CAPTIVATED BY VASH CALVINDER

Chapter 46: Let Her Go

Wala ng mas sasakit pa sa kung ang tanging mas karapatdapat gawin ng isnag tao ay  magpaubaya para lang sa ikasasaya ng iba, for the sake of his friend, he's willing to let her go, he's willing to sacrifice his happiness for the sake of their friendship.

At ngayon ang araw na palalayain niya ang sarili sa isang pantasyang kailanman ay hindi magkakatotoo, at hanggang doon na lamang, masakit, pero mas masakit kung ipipilit ang mga bagay na hindi naman dapat ipilit pa, dahil una pa lang wala ng pag-asa magustuhan o mahalin ka ng taong minahal mo ng higit pa sa sarili mo, ang tanging magagawa mo na lang ay ang maging masaya para sa taong masaya  na ngayon sa piling ng iba.

Walang problema kung magmamahal ka, pero yung ipilit ang sarili mo sa taong kaibigan lang ang turing sayo, sumuko ka na.

"Bakit nga pala andito tayo? Ang paalam ko kay Vash ay sa mall lang tayo, is there any chance na magkakilala tayo? Kasi, I know this place, it's my childhood playground, wala pa ding pinagbago dito, masarap pa din sigurong maglaro dito ano? Pero paano mo to nalaman?" huminga ng malalim si Dravin saka nilabas ang bagay na pinakaiingatan niya, ang promise bracelet na si Caroline mismo ang gumawa kasama siya, dalawa ang bracelet na iyon, tigisa silang dalawa, sariwa pa din sa alaala niya yung mga panahong nangako sila sa isat-isa pero hindi na mangyayari pa.

Nagtatalang napatingin si Caroline sa maliit na kahong hawak ni Dravin na nakatitig lamang doon, mukhang napakaimportanteng bagay iyon para sa lalaki.

"I want to let go of my past, to start a new me."

Saka binuksan Dravin ang maliit na kahon at sa mga sandaling lumapat ang tingin ni Caroline sa laman ng kahon, lahat ng alaala noong bata siya ay bumalik, this bracelet, he gave this to his childhood best friend..

"V-Vin? Is that you?" and he cried as he heard her asking if he was Vin, dahan dahan siyang tumango at napatingin sa lugar kung saan una silang nagkakilala.

"It's been a long time, Lin.."

Dinarayo ng mga bata ang playground na ito, dahil napakadang lugar at masayang maglaro dito, loner noon si Dravin, wala ni isang bata ang gustong makipaglaro sa kaniya, dahil natatakot ang mga itong hawakan siya, kilala ang pamilya nila Dravin sa lugar na ito, pamilyang mayaman, bagamat mga ordinaryo lamang ang mga bata doon, hindi kailanman iba ang tingin ni Dravin sa sarili, tiniyak niyang katulad din siya ng mga bata na ang nais lamang ay makipaglaro at magkaroon ng kaibigan, ngunit ni isa ay walang nagatubiling lumapit.

He's crying, lahat mga bodyguards niya ay pinaalis niya, nagiisang naglaro ito habang umiiyak, at yun ang dahilan kung bakit napansin siya ni Caroline, dahil araw-araw umiiyak siya at dahil rinding rindi na si Caroline ay walang alinlangan siyang nilapitan nito, huminto sa pag-iyak si Dravin at nakatitig sa batang babae na nakasuot ng bistida na kukay rosas at may tali ang buhok nito, she's cute...

"Alam mo, kalalaki mong tao napakiyakin mo, bakit ka ba umiiyak?" tanong ni Caroline sa kaniya.

"Because no one wants to play with me.." at muli sanang iiyak ito ng pigilan siya ni Caroline..

"Dahil lang doon?! Napakababaw mo naman, siya mula ngayon ako na yung unang kalaro mo, tumigil ka lang sa kaiiyak." At mula noon, hindi na naging iyakin pa si Dravin, araw-araw kasama niyang naglalaro si Caroline, kumbaga naging malapit na silang magkaibigan, nagpakilala siya bilang Vin at alam niyang Caroline ang pangalan ng bata.

Iyamot pa nga si Caroline dahil bantay sarado ng siya ng mga Bodyguards nito kaya ang ginagawa ni Dravin ay pinapaalis ito matapos siyang ihatid.

"Bakit kasi may oa bodyguard ka pa? Para namang may kikidnap sayo.." If Caroline could only know that there's a big possibility na tama yung sinasabi ni Caroline, umiling na lamang siya.

"Trip lang ng pamilya ko." sabi at natutuwa siya habang napapakamot na lamang sa ulo si Caroline.

"Ano ba yan, tara may ipapakita ako sayo,dali."At natigilan siya ng sandaling hawakan ni Caroline ang kamay nito, at dokn napagtanto niyang gusto niya ang batang Caroline.

Nasa isang lilim sila ng puno, may nakahilata doong maliit na blangket at sakto lang para magkasya silang dalawa at naroon ang mga bilong at kung ano pang maliliit na bagay. Pinaupo siya nito, at nagtatakang pinagmasdan lamang niya si Caroline at sa ginagawa nito. May kung anong bagay siyang kinakabit, pinagsama-sama nito ang mga ibat ibang kulay na bilog at iba pa,hanggang sa matapos na si Caroline paggawa at masayang pinakita iyon kay Dravin.

"Tadaaa! Oh diba ang galing ko ano? Isuot mo tong isa, akin na yang kamay mo." masayang inabot ni Caroline nag kamay nito at sinuot ang hadmade bracelet sa kaniya.

"Ayan, ang tawag ko dito ay Promise Bracelets, pangako ko sayo na hinding-hindi kita kalilimutan.."

Pero ang pangakong iyon, ay hindi natupad.

"I was holding your promise, pero nakalimutan mo ako, but still I love you and day by day it's getting deeper at unti-unti akong nalulunod sa sobrang lalim, hindi na ako makawala kaya hinayaan ko na lang, You're my first love but also my first heartbreak, Ayaw kong makipagcommit sa iba dahil mahal kita, gusto ko kung magmamahal ako ng iba, kailangan ko munang ipangalandakan sa sarili kong hindi mo ako kayang mahalin Romantically, kaya naman here I am, confessing and also letting you go.." natulala lamang si Caroline sa sinabing iyon ni Dravin sa kaniya, hindi diya makapaniwalang ito nga si Vin na childhood best friend niya, hanggang ngayon gulat pa din siya at the same time guilty dahil hindi niya nagawang ikeep ang promise nito, naawa siya kay Dravin na kasalukuyang umiiyak, hindi niya aakalain masasaksihan niyang umiyak ang isang Dravin na masayahin.

"Vin.."

"Don't worry, hindi ko naman ipipilit ang sarili ko sayo, I know my place and that's being your best friend, Gusto ko lang lumaya, gusto ko lang sumaya ng hindi nasasaktan, gusto kong magmahal ng hindi ikaw, Gusto kong ibalik ang bagay na ito sayo, dahil isa ito sa mga bagay na pinaghahawakan ko noon.."

"Gusto ko lang sabihin sayo na mahal na mahal kita, hindi ako nawala sa tabi mo, hindi kita iniwan, pronotektahan kita at inalalayan, at masaya ako sa ginagawa ko, Stay what we are, hindi ako magbabago, ako pa din ito, ang Vin na nakilala mo ilang taon na ang nakakaraan, Be happy, live your life to the fullest, andito lang ako to support you, as your best friend, Can I hug you? one last time.." tanga lamnag ang nagawa ni Caroline at niyakap siya ng mahigpit na mahigpit ni Dravin, mabigat man sa pakiramdam ay pinili ni Caroline ang hindi magsalita, natatakot siya na baka mas lalo niyang masaktan ito, natatakot siya na baka magbago ito, natatakot siya na mawala ito bilang kaibigan niya.

"Loving you is priceless."

JMwork
Joanna Marie
Ps. Happy reading, tokang-toka na si Dravin HAHAHA enjoy luvs muah.