal " duraksadı ve kısık sesle "Lütfen " diye ekledi .Duyuyor ve hayretle bakıyordum.Selim bakışlarını bana çevirdi .Adeta yalvariyordu .Ne olduğuna anlam veremedim .Derya yı çok seviyordum ama onu da bu isin içerisine çekmek istemiyordum.Yine de dayanamayarak

Yukarı oda boş oraya geç benim kıyafetlerimden giy üşütme akşam akşam " dedim Derya ya bakarak.Bu hareketim onu sevindirmiş olmalıydı gözlerinin içinin gülümsediğini anlamak çok basitti ."Sorun olmaz mı gerçekten diye tastik etmek için yöneltti yeniden."Hayır " diyerek başımı salladım .Derya ile yukarı çıkacakken Selim onu durdurdum "Konuşmamız gerek " dedim.Anladı ne konusacagimizi "İzin ver geleceğim tamam " diyerek Derya 'nın arkasından gitti.

***
Derya ya odayı gösterdi Selim.Hazan in kıyafetlerinden getirdi hızla "Üsütmeden giy üzerine " diyerek odadan çıkacakken Derya durdurdu ve hızla sarıldı sımsıkı ."Tesekkur ederim " diyerek fısıldadı.Selim in içi acımıştı.Yavaşça kendinden uzaklaştırıp annesinin tokat attığı yanağına elini koydu "Özür dilerim bu benim yüzümden  oldu .Benim yüzümden acı çektin. " dedi aynı şekilde canı acıyarak.Acı gülümsedi Derya "Bu ilk yediğim tokat değildi ama ilk kez yediğim için pişman değilim aksine mutlu hissediyorum buraya geldim .Sanki yıllardır ait olmam gereken yere.Sana Hazan a ...Keşke abim ile Hazan da barışsa ..
keşke hep birlikte ...Dedi ve duraksadı.Utanmisti  yeniden .Selim bayiliyordu  bu hallerine." Sonsuza kadar beraber olsak ve olacağız da " dedi .Gulumsedi Derya .O sıra saçlarından akan yaşlar yanaklarına damlıyordu.. "Sana söz veriyorum Derya ne olursa olsun biz hep beraber olacağız " diye yineledi..Sonra dudaklarına bir buse kondurdu ."Bu da sözümün mührü "... Gözleri açılmış bakıyordu Derya Selim e.Yanaklari al aldı." Çık hadi üşüyecegim "diyerek hızla çıkarttı odadan.İkisi. de kapıya yaslandılar elleri dudaklarında ...Selim gülümseyerek aşağıya indi.Hazan telaşlı şekilde bir oraya bir buraya volta atıyordu
" Ne oldu "dedi Selim
" Ya Derya nin ne isi var burada "
"Hazan ben Derya ya her şeyi anlatacağım .O bizi anlar bizim yanımızda olur tıpkı Yağız gibi lütfen artik gitmesin o eve " dedi .
"Hayır sakin oyle bisey yapma " dedi Hazan korkuyla.Selim sinirlendi
"Neden ya neden .Neden Anlamıyorsun  .O kız bizim yuzumuzden orada tek başına savaşıyor .En azından yaninda senin abisinin olduğunu bilsin .Ben de acı cekiyorum ona yalan soylerken görmüyor musun Hazan " dedi .