Ten dzień był smutnym dniem.
Każdy o tym wiedział.
Każdy to czuł.
Ten dzień był smutnym dniem.
Królową znaleźli zarżniętą, w łożu krwi i z odciętymi ramionami.
Ten dzień był smutnym dniem.
Na placu widniał karmazynowy krąg.
Ten dzień był smutnym dniem.
Po środku leżała kobieta.
Kobieta w płaszczu zwiadowcy.
Nie chciała być sama.
Trzymała w pięściach dwie dłonie.
Dłonie królowej.
Ten dzień był smutnym dniem.
Mała wybiegła na dziedziniec i wrzasnęła.
Wrzask pełen bólu obudził zamek.
Ten dzień był smutnym dniem.
" Mamo... mamusiu... nie zostawiaj mnie! Nie chcę być sama!"
Sir Edward wyszedł zaraz za nią.
Zastał ją leżącą na trupie.
Wypłakującą sobie oczy.
Ten dzień był smutnym dniem.
Uniósł dziecko i starając się samemu ukryć łzy obiął je.
On widział, ono nie.
Obok ręki morderczyni wykaligrafowano niezdarnie dwa słowa.
" Bądźcie szczęśliwi"
Tak skończył Nic
Nic zabójca
Nic Rycerz
Nic zwiadowca
Nic morderca
Tak skończyła Aleksandra
Wojowniczka o dwóch twarzach.
Ten dzień był smutnym dniem.
CZYTASZ
Nic Zwiadowca
FanfictionDruga część „ Ukrytej Zawiadowczyni" przenosimy się o kolejne kilka lat do przodu. Nic grasuje nieuchwytnie po Araulenie zostawiając za sobą krwawy łańcuszek. Nikt nie jest w stanie jej złapać. Nikt.
