მე:რა ჯანდაბას აკეთებ!!!
ქუქი:შენ თვითონ რა ჯანდაბას აკეთებ!!!
მე:ხელი გამიშვი!!
ქუქი:ნუ ყვირი!!! რის გაკეთებას აპირებდი?! მიპასუხე!!!
მე:......
ქუქი:ძალიან მოგწონს როცა მაბრაზებ ხო?!
მე:ტაეს ეს რატო გაუკეთე?!
ქუქი:რატომ ხარ დარწმუნებული რომ ეს მე გავაკეთე...?!
მე:იმიტომ რომ ასეა!!!
ქუქი:ასეც რომ იყოს შენ რა?!!!
მე:ეს რატომ გაუკეთე?! ღმერთმა უწყის იქ რა შეიძლება დამართონ!!!
ქუქი:მასზე ასე ძალიან რატომ ნერვიულობ?!!
მე:უდანაშაულოა და იმიტომ!!! შენ შენი ავადმყოფური ხასიათის გამო გაუშვი ის იქ!!!
ქუქი:ანუ ავადმყოფი ვარ?!
მე:ეგ არ მითქვამს!!
ქუქი:დიახ ეგ თქვი!!
მე:ტაე დააბრუნე!!!
ქუქი:ისევ ტაე!!!მორჩი მასზე საუბარს!!!
მე:არა!!! შენ მას დააბრუნებ!!!
ქუქი:და ამას შენ მაიძულებ?!
მე:ღმერთო რა ნაგავი ხარ!!! ხელი გამიში!! მომშრდი!!და დიახ... ნამდვილი ავადმყოფი ხარ!!!
ვიცოდი ყოველი სიტყვით სამარეს ჩემი ხელით ვითხრიდი... მაგრამ ამხელა სიბრაზეს ვეღარ შევინახავდი.... მას ფეხებს შორის ამოვარტყი და იქავე ჩავკეცე....
მერე კი გვერდი ავუარე და წამოვედი....
მთელი დღე აროს გვერდიდან არ ვშორდები.... არ მინდა მარტო დავრჩე... რადგან ვიცი რომ ქუქი ჩემი საქციელისთვის სამაგიეროს გადამიხდის...
უკვე ძალიან გვიანია... ჩემი საკნიდან გამოვდივარ და სააბაზანოსკენ მივდივარ... დერეფანში ხმები მესმის... მალევე შიში მიპყრობას და ვფიქრობ უკან ხომ არ გავბრუნდე... ამაზე ფიქრში ვხვდები რომ ხმებისკენ ზედმეტად ახლოს მივდივარ... ბოლოს ვჩერდები როცა სიბნელეში მდგარ რამოდენიმე ბიჭს ვხედავ....
ვოცნებობ მათში რომელიმე ნაცნობი იყოს... მაგრამ ეს ოცნება წამში ქრება... როცა მათ შიშის მომგვრელი ღიმილს ვხედავ.... ... :აქ ვინ ყოფილა....
.... :პატარა მოდი ჩვენთან...
....:ახლა სწორედ შენ მჭირდებოდი...
..... :ყველას გვეყოფი.... მოდი ნუ გეშინია..
მე უკან დავიხიე... წამში ხელის ძლიერი შეხება ვიგრძენი...
შიშისგან ფეხი ზევით ავიქნიე და ამ ვიღაცას ზუსტად ღირსებაში ვუთავაზე... მაგრამ მალევე მისი ხელები სხვა ორმა ჩაანაცვლა... ვხედავდი კიდევ ერთი წინიდან როგორ მიახლობდებოდა... ფეხები ავიქნიე... მაგრამ დამიჭირა და ზედ ამეკრო... ხელებს ჩემს ტანზე დაასრიალბდა და ყელში მკოცნიდა...
ვყვიტოდი და ხელების გაშვებას ვთხოვდი მაგრამ ისინი საპასუხოდ მხოლოდ იცინოდნენ...
მოულოდნელად ეს ბიჭი უკან გადავარდა... ისინი კი ვისაც ვეჭირე მის დასახმარებლად გაიწივნენ...
ვხედავდი ერთმანეთს როგორ ურტყამდნენ....ბოლოს ყველა ძირს ეყარა... მათ შორის კი ერთი ბიჭი იდგა... სიბნელის გამო მის სახეს გარკვევით ვერ ვხედავდი... ის ჩემსკენ წამოვიდა....
