My Personal Bodyguard (Completed)

Chapter 33

Scarlett's POV

Dalawang araw na ang naka lipas simula noong dinala ako dito sa isang warehouse na hindi ko alam kung saan.

I can hear cars coming in and out from outside. Mga boses na nag sisigawan, ang iba naman kalmado lang kapag kaharap ako. Hanggang ngayon naka blind fold parin ako. Simula noong dinala ako dito ay isang beses palang ako naka kita ng sikat ng araw. Iyon yung araw na nakilala ko ang nag pa dukot sa akin.

Alam kong warehouse ito dahil sa tunog palang ng mga nag lalakihang pinto at parang lahat ng padir ay gawa sa bakal. And to be honest, takot na takot na ako but i have to keep myself calm. Hindi ako pwedeng mag panic dahil hindi lang ako nag iisa dito.

Kasama ko si GEORGE!!

Kahapon lang siya dinala dito at rinig na rinig ko pa kung paano nila siya kinaladkad papasok dito sa kwarto kung saan ako ngayon.

At first ay hindi ko siya nakilala dahil alam ko rin na may tali ang kaniyang bibig. I know that she's crying and screaming at the same time dahil i know how it feels. Gan'on din ako noong unang araw na dinala ako dito.

*Flashback*

"HELLO?!!! ANYBODY HERE?!! Mang Ramil??!!??" sigaw ko habang nag hihintay sa labas ng gate.

I've been flashing my light and blowing my horn a hundred times (Chos lang!) pero wala talaga! Patay ang ilaw sa guard house at malayo pa papasok sa loob so wala talagang makakarinig sa'kin dito! Bwisit!! Na iinis na ako!

Oh shit!! I have to text Pol pa pala!

Agad kong kinuha ang aking Cellphone at tinext si Pol. Letting him know na nandito na ako sa bahay is a daily routine. Kahit hindi niya pa sabihin ay parang gusto kolang talagang malaman niya na okay na ako.

Pagkatapos ko siyang etext ay na pa daan pa ako sa aking gallery kaya nanood pa ako ng mga pictures namin. Haaaays!! Na miss ko na naman siya my god!! I'm so g*ga na sa kaniya that i can't get enough for just a day being with him! Gusto ko every hour!! Every minute! Every—"

"Señorita!!"

Biglang na putol ang night dreaming ko kay Pol nang bigla akong tawagin ni Mang Ramil na tumatakbo papunta sa'kin. Siya ang night guard namin, Siya ang kapalitan ni June. 57 years old na siya at kakabirthday niya lang kahapon so kailangan wag ko siyang tarayan ngayon.

"Tsk! Kuya Ramil naman eh! Dapat hindi kayo umaalis sa guard house. Alam niyo naman na hindi pa'ko naka uwi eh!" naka simangot kong saad.

"Nako mam sorry talaga! hindi ko na talaga ma tiis ang tawag ng kalikasan!" sagot niya habang kinakapa ang susi ng gate sa kaniyang bulsa. "Panis yata yung pansit na kinain ko kagabi! Hehe.." dagdag niya kaya na tawa nalang ako.

"Haha! Belated pala ulit mang Ramil ha? Kamusta naman party niyo?" tanong ko at mediyo matatagalan pa yata ang usapan namin sa pag hahanap niya ng susi eh!

"Ay ito na!" sambit niya tapos inisa-isa nanaman ang mga susi na nag kukumpulan sa isang key chain. My gosh! Hindi pa sineperate! "Okay naman po, binigyan nga po ako ng daddy mo para madagdagan ang selebrasyon namin sa bahay." dagdag niyang sagot.

"Ah okay..that's good! Nice! Nice!" sagot ko naman. "Uhm..matagal pa ba? Ligong-ligo na ako eh. Hehe." dagdag ko.

"Ay ito na po!" sagot niya sabay bukas ng gate.