OUR SURNAME

CHAPTER 28

Jacinth's POV

Matapos makita ang 11 missed calls at ang text ni Herriette, nakaramdam ako ng kakaibang kabog sa dibdib.

Bakit niya naman ako tatawagan ng gan'ong kadami?

A minutes of thinking, I found myself na nasa labas ng bahay. Hindi ko alam pero kusang gumalaw ang daliri ko para tawagan si Herriette.

Matapos ang paulit ulit kong pagtawag at hindi pagsagot ni Herriette, nakaramdam ako ng kaba.

Gusto kong puntahan si Herriette. Gusto ko nalang bigla siyang makita. Pumara ako ng sasakyan at agad na tinungo ang bahay ni Herriette.

-

"Nasaan po si Herriette?" Tanong ko ng makapasok sa kanila. Ramdam ko ang kaba dahil ngayon ko palang nakaharap ang magulang ni Herriette.

Naandito rin ang Dad niya at si Juliane. Naandito siya- nakangiti ng malawak sa'kin ngayon. Hindi ko na siya binigyan pa ng pansin at nagpokus sa Mom ni Herriette. I don't care anymore if he's here.

"Pumunta siya sa in'yo. Pinuntahan ka niya. Hindi mo ba siya nakita?" Her mom asked with confusion.

"Alam na niya lahat, Jacinth. Pinuntahan ka niya dahil sinabi kong pipirmahan mo na ang marriage annulment niyo at 'pag nagawa mo na'yon aalis kana papunta sa US at 'di na babalik pa." Nagulat ako matapos marinig 'yon. Wala akong alam sa pag-alis na 'yon.

"Kung hindi kayo nagkita at umalis ka sa inyo, sigurado akong dumeret'yo siya sa airport." Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng saya. Alam na ni Herriette. Mabilis akong umalis sa bahay nila at pumunta sa airport.

Hindi na ako makapaghintay na makita siya.

-

Nandito na ako sa labas ng airport. Papasok na ako ng mahagip ng mata ko si Herriette.

Papalabas na siya. Dahan dahan akong lumapit sa harap niya at'saka huminto.

Nag-angat siya ng tingin at nakita niya ako.

I gave her my cutest smile. Kita ko ang pagkagulat sa mukha niya.

"J-Jacinth." She stuttered. Lumapit pa ako ng mas malapit sa kaniya at yumuko para ipantay ang mukha ko sa mukha niya.

"Yes, it's me, wife. Your husband." Tears started to flow in Herriette's eyes.

Ngumiti ako at pinunasan ko iyon. I hold her face and kissed her on her forehead.

After that, he suddenly hugged me so tight as if it was the last. Then later, I hugged her back.

"I went to your house. Your mom told me everything so I followed you here."

She broke our hug and she gave me a straight punch on my chest. Paulit ulit 'yon.

"B-bakit hindi mo agad sinagot tawag ko ah?" Patuloy niyang pagpalo sa dibdib ko.

"Hindi ko makita 'yung cellphone ko kanina. And n'ong nakita ko at ikaw 'yung tumawag pinuntahan kita sa in'yo."

"B-bakit hindi mo sinabi sa'kin agad?" Alam ko kung anong tinutukoy niya.

"Balak kong sabihin n'on, pero pinipigilan mo akong magsalita."

"E-eh bakit hindi mo ulit ginawa ha? I hate you! I hate you, Jacinth!" At sa pagkakataong iyon niyakap ko siya.

"Because I know you'll be more happy with him. With Juliane. You love him as you said."

"I didn't love him. Sinabi ko lang 'yon para tigilan mo ako kasi ang alam ko mag pinsan tayo.."

"But Jacinth, kahit ilang buwan pa yata ang makalipas hindi ko parin makalimutan ang nararamdaman ko sa'yo. Hindi ko magawang mahalin si Juliane. My heart always whispers it's you." She murmured.

"I love you, Herriette."

"Mahal din kita, Jacinth." I faced her at ipinagdikit ang noo namin.

"Gumagawa talaga ang tadhana ng paraan para maging tayo, I think it's a sign that maybe we are really meant to each other." Ngumiti ako sa kaniya at doon hinila niya ako dahilan para magkadikit ang labi namin.

The moment her soft lips crashed against mine, I felt the strangest feeling I had ever experienced. A seconds later, I kissed her back and our kisses longed for almost 3 minutes.

"I'll talk to Juliane. We will talk to our parents. We will not signed that marriage annulment."

"I'm always with you, wife."