[OMEGAVERSE] Fic BTS : Wordless Kookmin Ft.Jinmin

CHAPTET 14

เมื่อคนที่เป็นพิษไข้หัวตกถึงหมอนก็ไม่วายเข้าสู่ห้วงนิทราไปในทันที ปล่อยให้เบต้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เหมือนกับที่คุณหมอทำให้กับเขาทุก ๆ วัน

 จีมินยังเด็ก และเด็กก็มักจะจดจำรายละเอียดต่าง ๆ ได้ดีเสมอ ทุกอย่างที่คุณหมอคอยทำให้ตัวเองตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน จากตอนแรกที่ชีวิตมีแต่พ่อแม่และพี่ชาย ก็กลายเป็นเด็กที่ต้องแบกรับความเจ็บปวดต่าง ๆ ไว้คนเดียวไม่ว่าจะการดูแลเขาอย่างดี เมื่อได้เจอคุณหมอผู้ใจดีที่คอยปลอบโยนและดูแลเขาอย่างดี หรือแม้แต่พาออกไปข้างนอก คอยยิ้มที่ทำให้เขาอบอุ่นใจให้ในทุก ๆ วัน ทุกอย่างที่จองกุกทำมันทำให้โลกของเด็กน้อยที่อยู่ตัวคนเดียวมาตลอดสิบปีมีแต่คุณหมอที่ชื่อว่าจอนจองกุก

เพราะจองกุกเป็นคนทำให้รอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานปรากฏขึ้นมา ทำให้คนที่ไม่เคยได้สัมผัสกับความสุขได้มีความสุขอีกครั้ง

จองกุกเหมือนเทวดาของจีมิน เทวดาที่คอยปกป้องดูแลทำให้เขามีความสุข และเมื่อเทวดาของเขาไม่สบาย จีมินก็อยากจะเป็นคนได้ดูแลเทวดาคนนี้บ้าง

เสียงกุกกักดังขึ้นในครัวอยู่เกือบชั่วโมงก่อนที่จะหยุดลงพร้อมกับเสียงถอนหายใจยาวของเบต้าตัวน้อย ดวงตาเรียวรีทอดมองลงไปในหม้อตรงหน้าซึ่งข้างในนั้นมีข้าวต้มที่ตัวเองตั้งใจทำไว้อยู่

นิ้วเรียกยกขึ้นวางไว้บนริมฝีปากของตัวเองคล้ายคนกำลังคิดบางสิ่งบางอย่าง 

'มันจะอร่อยไหมนะ'

หลังจากที่ชิมจนแน่ใจว่าข้าวต้มที่คุณแม่เคยสอนให้ทำตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ อร่อยดีแล้ว เด็กน้อยก็จัดแจงเอาข้าวต้มใส่ถ้วยให้เรียบร้อยก่อนจะเดินถืออย่างระมัดระวังไม่ให้หลุดมือเหมือนคราวที่แล้วอีก ขาเรียวก้าวเข้ามาในห้องนอนอย่างแผ่วเบา วางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างเตียงก่อนจะเขย่าตัวคุณหมอให้ตื่นขึ้นมา เพราะว่าตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว คนป่วยตรงหน้าก็ยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า มันทำให้จีมินเป็นห่วง