ქუქის. POV
ის ამას იმსახურებდა... ის თავისი საქციელისთვის ისჯება... იმ დღიდან მოყოლებული საკუთარ თავს ამას ვუმეორებ...
სასადილოში მაგიდასატან ვზივარ... საკუთარ ულუფას ჩავჩერებივარ და მხოლოდ ახალზე ვფიქრობ... ვგრძნობ მაგიდას როგორ უჯდებიან ვიღაცეები მაგრამ ზევით არც კი ვიხედები...
ჯინი:ჯეიქეი როგორ ხარ?
ჰოუპი:რაღაც სხვანაირი მეჩვენები ძმაო...
ჯუნი:ცუდად ხარ?
მე:არა....
ჯინი:აბა??..... ოუუ ტაე... როგორც იქნა ფეხზე ადექი....
ტაე მაგიდას მიუჯდა... მე კი თავი ისევ არ ამიწევია....
ჯინი:ჭრილობები მალევე შეგიხორცდა... ემასთვის კი მადლობა არც კი გადამიხდია...
ჯუნი:ემასთვის რატომ?
ჯინი:გახსოვს იმ დღეს ცუდად რომ იყავი... მაშინ ტაეც ცუდად იყო....აი ის დღე იყო იუნგის ამბავი რომ მოხდა.... ხოდა ემას ვთხოვე რომ ტაესთვის მიეხედა... მე კი შენთან წამოვედი....
ისე ემა იმის მერე არც მინახავს.... ქუქ არ იცი სად არის??
მე:მას შენ უთახრი რომ ტაესთვის ჭრილობები დაემუშავებინა...??
ჯინი:ხოო... სანამ ამას გაიგებდა კი შენი და იუნგის ამბის გასაგებად სამედიცინო ფლიგელშიც იყო მოსული....
მე სასწრაფოდ ფეხზე წამოვდექი....
ჯინი:ჯეიქეი საით?? რა მოხდა??
მისთვის ყურადღება არც მიმიქცევია...სააწტაფოდ ოთაცისკენ წავედი.... გზაში ყველაფერზე ვფიქრობდი... ვიცოდი რომ დამნაშავე ვიყავი და ახალი კი ამას არ მაპატიებდა.... ოთახს მივაღწიე თუ არა ფაქტიურად შიგნი შევარდი.... მაშინათვე ჩემი ყურადღება ოთახის მარჯვენა ნაწილში... სულ მთლად სისხლიანმა სხეულმა მიიქცია.... მისკენ სწრაფად წავედი და თავი დავუჭირე..
ის სულ მთლად კანკალებდა და თვალები უკან უტრიალდებოდა... სასწრაფოდ ბორკილები მოვხსენი და საწოლისკენ წავიყვანე... მაშინათვე დავჯექი და
მისი გაყინული სხეული ზედ ავიკარი...
ვხედავდი მისი სახე ფერს როგორ კარგავდა... კანკალს კი კიდევ უფრო უმატებდა...მე:მაპატიე... დამნაშავე ვარ... გთხოვ მაპატიე...
ის უარესად ხდებოდა... ამას კი კარგად ვხედავდი...
მე:დაბრუნდი.. ბოდიში ახალო....
ის კი წამში გაჩერდა და ჩემს ხელებში განუტევა.... ....
