အချစ် (သို့မဟုတ်) ရှုံးနိမ့်ခြင်း { အခ်စ္ (သို႔မဟုတ္) ရွုံးနိမ့္ျခင္း }

💚 ၁၅ 💚

[UNICODE]

Junကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး PUBGဆော့နေတဲ့ ကျနော့်ကို ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တိုနေပြီမသိ ။

စကားလည်းမပြောအားသလို Gameကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး ဆော့နေဖြစ်သည် ။

တစ်ခါတစ်ခါ ရင်ခွင်ထဲက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ မေးစိအောက်ကို ခေါင်းနဲ့တိုးတတ်သလို တစ်ခါတစ်ရံ လိုက်လံလည်း နှောင့်ယှက်တတ်သေးသည် ။

' Jeno မင်းငါ့ကိုအခန်းထဲက မထွက်ခိုင်းတော့ဘူးလား '

'......... '

' Jeno ငါပြောတာကြားလား '

ပြန်မဖြေအား ။

ဇက်ခနဲဖုန်းကိုဆွဲလုပြီးယူလိုက်တာမို့ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ရင်ခွင်ထဲက သေးသေးလေးဆီ အာရုံစိုက်ရတော့သည် ။

' ဒီဖုန်းကအရေးကြီးလား ၊ ငါကအရေးကြီးလား '

' Gameဆော့နေတာကို '

' အဲ့Gameက မင်းချစ်သူငါ့ထက်ပိုပြီး အရေးပါတယ်ပေါ့ အဲ့လိုလား '

' အာ Junကလည်း အသက်မဲ့တဲ့ ပစ္စည်းနဲ့ ဘာလို့နှိုင်းယှဉ်ပြီး စိတ်ကောက်နေတာလဲ '

' ကောက်ရမှာပေါ့ ၊ အသက်မဲ့တဲ့ပစ္စည်းလောက်တောင် ငါကအရေးမပါလို့လေ '

' မဟုတ်ပါဘူး Junရာ ၊ ကိုယ်က မင်းကိုပဲ ကြည့်ပြီး မင်းနားပဲကပ်နေရင် စိတ်တွေက မရိုးမရွဖြစ်တတ်လွန်းလို့ တမင်စိတ်ငြိမ်အောင် Gameဆော့နေတာ '

' ဒီရောက်တည်းက ငါ့ကိုအပြင်လည်း ပေးမထွက်ဘူး ၊ ရေလည်းပေးမဆော့ဘူး ၊ အဲ့ဒါနဲ့များ ဘာလို့ခေါ်လာသေးလဲ '

အလိုမကျစွာပြောနေတဲ့ Junကို မြတ်နိုးစွာကြည့်လိုက်ပြီး ...

' ဘယ်သူမှမရှိတဲ့အရပ်မှာ Junနဲ့နှစ်ယောက်တည်းနေချင်လို့ '

' ဒါပေမဲ့ ငါပျင်းတယ်လေ '

' ပေး ဖုန်း '

' ဘာလုပ်ဖို့လဲ '

' Junကိုပြစရာရှိလို့ '

ရစ်ချင်တိုင်းရစ်ပြီးမှ ဖုန်းကိုပြန်ပေးသည် ။

' ဒီမှာကြည့်စမ်း Jun '