*ორივეს მდგომარეობა მძიმეა... ბიჭს ბევრი სისხლი აქვს დაკარგული.. მაგრამ შევძლებთ მდგომარეობა სტაბილური გავხადოთ.. გოგოს შემთხვევაში მდგომარეობა უფრო რთულადაა.... ჭრილობაში ინფექცია აქვს შეჭრილი...*
ექიმის სიტყვებმა სრულიად გამანადგურა....
ორ პალატას შორის ვიდექი და არ ვიცოდი რა მეღონა.... ორივეს მდგომარეობა მძიმე იყო... მე კი უბრალოდ ვიჯექი და თავი ხელებში მქონდა ჩარგული....
1 კვირის შემდეგ..........
მე:ჯეიქეი ექიმები დღეს გაგწერენ...
ჯეიქეი:ემა როგორ არის? ახალი არაფერია??
მე უარის ნიშნად თავი გავაქნიე...
ჯექიეიმ ნერვიულად გადაიწია უკან თმა... ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და მოწესრიგება დაიწყო...
მალევე ორივე საკანში დავბრუნდით... ჯეიქეი უჩუმრად შევიდა შიგნით და საწოლზე მოთავსდა.... არაფერს ამბობდა... იმ ამბის შემდეგ თითქმის ხმას არ იღებდა...
არ ვიცი რა ვუთხრა... ამიტომაც ჩუმად ვდგავარ... შესაფერის სიტყვებს ვერ ვპოულობ... მალევე საკანში ჯიმინი შემოდის და ჯეიქეის დანახვისთანავე, მისკენ მიდის და ეხუტება...
ჯეიქეი... ის ურეაქციოდ ზის და არაფერს ამბობს... თითქოს აქ საერთოდ არ არის...
ვიცი მისი მდგომარეობის მიზეზი.. მისი სუსტი წერტილიც ვიცი....
მე:ჯეიქეი.... ემას ნახვა გინდა?
მოულოდნელად შევეკითხე... სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული როცა არაფრისმთქმელი მზერა მომაპყრო...
მაშინათვე მივხვდი მის სათქმელს ამიტომაც ვანიშნე რომ გამომყოლოდა....
სამედიცინო ფლიგელს მალევე მივადექით.... ჯეიქეი ემას პალატაში მაშინათვე შევიდა... მე კი გარეთ გადავწყვიტე დალოდება....
.....................1 კვირის შემდეგ..................
ჯეიქეი:ემა დროა გაიღვიძო.....
მე საწოლზე ნელა წამოვჯექი და აბაზანიდან გამოსულ ჯეიქეის ცალი თვალით გავხდე....
ის წელსზევით შიშველი იყო.. წყლის წვეთები მის ტანზე ლამაზად პრიალებდნენ და ჰარმონიულად დაცურავდნენ...
რამოდენიმე წამის განმავლობაში მას ვუყურებდი და არაფერს ვამბობდი...
ვხედავდი როგორ მიახლობდებოდა ეს კი ჩემი გულისცემის აჩქარებას იწვევდა...
მალე საწოლის კიდესთან დადგა. ხელებით მას დაეყრდნო და ჩემსკენ გადმოიხარა..... სახე ძალიან ახლოს მომიტანა.. ვხვდებოდი ჩემს გაწვალებას ცდილობდა... ჩემს ორგანიზმს კი მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო... ამიტომაც პირველი ნაბიჯი სწორედ მე გადავდგი....
ის მცირე მანძილი რომელიც ჩვენს შორის იყო დარჩენილი, მთლიანად გამოვიყენე და ჩვენი ბაგები ერთმანეთს შევაერთე....
საკუთარ საქცილში ვეჭვობდი... მაგრამ ის გემო რომელსაც ახლა ვგრძნობდი საშინლად სასიამოვნო იყო... თითქოს სხეული თავისით მოძრაობდა... ჯეიქეი ჩემსკენ მკვეთრად გადმოიწია... ვიგრძენი მისი ცივი თითები მაისურის ქვეშ... მათ შეხებაზე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და პირიდან წამიერი კვნესა აღმომხდა....
ის კოცნას არ წყვეტდა... წამიერად მაისურის ბოლოებს ხელით ჩაეჭიდა და ერთი მოძრაობით შეძლო ჩემი სხეულიდან მოშორება...
მან სველი კოცნებით კისრისკენ გადაინაცვლა და მთელ სიგრძეზე ჩაუყვა... სიამოვნებისგან საკუთარი ხმების გაკონტროლება მიჭირდა... ცალი ხელი პირზე მქონდა აფარებული... მეორეთი ჯეიქეის თმებს ვებღაუჭებოდი...
მოულოდნელმა სიამოვნების ტალღამ მაიძულა თმებისთვის ძლიერად მომექაჩა... რაზეც ქუქმა ამოიკვნესა... თავი ზემოთ ამოწია და მთელი ტანით ზედ დამაწვა...
ცალი ხელი ბარძაყზე ჩაასრიალა და ძლიერად მომიჭირა... რის გამოც კიდევ ერთხელ ამოვიკვნესე...
მე:აჰჰჰჰჰჰჰ....
ქუქი:მიდი პატარავ... ჩემთვის იკვნესე...
მან ხელები შარვლისკენ ჩააცურა და ქვევით ჩაქაჩა....
მალევე მის წინ სრულიად შიშველი ვიწექი... ის კმაყოფილი დამყურებდა...
მე კი მოულოდნელად მისკენ ავიწიე, მის ტუჩებს ხარბად ვეცი და მას ზემოდან მოვექეცი...
თეძოებით პირდაპირ მის პენისს დავაჯექი. დავინახე ქუქმა თავი უკან როგორ გადაწია და ტუჩები ერთმანეთს დააშორა...
მომწონდა მასზე ასე რომ ვმოქმედებდი ამიტომაც მის პრესზე ხელებს ხარბად დავასრიალებდი და კოცნებს ვუტოვებდი...
ქუქი:მეტს ვეღარ მოვითმენ....
ქუქმა ჩახლეჩილი ხმით მითხრა და საწოლზე წამოჯდა... დაუფიქრებლად ფეხები შემოვხვიე და თეძოების რიტმულად მოძრაობა დავიწყე.... ქუქი ყელში კოცნებს მიტოვებდა... ჩვენს შორის მხოლოდ ის ერთადერთი მატერია იყო რომელიც მას წელზე ქონდა შემოხვეული...
მისკენ ხელები ჩავაცურე.... ფრთხილად გამოვხსენი... მაგრამ ქუქმა მოულოდნელად დომინანტობა დაიბრუნა... პირსახოცისგან განთავისუფლდა და სხეულზე ძლიერად ამიკრო...
მე:აჰჰჰ.. აჰჰჰ.. მეტი აღარ შემიძლია.... ქუქი..
ქუქი:მითხარი რომ მზად ხარ....
მე თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.... ქუქი კი მალევე ჩემში შემოვიდა.... ეს გრძნობა მართლაც რო ძალიან მტკივნეული იყო.. ხელებით ზეწარს ჩავებღაუჭე, თვალებიდან კი რამოდენიმე ცრემლიც კი გადმომცვივდა..... წამი არ არის გასული.... როცა თბილი ტუჩების შეხებას ვგრძნობ... რომელიც თვალებზე მკოცნის...
ქუქი:გთხოვ არ იტირო.... მალე გესიამოვნება....
მხოლოდ ეს მითხრა და წელის ნელა მოძრაობას შეუდგა.... ტკივილი მალევე უცნაურ გრძნობაში გადაიზარდა. ..... მალევე კი მთელი ორგანიზმი მხოლოდ სიამოვნებით გევსება და მეტის სურვილი გიჩნდება....
მე:აჰჰჰჰჰჰ... აჰჰჰჰ... ქუქიიიი... აჰჰჰჰ.... უფრო სწრაფად....
მხოლოდ ამის თქმა შევძელი... ქუქიმაც მაშინათვე გააღრმავა ბიძგები.... ჩემდაუნებურად წელი ზემოთ ამოვზნიქე თავი კი უკან გადავაგდე.... სიამოვნების ზენიტში ვიყავი..... მაგრამ ვხვდებოდი რომ პიკს ვაღწევდი....
მელევე კი ორივემ გავათავეთ.... ქუქი მოწყვეტით დაეცა საწოლს.... ძალაგამოცლილობის მიუხევადად თავისკენ მიმწია და ზედ ამიკრო....
ქუქი :შესანიშნავი იყავი პატარავ....
მე:შენც.... ქუქი....
ძლივს ვუპასუხე.. რაზეც ქუქს ჩაეღიმა და მოწყვეტით ტუჩებზე მაკოცა...
........................
მასთან ჩახუტებული ვწევარ და ყველაფერზე ვფიქრობ.... ვფიქრობ წეღანდელზე... ადრე რომ გეთქვათ ქუქთან სექსი გექნებაო.... შეიძლება გამცინებოდა... მაგრამ ახლა როდესაც მასზე ფიქრს ვიწყებ... ვხვდები რომ ის ერთადერთი ადამიანია ვინც აქ გადარჩენაში დამეხმარა...
ვიხსენებ იმ ტკივილს რისი გადატანა მომიწია... მაგრამ მან შეძლო და ეს ტკივილი დამავიწყა...
არ ვიცი ამის მერე რა იქნება....
გვერქმევა თუ არა წყვილი...
მაგრამ ასეც რომ არ იყოს იდეალური წყვილი არ არსებობს..მაინც დაიტანჯები... უბრალოდ უნდა აირჩიო ვისთან ერთადაც გირჩევნია დაიტანჯო....
მე კი ის ავირჩიე....
..............................
როცა თვალები გავახილე ისევ ქუქის მკლავებში ვიყავი მოქცეული....
პირველივე რაც დავინახე ეს მისი სახე იყო... რომელზეც თმები ჩამოჰყარვოდა...
მისკენ ნელა მივიწიე და ტუჩემზე მოწყვეტით ვაკოცე...
ასე ვიწექი მანამ სანამ მისმა ბოხმა ხმამ არ გამომაფხიზლა...
ქუქი:ასე მოშტერება უზრდელობაა პატარავ....
მე:ამ... არა არ გაშტერდებოდი... 🙈
ჩემს საქციელზე ქუქს გაეცინა და ყელში კოცნა დამიწყო....
მოულოდნელად კი მთელს ფლიგელში ზარების ხმა გაისმა... არცერთს გვინდოდა ადგომა მაგრამ აშკარა იყო რომ მოყვიწევდა...
ქუქი საწოლზე წამოჯდა და გაიზმორა... მე პირდაპირ ადგომა დავაპირე მაგრამ წელს ქვემოთ ყველაფერი ამტკივდა... ამიტომაც უკან საწოლზე დავეცი....
პატარა ჩაცინების ხმა გავიგე... რასაც ნაბიჯები მოყვა... მალე ქუქი ჩემს წინ ჩაიმუხლა და ქვევიდან მომღიმარი სახით დამიწყო ყურება.....
მისი ასეთი დანახვა ძალიან გამიკვირდა... ასეთ ბედნიერ პირველად ვხედავდი.... ეს ნამდვილი ღიმილი იყო.... ამიტომაც გულში რაღაცამ გამკრა.... მუცელში მტკივნეული წვა ვიგრძენი... მე მაშინათვე ხელები გავშალე და მთელი ძალით ჩავეხუტე.... არ ვიცოდი რატომ არ მყოფნიდა მისგან მომავალი სითბო... ამიტომაც თვალები ცრემლებით ამევსო.. სახე კი მთლიანად მის კისერში ჩავრგე....
ქუქი:პატარავ ყველაფერი კარგად არის?
მე თავი მკრთალად დავუქნიე.. ისე რომ არ მოვშორებივარ.... მალევე მისი ხელებიც ძლიერად შემომეჭდო.....
ბოლოს როგორღაც დავივიწყე ჩემი სენტიმენტები და ქუქის დახმარებით აბაზანამდე მივედი....
.......................
ოთახი ორივემ ერთდროულად დავტოვეთ...
ის იყო სასადილოში უნდა შევსულიყავით რომ წინ ერთი ბადრაგი გადაგვიდგა...
ქუქი:რა ხდება?
ბადრაგი:პატიმარო ჯეონ ჯანგქუქ... უნდა გამომყვე...
ქუქი:რატომ?
ბადრაგი:ყველაფერს იქ აგიხსნიან...
ქუქი ჩემსკენ შემობრუნდა და შუბლზე მკრთალად მაკოცა...
ქუქი:როცა დავბრუნდები ყველაფერს მერე აგიხსნი...
მხოლოდ ეს მითხრა და ბადრაგს გაყვა...
მე ნელი ნაბიჯით გავაგრძელე სიარული და სასადილოში შევედი.... საშინლად მაინტერესებდა ქუქი სად წაიყვანეს...
ჩემი წილი საჭმელი ავიღე თუ არა მაგიდებისკენ წავედი... როცა ჩემი სახელი გავიგონე....
ფიქრებიდან მალევე გამოვედი და თვალი დარბაზს მოვავლე.... დავინახე არო რომელიც ხელს მიქნევდა და მანიშებდა მათთან მივსულიყავი...
მეც პირდაპირ მათკენ წავედი და ტაეს გვერდით დავჯექი...
მე:გამარჯობა ყველას....
ტაე:როგორ ხარ?
მე:კარგად...
ჯიმინი:ემა ქუქი არ იცი სად არის?
მე:შემოსვლამდე ბადრაგი შეგვხვდა და ქუქი სადღაც წაიყვანა...
ჯიმინი:არ უთქვამს რისთვის მიყავდა...?
მე უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე და ჩემს საჭმელს მივუბრუნდი....
რაღაცაზე ვნერვიულობდი... მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რისთვის ან რატომ...
ერთი სული მქონდა ქუქის როდის ვნახავდი...
საჭმელს ჩანგლით ვჩიჩქნიდი, როდესაც თავზე ერთი ბადრაგი დამადგა....
ბადრაგი:პატიმარო პარკ ემა იუნგ... გამომყევი....
მე:სად? რა მოხდა?
ბადრაგი:გამომყევიმეთქი!! მნახველი გყავს!!
როდესაც ეს მითხრა ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.. ნუთუ ისევ დედაჩემი იყო მოსული... არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა...
მე ნელა ფეხზე წამოვდექი და მას უკან გავყევი.... მალევე მნახველთა ოთახში შევედი... მაგრამ იქ სრულიად სხვა ადამიანი დამხვდა...
საშვალო ასაკის ქალი.. ოფიციალურად გამოწყობილი... წვეტიანი სათვალით და ღია ვარდისფერი პომადით...
მე მას მივუახლოვდი და წინ დავუჯექი...
მან ხელი გამომიწოდა... მე კი ჩამოვართვი..
ის:გამარჯობა ემა... მე ადვოკატი მინ სოო ვარ.. სასიამოვნოა შენთან პირისპირ შეხვედრა...
მე:აქ რისთვის ხართ? დედაჩემმა გამოგგზავნათ?!
მინ სო:ცდები... მე შენ უფლებებს ვიცავ... და შენთვის სასიხარულო ამბავი მაქვს
მე:რა ამბავი?!
მინ სო:შენ უდანაშაულოდ გცნეს... ბრალდება მოგიხსნეს და ხვალ შეგეძლება ეს ადგილი დატოვო და ჩვეული ცხოვრება განაგრძო... ამ კედლების გარეთ...
მას ვუსმენდი და შოკში ვიყავი... ერთდროულად მიხაროდა და გულიც მტკიოდა.. ამის თქმას ქუქისთვის როგორ შევძლებდი...
................
იქიდან პირდაპირ ქუქის ოთახში წავედი... შესვლისთანავე საწოლზე მჯდარი ქუქი დავინახე...
დამინახა თუ ჩემსკენ წამოვიდა... თვალები სხვანაირად უბრწყინავდა... მაშინათვე ტუჩებზე მოწყვეტით მაკოცა.
მე:ბედნიერი ჩანხარ...
ქუქი:შენთვის შესანიშნავი ამბავი მაქვს...
მან საწოლისკენ წამიყვანა და ზედ დამსვა..
მე:მეც....(
ქუქი:დღეს ჩემი ადვოკატი შეხვდა პატარავ... მითხრა რომ მე და ბიჭები უდანაშაულოდ გვეცნეს და შევძლებთ რომ კოლონიის კედლები დავტოვოთ....
მისი სიტყვებისგან შოკირებული ცოტახნით გაოცებული ვუყურებდი... ასეთი დამთხვევა შეუძლებელია...
მე:ქუქ აქ რაღაც ხდება... დღეს ერთი ადვოკატი მეც შემხვდა.. მანაც ზუსტად იგივე მითხრა რაც ამ წუთას შენ... ხვალ მეც შევძლებ აქაურობის დატოვებას...
ქუქი:შეუძლებელია....
მან სიხარულისგან წამოყვირა და ხელში ამიტაცა.....
ქუქი:როგორც იქნა აქედან წავალთ...
მე:ქუქ... ქუქ... მომისმინე ეს საეჭვოდ არ გვეჩვენება... ასე მოულოდნელად ორივე ციხიდან გვიშებდნენ... ეს ცოტა არ იყოს მაშინებს...
ქუქი:პატარავ ახლა მთავარია ამ წყეულ ადგილს დავაღწიოთ თავი...და როგორც კი ამას მოვახერხებთ მაშინ ყველაფერი გამოსწორდება... გპირდები...
ქუქმა ჩვენი ტუჩები შეაერთა და თავისი ენა პირში შემომისრიალა....
.........................
მეორე დღე....
ახლა რვა ადამიანი კოლონიის გალავანთან ვდგავარ და ველოდებით თუ როდის გააღებენ ჭიშკარს...
მალევე ზარის ხმა ისმის და ჭიშკარი მაშინათვე იღება... ჩვენ წინ თვალუწვდენელი და ვრცელი ჰორიზონტი იშლება... ერთი ნაბიჯიც კმარა და უკვე ხვდები რომ თავისუფალი ხარ.... და როცა ეს ნაბიჯი გადავდგით... სწორედ მაშინ მივხვდი ამ სიტყვების ნამდვილ მნიშვნელობას...
სიხარულისგან ქუქის კენ გავიქეცი და ზედ შევახტი....
ქუქი:ჩვენ ახლა თავისუფლები ვართ პატარავ... თავისუფლები...
ყველა აქეთ იქით დახტოდა და გაუგებარ ხმებს გამოსცემდა...
ზუსტად ერთ საათში ბიჭების სახლთან ვიდექი და შიგნი შესვლას ვაპირებდი...
ასეთი ცხოვრება უცხო გახდა ჩემთვის... რაც არ უნდა გინდოდეს... როცა არ უნდა გინდოდეს... მთავარია მოინდომო და ყველაფერი გექნება.... ვხვდები რომ ამ ყველაფერს გადავეჩვიე...
საღამოს მე და ქუქი ოთახში ავდივართ... მე მას ვუახლოვდები და ძლიერად ვეხუტები...
ქუქი:გინდა ეზოში გავიდეთ?
მე უხმოდ თავს ვუქნევ და მასაც მაშინათვე სახლის უკანა მხარეს გავყავარ...
უზარმაზარი აუზის წინ ვდგები და თვალს არ ვწყვეთ...
მალევე წელზე ხელებს ვგრძნობ... მისკენ ვტრიალდები და ვკოცნი...
ქუქი:მიყვ.......
მას სიტყვა უწყდება....გულდასმით ვაკვირდები და ვერ ვხვდები რა მოუვიდა..
მე:ქუქ... ქუქ... კარგად ხარ... ქუქ.. რა გჭირს..?
მას სახეზე ხელებს ვკიდებდი ის კი მოულოდნელად მთელი ტანით დამაწვა.. თავის შეკავება ვერ შევძელი... ამიტომაც ორივენი წყალში აღმოვჩნდით...
ცურვა არ ვიცოდი... მაგრამ წყლიდან ამოსვლა როგორღაც მოვახერხე... წყლის ზედაპირზე ხელებს ვიქნევ და ვცდილობ ქუქი დავინახო მაგრამ ის არსად ჩანს...
მე:ქუქქქქქ.... ქუუქქქიიიი...
შეშინებული ვეძახი და მაშინათვე აუზის ფსკერისკენ ვაპარებ თვალს....
ვხედავ შავ სილუეტს რომელიც წყლის სიღრმეში ტივტივებს....
შეშინებული სასწრაფოდ წყალში ვყვინთავ და მისი სხეულისკენ მივიწევ... წყალში ვხედავ წითელ ლაქებს რომლებიც მის მთელ მოცულობაში იფანტებიან... სასწრაფოდ ქუქს ვუახლობდები და ძლიერად ვექაჩები...
ვგრძნობ ჰაერისგან როგორ ვიცლები... მაგრამ მას ხელს ვერ გავუშვებ....
ზედაპირამდე როგორღაც ვაღწევს და მის სხეულს ტანზე ვიკრავ...
თვალებზე ცრემლებმომდგარი ხმამაღლა ვიწყებ ყვირილს და ბიჭებს ვეძახი....
მალევე ვხედავ ჩემსკენ მომავალ ტაეს... რომელსაც ახლოს მოსვლისთანავე სახე ეცვლება და მაშინათვე წყალში ხტება... ის ქუქის სხეულს მართმევს და კიდემდე მიყავს...
სისხლის წვეთები წყალში ლაქებად ჩანს და ქუქის სხეულიდან წამოსული უფრო მეტ ტერიტორიას იპყრობს...
მე:ტაე... ტაე.... მას მას სისხლი მოსდის.. სასწრაფოში დარეკე... დაეხმარე გთხოვ...
ის ჩემსკენ მოდის და მეხვევა....
მალევე კი ყველაფერი იცვლება...
ვხედავ სახლის ეზოში მდგარ სირენებიან მანქანებს... ვხედავ ქუქის სხეული როგორ მიაქვთ... მაგრამ სულ მთლად რატომ აქვს გადაფარებული.....
ფეხზე ვდგები და მათკენ მივდივარ... მაგრამ მოულოდნელად წინ იუნჯი მიდგება და მაჩერებს...
იუნჯი:ემა... იქ არ მიხვიდე....
მე:იუნჯი... იქ ქუქი დავინახე... სახეზე სულ გადაფარებული ქონდა... მისი ნახვა მინდა... მეც მინდა გავყვე მათ რომ მის გვერდით იყო...
იუნჯი დაბნეული შემომცქერის.... თითქოს რაღაცის თქმა უნდა მაგრამ არ მეუბნება... უეცრად კი ჩემსკენ იწევს და ძლიერად მეხუტება... მიკვირს მისგან ასეთი საქციელი... ვერც ვხვდები რომ ხელები უნდა შემოვხვიო... მაგრამ ამას არ ვაკეთებ....
მე:იუნჯი... რატომ მეხუტები?....იუნჯი... მტკივა.....
მაგრამ ის ხელს არ მიშვებს... სრუტუნის ხმა მესმის და ვხვდები რომ ტირის... მოიცა.. იუნჯი ტირისსს???
მე:იუნჯი ნუ მაშინებ... გთხოვ რატომ ტირიხარ.... იუნჯი მიპასუხე...
ის არ მშორდება... მე კი ვხედავ მანქანა როგორ მიდის....
მე:იუნჯი ხელი გამიშვი... მანქანა მიდის უკვე.. მეც უნდა გავყვე... იუნჯი..!!!......არა არა გააჩერეთ.... არ წახვიდეთ... იუნჯი მომშორდიიი.....!!!!
მას ძლიერად ხელს ვკრავ და უკვე დაძრულ მანქანას მივსვდევ.... მაგრამ ვერ ვეწევი... ფეხები მეკვეთება და მიწაზე ვარდები....
მე:არა.... დამელოდეთ... მე მის გვერდით უნდა ვიყო....
ჩემთვის ჩუმად ვჩურჩულებ და თავს მიწაზე ვდებ..... მაგრამ მახსენდება იუნჯი... მისი უცნაური და უადგილო საქციელი.... გაბრაზებული ფეხზე ვდგები და მისკენ მივდივარ... ვხედავ სახეზე ხელები როგორ აქვს აფარებული და ტირის... იქვე დგანან ტაე, ჰოუპი და ჯინი..
მათ ყურადღებას არ ვაქცევ... (თუმცა ვხედავ ჯინის და ჰოუპი დაწითლებულ თვალებს)... მისკენ გამწარებული მივდივარ.....საყელოში ხელებს ვკიდებ და ვუყვირი...
მე:რა ჯანდაბა დაგემართა!!! ხომ გთხოვდი გაგეშვი!!!
ტაე:ემა დამშვიდდი..
მე:არა... მიპასუხოს... უთხარი მიპასუხოს მე ხომ ვთხოვდი ტაე....
ტაე:ემ... გთხოვ.. უბრალოდ დამშვიდდი...
მან თავისკენ მიმწია და მიმიხუტა...
მე:ქუქისთან ხომ წამიყვან... წავიდეთ ახლავე რააა...
ტაე:ვერა ემ.. ქუქისთან ვერ წავალთ...
მე:მაგრამ რატომ?! მას ვჭირდებით... გთხოვ..
მე:ჰოუპ... გთხოვ ნუ ტირი... ქუქი კარგად იქნება..
მე მისკენ წავედი და სახეზე ხელი მივადე ... მაგრამ მაშინათვე ცხარე ტირილი აუტყდა და სახლისკენ გაიქცა... მას უკან აცრემლიანებული ჯინი გაყვა....
მე:ტაე... ასე ძალიან რატომ ტირიან?? რატომღაც მგონია რაღაც არ ვიცი... ტაე რა ხდება...?
ტაე:ემ... პატარავ წამომყევი...
მან ხელი მომკიდა და სახლისკენ წამიყვანა....
მე:ტაე ქუქთან მინდა წასვლააა...
ტაე:ემ... მასთან ვერ წავალთ...
მან ძალის ძალათი სახლში შემიყვანა... ბოლოს კი ჩემს ოთახში....
მე:მეღადავებიი?!!! ქუქი დაჭრილი საავადმყოფოში წაიყვანეს შენ კი ოთახში ამოგყავარ?!!!
საკუთარი ხმის ტონალობას ვეღარ ვაკონტროლებდი...
ტაე ჩემს წინ წამლით ხელში დადგა...
მე:ეს რა არის?! შენი აზრით ამას დავლევ?!
მე მივდივარ...
ტაე:გთხოვ დალიე.... დალიე და ყველაფერს გეტყვი!!
მე:რა უნდა მითხრა....?!
ტაე:უნდა დალიო.... წინააღმდეგ შემთხვევაში ვერაფერს ვეტყვი...
მე წამლისკენ ხელი კანკალით წავიღე და დავლიე....
მე:გისმენ...!!!
ტაე:ქუქს ვეღარ ნახავ ემ...
მე:რას ნიშნავს ვეღარ ვნახავ!!!
ტაე:ვერ მოგატყუებ.... ამას მაგიტო გეუბნები.... ქუქი.... ის.... მაპატიე ემ მაგრამ ის გარდაიცვალა....
ეს თქვა და თვალებიდან ცრემლები გადმოსცვივდა....
მე:მატყუებ.... რატომ მატყუებბბბ???!!!!!
ტაე:ემ დამშვიდდი...
მან ჩემსკენ წამოიღო ხელები მაგრამ უკან დავიხიე და ისტერიული ტირილი დავიწყე...
მე:ქუქი... არა... ის არ დამტოვებდა....
ის ამას არ გამიკეთებდა.... რატომ გინდა რომ მატკინოოო???!!! არა... ქუქი... მე ის მჭირდება.... მჭირდებააა....
მაგრამ ვგრძნობდი ძალა როგორ მეცლებოდა... რამოდენიმე წუთში წავბარბაცდი და საწოლზე დავარდი ....
მე:წამალი... რა დამალევინეე....
ტაე:ეს დაგეხმარება რომ დამშვიდდე...
დავინახე ჩემთან როგორ მოვიდა და საწოლზე სწორად დამაწვინა.... შემდეგ კი ყველაფერი გაშავდა......
..........................................
მტკივა... ძალიან მტიკვა... თითქოს ყველაფერს თეთრი და შავი ფერი მიეცა.. თითქოს ცხოვრება მდორე და უინტერესო გახდა....
სამი დღეა ვაცნობიერებ რომ მისგან მხოლოდ მოგონებები დამრჩა... რომ მას ვეღარასოდეს შევეხები... ჩავეხუტები და შევიგრძნობ.... სამი დღეა უკვე ყოველი წუთი ჯოჯოხეთის ტოლფასია... და როგორ გავძლო მთელი ცხოვრება... როგორ ვიყო მის გარეშე..... მე ხომ შევიყვარე... ვენდე... მთელი ჩემი გულით დამოკიდებული გავხდი მასზე.... მაგრამ არა... ეს ხომ მე ვარ... ეს ხომ პარკ ემა იუნგია....!!!!!
.................................
*გამარჯობა დედა.... შეიძლება ამ სიტყვით მომართვა ამიკრძალე.. მაგრამ ამის არ თქმა ვერ შეცვლის იმას რომ ბიოლოგიურად დედაჩემიხარ.... ამ წერილს გწერ იმიტომ რომ გითხრა... უკანასკნელად გითხრა ყველაფერი რასაც კი ვგრძნობ, განვიცდი და მიმძიმს....
მე ჩემი ძალა დავკარგე.... ძალა რომელიც იმ წყეულ ადგილას შევიძინე სადაც სასიკვდილოდ მიმაგდე... წყეულ ადგილას სადაც ნათელი წერტილის პოვნა შევძელი.. სადაც გზა გავიკვლიე და შევეჩვიე.... ახლა კი ეს სამყაროა ჩემთვის უცხო... ეს ღია ჰორიზონტი რომელიც უამრავი კარგი თუ ცუდი ადამიანებით არის სავსე.... აქ საშიშია... იქ კი ყველანი კარგები ვიყავით... იქ ყველანი ცხოვრებისგან უკუქცეულები ვიყავით რომლებმაც შევძელით და ის წყეული ადგილიც გავაცოცხლეთ.... წარმოიდგინე ჩვენ რომ არა... რა იქნებოდა იმ დიდ და ცივ კედლებში... ალბათ არც არაფერი... თუ არადა ისევ ის ყალბი ერთგულება და სიყვარული რომელიც გარეთ მყოფთ გაგაჩნიათ... რომლითაც გგონიათ რომ ჩვენზე მეტნი ხართ... რომლითაც ჩვენს გრძნობებს... სურვილებს.. ცხოვრებას... ფეხქვეშ თელავთ... თქვენ ბრბო ხართ... ბრბო რომლის თავშიც ბოროტება დგას... თქვენ ერთმანეთი გეზიზღებათ... მაგრამ პირისპირ ამას არ აჩვენებთ.... ამის სანაცვლოდ დიდ ნიღბებს ირგებთ სახეზე და ყალბი ცხოვრებით ცხოვრობთ.....
მაგრამ რატომმმ.... რატომ დედა.... რატომ არ გყოფნით ერთმანეთის განადგურება და რატომ გვანადგურებთ ჩვენც.....
მე ქუქი დავკარგე... სამუდამოდ დავკარგე.. მისი სხეული სამუდამოდ მივაბარე მიწას.. ახლა მისი ნახვა მხოლოდ უსიცოცხლო სასაფლაოზე შემიძლია... იმ ადგილას სადაც მისი ადგილი არ არის...
საშინელებაა ის ფაქტი.. როცა იცი ეს ვინც გააკეთა... მაგრამ მდგომარეობისგან გამოწვეული ტკივილი, უბრალოდ გაიძულებს რომ დაიკიდო.... მე ვიცი დედა... ვიცი რომ ეს შენ გააკეთე... შენ საბოლოოდ შეძელი ეს... შენ ცხოვრება ჯოჯოხეთად მიქციე... გამამწარე... გამანადგურე და გამაუბედურე.... შენ ეს შეძელი დედა.... შენ გაიმარჯვე... მაგრამ... შეგინდობ..... გპატიობ.... მე შენს სისასტიკეს ვივიწყებ და საკუთარ თავს ვაძლევ უფლებას რომ ყველაფერი შეგინდო.... მე გპატიობ დედა... მაგრამ ამასთანავე გემშვიდობები... მეც სამუდამოდ გემშვიდობები... რადგან მივდივარ... იქ სადაც შევხვდები მათ... მათ ვინც ამ ჯოჯოხეთში მიმატოვეს და სამოთხისკენ ნაბიჯი პირველებმა გადადგეს.... წასვლამდე კი მხოლოდ ერთს გთხოვ.... არ მინდა იტირო... მიუხედავად იმისა რომ ამას არც გააკეთებ.... მე არ მჭირდება ცრემლების ფრქვევა... იცხოვრე და დამივიწყე... წარსულს ჩამაბარე და განაგრძე ცხოვრება რომელშიც ოჯახი ხელს გიშლიდა......
მშვიდობით დედა... *
ავტორის POV..
მისის პარკი იჯდა და წერილს კითხულობდა... განადგურებული გოგონას თეთრზე შავით დაწერილმა სიტყვებმა შეძლეს და ამ უგრძნობ ქალსაც აუცრემლიანეს თვალები...
ნუთუ ინანა? ნუთუ დამარცხდა? ნუთუ სიმართლემ მხოლოდ ახლა გაუნათა ყველას თვალსაწიერი.....
.............................
მის საფლავზე ჩახუტებულს ცრემლები თავისით სცვივა... ცრემლები რომელიც ისევ მის მკერდზე ეცემა....მკერდზე რომელში აღარ სცემს გული... გული რომელიც მართლაც რომ სიყვარულით იყო სავსე...
მის მწვანე თვალებსაც უკანასკნელი ცრემლი ჩამოვარდა... რომელიც წამში შთაინთქა.... გული კი გაჩერდა.... კიდევ ერთი გული გაჩერდა სამარადჟამოდ...
მან თავისუფლება იგრძნო... შეიძლება მხოლოდ სულიერად... მაგრამ ეს მისთვის შვება იყო... ეს იყო ბედნიერება რომელსაც ვერავინ ვეღარასოდეს წაართმევდა მას....
..............................
*სიმართლე გითხრათ საკუთარ თავს ვერ მივეცი იმის უფლება რომ უსიტყვოდ წავსულიყავი თქვენგან.....
მინდა გითხართ რომ სასჯელი რომელიც დედაჩემმა მომისაჯა... იმაზე კარგი აღმოჩნდა ვიდრე წარმოვიდგენდი.... ჩემი ცხოვრების ყველაზე საშინელი პერიოდი შეძელით და გადამატანინეთ...
თქვენ ხართ ადამიანები რომელთა გაცნობასაც უამრავი პრობლემა მოყვა... მაგრამ ახლა ამ ყველაფერზე რომ ვფიქრობ ვხვდები რომ ეს პრობლემები რომ არა ვერ შევძლებდი და ამდენ ხანსაც ვერ ვიცოცხლებდი....
ჩვენი პირველი შეხვედრა.... ალბათ ყველას გემახსოვრებათ.... სასადილოში მაგიდასთან მჯდომს ჯიმინი თავზე მადგება და მიყვირის.... შემდეგ ყველანი სხდებით მაგიდასთან და უხმოდ მიყურებთ...... ტაე ჩემი საჭმლის მითვისებას ცდილობს... მე კი გაბრაზებული ვაჩერებ... ის ხელს მიჭერს და თავისკენ მაბრუნებს... მაშინ ხვდებით რომ გოგო ვარ... მე ტაეს ვურტყავ და ფეხზე ვდგები... ბოლოს ჩემსკენ ქუქი მოდის... კედელთან მიმწყვდევს და მეუბნები რომ მისი ძმისთვის დარტყმისთვის დავისჯები...
სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი რამაც ერთმანეთთან დაგვაახლოვა...
ამიტომაც მადლობას გიხდით... იმისთვის რომ ჩემს გვერდით იყავით.... იმისთვის რომ კოლონიის სასტიკ კედლებში მეხმარებოდით....
მადლობა იუნჯი რომ არაერთხელ გადამარჩინე...
მადლობა ჯუნ და ჯინ რომ მუდამ ჩემს მხარეს იყავით და მამხნევებდით....
მადლობა ჰოუპ რომ იქაურობას სიცოცხლეს სძენდი....
მადლობა ჯიმინ რომ ქუქს საუკეთესო ძმობას უწევდი.... რომ გულზე არ გეხატებოდი მაგრამ მაინც მეხმარებოდი...
მადლობა ტაე ყველაფრისთვის... მადლობა რომ ასეთ სითბოს გამოხატავდი ჩემს მიმართ..
მადლობა ქუქ რომ შეგიყვარე... რომ პირველი დღიდან ჩემი გამწარებით ცდილობდი ჩემზე ზრუნვას... მადლობა იმ სიყვარულისთვის რომელსაც ვერცერთი ვხვდებოდი როგორ გამოვხატავდით... მადლობა რომ არსებობდი... რადგან გაგიცანი და ვნახე რას ნიშნავს სიყვარული....
მადლობა ჩემო მეგობრებო ყველაფრისთვის რაც კი ჩვენთვის გაგიკეთებიათ... მინდა გახსოვდეთ ორივე ჩვენგანი და არასდროს დაგვივიწყოთ... მუდამ გაგვიხსენოთ და გჯეროდეთ რომ იქ სადღაც ერთად ვართ... ბედნიერები ვართ....
მიყვარხართ.....
მშვიდობით......... *
შვიდი სხეული უძრავად იგდა ღია ცის ქვეშ... ორ საფლავის ქვასთან და ტიროდა... ტიროდნენ ისინიც და ტიროდა ცაც... მაგრამ ისინი ვერაფერს გრძნობდნენ... მხოლოდ სტკიოდათ... გული ნაწილებად ემსხვრეოდათ..... ერთდროს უგრძნობ არსებებს ცხარე ცრემლები სცვიოდათ თვალებიდან... რომლებიც ქრებოდნენ... მაგრამ მალევე ახლები ანაცვლებდნენ მათ....
ტიროდა შვიდი უძრავად მდგარი სხეული...
ტიროდა ცაც....
სწორედ ისე როგორც მაშინ, როცა მათ ისტორიას ჩაეყარა საფუძველი.....
დასასრული💛
