YIKIM ( TAMAMLANDI )

19. Bölüm

Keyifli okumalar, lütfen nasıl bulduğunuzu belirtin, yorum ve oylarınızı bekliyorum.

Altı yıl önce, Aslı'dan.

Hayat Aslı için çok güzeldi. Hastahaneden çıkarken bunu iliklerine kadar hissediyordu. Hep Allah'ın sevgili kulu olduğunu düşünürdü, böyle düşünmek ne yazık ki her kula nasip olmamıştı. Çok seviyor, seviliyordu. Okulunu yeni bitirmiş, hayalindeki gelinlik moda evini açmıştı, etrafında dostları. Tek şansızlığı küçük yaşta annesiz kalışıydı. Ama artık bunun içinde rabbi ona bir teselli vermişti. Günlerdir şüphelendiği şey doğrulanmıştı, Kenan'dan ikibuçuk aylık hamileydi.

Bunu Kenan'a nasıl anlatmalıydı acaba, sürpriz olmalıydı. Yolda, papatya gelinlik evine giderken, heyecanı tüm dünyayı sarmış gibiydi, etrafındaki bütün insanlar çok güzel görünüyordu, hayatta böyle birşeydi işte, mutluluk mutluluğu çekiyordu, gülümseme gülümsemeyi, ve acı da acıyı.

Bu haberi Kenan'a yapacağı süprizden önce başka biriyle paylaşmalıydı. Yoksa bu heyecan dolup taşacak en son deli damgası yiyecekti. Can dostunu aramak için telefonunu çıkardı, konuşabilse mucizeydi, ilk çalışta açmıştı Zeynep.
- Alo Aslı nerdesin kızım ya, yıktın bütün işi başıma.
- Zeynep çok çok çok mutluyum, birilerine anlatmazsam çatlayacam.
- Ne oldu kız, piyangomu çıktı. Dur ben tahmin edeyim, senin piyangon Kenan olduğuna göre, Aslı!  sakın bana evlendiğini söyleme, gebertirim seni.
- Kızım bi dur ya. Sensiz ne evlenmesi hem daha gelinliğimi dikmedim.
- Eee ne o zaman çatlatmasana insanı.
- Sıkı dur söylüyorum, hamileyim, hamileyim.
- Kız  Allah seni kahretmesin, o işi ne zaman yaptınız.
- Yapmadan oldu canım!, takıldığın bu mu Zeynep. Duymadın galiba beni, anne oluyorum diyorum.
- Daha ortada bir evlilik teklifi yok, kızımız uçmuş, hayırlar olsun.
- Evet ya daha evlenme teklifi bile almadım, söylemesem mi acaba. Teklif almadan.
- Aslı kapatıyorum müşteri provada beni bekliyor. Çabuk buraya gel konuşacaz, yoldamısın?
- Evet yoldayım on beş dakikaya orda olurum kapatıyorum.

Aslı telefonu kapatırken, bir anda çok fazla yakınında duran bir beden hissetmişti, telefonla konuşurken nasıl da farkedememişti. Aynı saniyede kulağında  duyduğu tanıdık sesle tüyleri ürpermişti.
- Tebrik ederim Aslı!.
Aslı bir anda dondu, durup yanındaki bedene baktı, Hakan'dı bu, uzun bir süredir görmediği, o saplantılı gözler ona bakıyordu ve tüm konuşmaları duymuştu. Nasıl da unutmuştu hayatının kabusunu.
- Nerden çıktın sen.
- Öyle görünüyor ki ağaç kovuğundan!, tamam kötü bir espiriydi. Neyse konuşmamız gerekiyor.
- Seninle konuşacak hiç bir şeyim yok benim, karşıma çıkma bir daha.

Aslı uzaklaşmak için hareketlendiği an kolundan sertçe tutulmasıyla Hakan'la burun buruna gelmişlerdi. Sözleride en az gözleri kadar, tehditkardı.
- Tek bir sefer söyleyecem Aslı, ya benimle konuşmak için gelirsin yada bu mutlu haberini üçüncü bir kişiye söyleme fırsatın olmayacak.
....

Aslı bir saat önceki mutluluğundan eser kalmadığını biliyordu. Şimdi Hakan'ın evinde, koltuğuna oturmuş, kendisine pür dikkat bakan, karşısında oturan adamın konuşmasını bekliyordu, tahmini vardı. Ama Aslı'yı düşündüren onu bu saplantıdan nasıl  vazgeçireceğiydi.

- Ne konuşacaksan konuş artık çok vaktim yok.
- Aslında bu konuşmayı yapmak için biraz daha beklemeyi düşünüyordum, ama bugün yanında aldığım haberle hiç vaktimin kalmadığını anladım. Onun için, açık konuşacağım. Sana teklifimi, şartlarımı ve seçeneklerini anlatacam. Bu konuşmanın sonunda en doğru kararı vereceğini biliyorum.
- Senin hiç bir teklifinle ilgilenmiyorum.
- Bence büyük konuşma Aslı, ve sözümü kesmeden sadece beni dinle, sonrada git. Bir hafta sonra, bana vereceğin cevabı burda bekliyor olacam.
- Ruh hastasımısın sen, sana hiç bir şey için cevap vermek zorunda değilim.
Hakan'ın bağırarak konuşmasıyla, Aslı korkudan oturduğu yere iyice çökmüştü. Ne söyleyecekse bir an önce dinleyip gitmekti en iyisi.
- Sana sözümü kesmeden beni dinlemeni söyledim Aslı.
- Tamam tek kelime etmeyecem, seni dinliyorum. Bir an önce bitsin bu saçmalık.