CAPTIVATED BY VASH CALVINDER

Chapter 17: Hug

Nakatulala

Yan ang naging reaksyon ni Caroline magmula kanina pa, hindi pa din mag sink in amg lahat ng mga nangyare, parang kanina lang ay nasa kompanya ito, na bigla siyang dinala ni Dravin sa Condo ng Boss niya na nilalagnat at kailangan niyang alalayan, at kanina habang pauwi ay hindi niya inaasahan iyon, hindi siya makapaniwal na ang dating napapanuod lamang niya sa pelikula o sa palabas sa telebisyon ay maaring mangyari at maranasan niya mismo.

Tumigil ang sasakyan, marahil naiuwi na siya ni Dravin, maging ang binata ay hindi magawang magsalita o ipaliwanag sa kaniya kung ano ang nangyari kanina, at kung bakit nangyari iyon at kung sino ang taong tumulong sa kanila na ganun na lamang ang pagpigil sa kaniya ng binata na lumingon sa likod nila kanina. Maraming katanungan ang nais mabigyang kasagutan ng dalaga pero ni ibuka ang bibig ay hindi niya magawa.

Sa huli, bumaba na lamang ito, bumaba din ang binatilyo at pinigilang makapasok ang dalaga, tingin lamang ang binigay ni Caroline kay Dravin, naghintay siya sa ano mang sasabibin ng binata.

"I'm sorry, this will never happen again." hinging paumahin ng binata sa kaniya at nginitian siya nito, saglit siyang natigilan at tinitigan ang binata bago niya ito tinanguan. "Good night, hope you will never think this happened." huling sinabi ng binata bago ito umalis at pinaandar palayo ang sasakyan, huminga ng malalim ang dalaga, bago kumawala ang mga luhang dapat ay kanina niya pa inilabas, iniyak niya iyon ng iniyak.

Kanina habang naririnig niya ang patuloy na pagpapaulan sa kanila ng bala, natatakot siyang baka mawala ang anak niya sa kaniya, na baka may mangyaring masama, at ayaw niya iyong mangyari, maramin pa siyang gustong gawin sa buhay, ayaw niya lang iwan ang pamilya, si Gail lalo na ang boss niya. Napalakas ang iyak niya, pero tiniyak niyang hindi siya maririnig ng magulang, akala talaga niya ay iyon na ang huling hininga niya, pero hindi nangyari, she's still alive, breathing and crying like a baby. Yun ang nararamdaman niya, takot, kaba at mga katanungan.

Pero halos manigas siya sa takot at kaba ng may yumakap sa kaniya at pinasandal ito sa may dibdib ng kung sino, matangkad ito at handa na siyang itulak ang isa ng mag salita ito, "Are you okay? I'm sorry, I shouldn't let you go." and that made her cry again, she knows that voice, alam na alam niya iyon, lalong lalo na ang napakainit nitong katawan, mula ulo niyo, hanggang sa mga kamay nutong nakayakap sa kaniya. He's sick, why he's here? Yan ang tanong sa isip ng dalaga.

Nanatiling ganun ang posisyon nila at inayak niya lang ito, wala na, hulog na hulog na talaga siya sa binata, lalo ngayon ay pinuntahan pa siya nito upang yakapin, hindi siya makapaniwalang niyayakap siya ng binata, pakiramdam niya ay panaginip lang ito, akala niya ay wala ng magandang mangyayari simula kanina, pwro heto siya at unti-unting kumakalma, pero ang puso naman niya ngayon ang nagwawala.

"I'm scared, thinking that you're in danger, its my fault.." sisinisi ni Vash ang sarili kung bakit nangyari iyon sa Dalaga, kung sana ay hindi siya nagkasakit, hindi siya pupuntahan nito, hindi mangyayari sa kaniya ang mga ganung bagay na dapat hindi naman nangyari, ngayon mas narealize niya kung gaano kadelikado sa dalaga na mas lalong mapalapit sa kaniya, enemies find holes just to kill him by crook ang buhay na meron siya ay hindi nababagay sa napakinosenteng buhay na meron ang dalaga, tahimik at walang gulo, na kumpara sa kaniya, puro bala ang sasalubong, malingat ka lang, talo ka.

Ngayon, paano niya aangkinin ng malaya ang dalaga kung ang buhay na meron siya ay kasing delikado ng bala, he's scared Adonis Vash Calvinder is scared of loosing her, thats his weakness.

"You know what, for the nth time, sa buhay ko hindi kailan man ako natakot sa king anong bagay at kailan man wala akong katatakutan not until you came and you change my principles in life." tila naguluhan ang dalaga sa sinabing iyon ng binata sa kaniya, hindi niya alam kung siya ba ang tinutukoy nito, nanatiling nakayakap ang binata sa kaniya, kahit na sobrang init nito ay nanatiling ganun ang posisyon nila, saksi ang buwan at mga talaga, and that made theur nights most precious yet unforgettable day...

After a half of hour, kumalas ang binata, ganun katagal ang yakapan ng dalawa, hindi, hindi naman yumakap ang dalaga. Ni hindi niya alam kung yayakapin ba nuya ito pabalik pero hindi na lang nuya ginawa at hinyaan na lang ang binata na uto lang ang nakayakap, pakiramdam niya sa ginawang pagyakap sa kaniya ng binata ay safe ito, na walang mangyayaring masama sa kaniya again that hug made her secure and safe, lalo na at galing ito sa lalaking nagugustuhan niya, napakasarap sa pakiramdam.

Napalings ang dalaga at hinanap ang sasakyan ng binata pero wala iyon roon, kaya nagtaka ito, inisip niya kung naglakad ito pero impossible, malayo ang tirahan niya sa condo unit ng binata.
"Naglakad ka ba?" at last she spoke. Tinitigan siya ng binta, nakasuot ito ng jacket at ipinasok sa bulsa ang mga kamay nito at tumango sa dalaga, na may nanlalaki na ngayong mga mata ata talagang naniwalang naglakad nga ang binata, he patted her head and mess it,
"Silly, of course I used my car to go here, nasa kabilang kanto lang, doon ko pinarada and walk here silently, to see you." nakangiting sabi ng binata sa kaniya at hinawi nito ang buhok na tumatakip sa mukha ng dalaga, bago niya pinunasan ang luhang nasa pisngin ng dalaga gamit ang mainit at medyo may kalakihan nitong palad, natuod ang dalaga at hindi nakagalaw sa ginawa ng binata.

Lalo lamang ikinasaya ni Vash ng mapansing sobrang malaki ang epekto ng ginawa niya sa dalaga, tumingala ito sa taas at pinakatitigan ang tala at buwan. A guy like him is not his thing to like a star gazing but tonight is different. Ganun din ang ginawa ng dalaga, tumingala din ito at pinagmasdan ang nagsisiningningang mga butuin sa kalangitan, ang buwan na nagsisilbing ilaw nila sa gabi, at dumako ang tingin ni Vash sa dalaga na hindi napansin ang ginawang pagtitig, ngumiti siya ng makitang pumikit ang dalaga at pinakiramdaman ang lamig ng hangin, hindi niya naiwasang yakaping muli ang dalaga.

"I will take all the risk, just to be with you, I will protect you as long as I'm breathing."

And they cherish the night, together.

JMworks
Joanna Marie
Ps. Hope you enjoy reading luvs, excited na akong tapuson to, but suddenly a bad thing happened, namaga yung magkabilang braso ko so hirap ko siyang igalaw at liko-liko hirap din akong magsulat uwuu, but I'll do my best para matapos agad to muah.