[OMEGAVERSE] Fic BTS : Wordless Kookmin Ft.Jinmin

CHAPTER 11

"กล้าๆหน่อยสิจีซอง" 
ร่างบางเอ่ยบกตัวเองที่กำลังยืนอยู่หน้าบ้านของเขา ไม่สิ ต้องเรียกว่าเป็นบ้านที่เคยเป็นบ้านของเขามากกว่า เพราะว่าตอนนี้มันก็ไม่ต่างจากบ้านร้างๆที่ไม่มีคนอยู่ ไม่มีใครดูแลหลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้น สถานที่ที่เคยเป็นที่ที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรัก บัดนี้มันก็เป็นเพียงแค่สิ่งก่อสร้างเก่าๆเท่านั้น

ขาเรียวค่อยๆก้าวเข้าไปในพื้นที่ของคฤหาสน์หลังใหญ่พลางสูดหายใจเข้าออกเพื่อบรรเทาความกลัวของตัวเองลง ยิ่งก้าวเข้าไป ความทรงจำอันโหดร้ายมันก็ผุดขึ้นมาในหัวทีละฉาก ทีละฉาก จีซองพยายามเอาความกลัวในหัวตัวเองออกไป ในความทรงจำตอนเด็กนั้นมันยังมีบางส่วนที่หายไป บางส่วนที่จีซองฝันถึงมันมาตลอด แต่ก็จำไม่ได้ เขามาที่นี่ก็เพื่อไขข้อข้องใจของตัวเอง ว่าความทรงจำที่หายไปของเขานั้นมันคือเรื่องอะไรกันแน่

"เป้าหมายเข้าไปในบ้านแล้วครับ จะให้ผมทำยังไงต่อ"

[จัดการตามที่คุยกันไว้ได้เลย]

"รับทราบครับ"

"จีมิน ถึงบ้านแล้ว" 
เมื่อจองกุกขับรถกลับมาถึงบ้าน คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆก็หลับไปเสียแล้ว เพราะว่าเขาเปิดประทุนรถ ลมคงจะเย็นสบายคนตัวเล็กเผลอหลับไปแน่ๆ พอจะเอ่ยเรียกให้ตื่นคนตัวเล็กก็หันหน้าหนีเสียอย่างนั้น ให้ตายสิ สงสัยเขาจะต้องอุ้มเข้าบ้านแล้วสินะ

ร่างสูงเปิดประตูลงจากรถมาก่อนจะเดินมาอุ้มคนตัวเล็กที่นอนไม่รู้เรื่อง แต่เพียงแค่เขาช้อนตัวร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าหญิง คนตัวเล็กนี่ก็หันหน้าเข้ามุดกับอกแกร่งของเขาทันที ทำเอาใจของคุณหมออัลฟ่าเต้นไม่เป็นส่ำ ไหนจะเวลาที่จมูกรั้นของคนที่ถูกอุ้มคลอเคลียอยู่ที่อกของเขาอีก

'ทำไมถึงชอบทำตัวน่ารักนักนะ'

ร่างสูงเดินยิ้มเข้ามาในบ้านอย่างมีความสุข แต่เมื่อขายาวก้าวเท้าเข้ามาในตัวบ้าน กลิ่นของคนที่ไม่คุ้นเคยก็ทำให้เรียวคิ้วเข้มต้องขมวดเข้าหากัน ในบ้านมันเต็มไปด้วยกลิ่นคนแปลกหน้าที่เขาไม่คุ้นเคย เสียงพูดคุยของคนมากมายที่ดังมาจากห้องรับรองของบ้าน ไหนจะบรรยากาศที่ทำให้เขารู้สึกไม่ดีนี่อีก