"โตขึ้นเยอะเลยนะ จีมินของหมอ"
ริมฝีปากบางระบายยิ้มออกมาพร้อมกับยีผมนุ่มเบาๆ จนเจ้าของผมถึงกับตกใจถอยตัวหนีแล้วมองคนตรงหน้าตาไม่กะพริบ พูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกทุกอย่างมันจุกอกไม่หมด ไม่ว่าจะเป็นดีใจ ตกใจ สงสัย และกลัว จีมินไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าเป็นคุณหมอจริงๆไหม ตอนนี้ตัวเองกำลังฝัน หรือว่ามันคือเรื่องจริง
"ทำไมมองหมอแบบนั้นล่ะ"
คนที่เป็นอัลฟ่าเอ่ยถามออกมาเมื่อเขาเห็นจีมินมีท่าทางหวาดระแวงเขาขึ้นมา พอพยายามจะเข้าไปใกล้จีมินก็ยิ่งถอยหนี ทำให้เขาต้องถอยออกมานั่งที่ปลายเตียงมองคนตัวเล็กที่ก็จ้องมาที่เขาเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง
"คุณหมอจริงๆเหรอ...."
เสียงหวานที่เอ่ยถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจทำให้คนฟังถึงกับชะงักไป เขาลืมไปเสียสนิทว่าทุกคนคิดว่าเขาตายไปแล้ว ไม่แปลกที่เด็กตรงหน้าจะรู้สึกสับสน แต่อะไรทำให้จีมินไม่มั่นใจว่าเขาไม่ใช่คุณหมอของเจ้าตัว
"ทำไมถึงคิดว่าไม่ใช่หมอล่ะ" จองกุกระบายยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับเข้าไปหาคนตัวเล็ก น่าแปลกที่เจ้าตัวยอมให้เขาเข้าไปใกล้โดยไม่ขยับถอย เข่าทั้งสองข้างที่ชันขึ้นมาเหมือนที่กันบังตัวเองกับค่อยๆลดลง
"กลิ่น...."
จีมินนิ่งไปสักพักก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จีมินจำกลิ่นของคุณหมอได้ กลิ่นที่เขาคลุกคลีอยู่กับมันทุกๆวัน ที่เขาไม่แน่ใจว่าใช่คุณหมอจริงๆไหมเพราะว่ากลิ่นมันแปลกไป
"กลิ่น? จีมินได้กลิ่นของหมองั้นเหรอ"
จองกุกย้ำถามจีมินอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้าไม่ใช่เบต้าแต่เป็นโอเมก้า เมื่อเด็กน้อยได้ยินคำถามของคุณหมอตรงหน้าก็พยักหน้ารับ ทำให้จองกุกต้องเอ่ยถามจีมินอีกครั้งพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้เสียจนจมูกรั้นได้กลิ่นของอัลฟ่าชัดเจนมากขึ้น
BẠN ĐANG ĐỌC
[OMEGAVERSE] Fic BTS : Wordless Kookmin Ft.Jinmin
Fanfiction"ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลเธอเองนะ จีมิน" "พี่จะช่วยเธอตามหาน้องชายเอง จีซอง" เรื่องนี้จีมินมีแฝดนะคะ มีสองคู่คือ กุกมินและจินมิน