High School Love On [ Under Editing]

Kabanata 20

Nakatambay kami ni Florence dito sa loob ng aming lumang aklatan sa campus, isang tahimik na kanlungan mula sa ingay ng labas. Napagpasiyahan namin na mag-aral dito para sa nalalapit naming pagsusulit. Ang aklatang ito ay tila bumalik sa nakaraan-ang mga dingding nito ay napapalibutan ng mga estanteng puno ng mga libro na tila hinubog ng panahon. Ang mga librong ito ay iba't ibang mga klasikong aklat at mga akda na nagbibigay-daan sa kasaysayan ng kaalaman.

Mula sa kisame, ang malalambot na ilaw ng chandeliers ay naglalagaslas pababa, bumabalot sa bawat sulok ng aklatan ng mainit at malumanay na liwanag. Ang sahig, natatakpan ng makapal at mayamang karpet, ay tila humihigop ng bawat hakbang, nagbibigay ng tahimik na kanlungan para sa bawat isa sa amin.

Habang kami ni Florence ay abala sa pag-aaral ng mga practice questions sa aming physical science subject, napapalibutan kami ng iba't ibang klase ng estudyante. Sa isang sulok, may magkasintahang tila lumulutang sa kanilang sariling mundo, tahimik na naglalambingan sa pamamagitan ng mga tahimik na sulyap at pabulong na pag-uusap. Sa kabilang banda, may ilang nakababad sa kanilang mga libro, nakayuko habang ang mga earphone ay naka-salpak sa kanilang mga tainga, dinadala sila sa isang tunog na mundo habang sila'y nagbabasa. Ang ilan ay nakatanaw sa mga bintana, tila iniisip ang mga kababalaghan sa labas.

Sa gitna ng lahat ng ito, kami ni Florence ay nakalublob sa mga komplikadong tanong ng subjecy, sinusubukan na maunawaan ang mga konseptong tila umiikot sa paligid namin tulad ng mga electron sa atom. Paminsan-minsan, nagbubulungan kami, nagbabahagi ng mga pananaw at natutunan, nag-aalalay sa isa't isa upang malampasan ang pagkalito. Ang buong aklatan ay tila sumasang-ayon sa aming layunin, nagbibigay ng isang tahimik at inspiradong kapaligiran para sa aming pag-aaral.

"Ang hirap 'no?" Bulong ko kay Florence na nakasimangot sa kanyang papel.

"Nakakalula naman 'to, pwede bang matulog na lang tapos gisingin mo 'ko kapag tapos na ang exam?" Hirit niya sabay kamot ng ulo.

"Hindi naman pwede iyon. Pero, may naintindihan ka naman 'di ba?" Muli kong tanong nang gawaran ako ng pilit na ngiti.

Maya-maya ay tumingin ito sa'king mga mata saka ngumisi. "Alam mo, Allen, minsan parang tayo itong mga practice questions sa physical science - hindi laging madaling maintindihan. Pero kapag tinutulungan mo ako, parang nagiging simple lahat. Kaya, salamat, ah? Baka pwede mo rin akong turuan kung paano ka maintindihan nang mas madali." Aniya dahilan para matawa ako nang marahan sa kanyang tinuran.

"Alam mo, Florence, kahit gaano pa kahirap ang physical science basta kasama kita kahit ang pinakamahirap na equation, kaya nating lutasin. At tungkol sa pagtuturo kung paano mo ako mas maiintindihan, game ako diyan." Pambawi naman sa sinabi nito kung kaya napatakip ito ng bibig sabay bulong ng 'sheesh'

"Parang gusto ko ngang mas maintindihan ang lahat ng bagay tungkol sa iyo," dagdag ko pa.

"Hindi naman ako mahirap intindihin bigyan mo lang ako ng chance para ipakita sa'yo ang sweet boy side ko," wika nito dahilan para tabigin ko ang kanyang balikat dahil sa namumuong panggigigil sa aking kaibuturan.

Habang kami ni Florence ay abala sa pag-aaral ng mga practice questions sa physical science, hindi ko maiwasang mapangiti sa mga nakakakilig niyang punch lines. Bagaman pahirap na pahirap ang bawat equation, tila nagiging mas madali ang lahat dahil sa kanyang presensya at mga biro. Napagpasiyahan ko munang magpahinga at lumabas ng lumang aklatan upang magbanyo-marahil ay hindi lamang dahil sa pag-aaral kundi sa mga nakakaantig na usapan namin kanina.

Kasalukuyang naglalakad ako palabas ng aklatan, natatawa ako sa sarili. Sino ang mag-aakalang sa gitna ng aming pagkalito sa mga practice test ay makakahanap kami ng sigla at enjoyment? Tila ang bawat sagot na hinahanap namin ay naging bahagi ng mas malaking puzzle na kami mismo ang nagbubuo.