Tra riccioli dorati e onde verdi

178 16 2
                                    

ENTRE RIZOS DORADOS Y OLAS VERDES

El frío empezó a desvanecerse, dejando en su lugar, un calor reconfortante. Abrí mis ojos, para ver a un chico  rubio con los ojos cerrados, cantando una especie de himno, y moviendo su mano, sobre mi cabeza. Enfoqué mejor mi vista, y noté que rayos de luz salían de entre sus dedos.

Magia.

Me hice a un lado, y me paré de inmediato. Noté que en mi cuarto estaban todas las princesas, incluyendo a Hazel, y todos los acompañantes.Pero apenas y me importó, me quedé parado viendo cómo el chico rubio me miraba apenado.

Hice caso omiso a las preguntas que me hacían, y volteé a ver al espejo, en el que había escrito las extrañas oraciones.

Pero había un problema;

Προσέξτεότι η καρδιά εξαπατά,και εναντίον σας,Αυτό μπορεί να τεθεί σε λειτουργία.Αν κοιτάξετε τη θάλασσα,δεν μπορείτε να δείτε άλλουςπιστέψτε με όταν σας πωότι δεν θα είναι ο βασιλιάς σας,Η συμβουλή μου ακολουθεί,και στον ήλιο το πρωί,θα δείτε,και ως νεαρός πρίγκιπας,Στο βασιλιά μπορείς να είσαι

Todo estaba escrito en griego.  Por supuesto que sé cómo escribir y hablar griego, pero hacía ya 14 años, que esa lengua está extinta. Muy pocos podemos leerla, por lo que no podré preguntarle a Minos,- que apenas sabía decir hola en ese idioma-, qué querrán decir estas oraciones, sin que se me quede viendo como un bicho raro.

Para ser sincero, no sé cómo aprendí ese idioma, solo nací con el griego, al igual que el latín, el inglés, el español y el italiano,  implantados en mi cabeza. Hace poco descubrí que Hazel también hablaba a la perfección el latín, francés, e inglés, y un poquito de griego. Ambos decidimos guardar en secreto, nuestros dones lingüísticos. Por alguna extraña razón, nos sentimos desconfiados en lo que respecta a estos idiomas. Todo el mundo cree que sólo hablamos el nórdico, que es el idioma oficial, que el mundo entero acogió. Y no pienso llevarles la contraria. Que piensen lo que se les plazca.

-Emm... majestad?- Me volteé a ver al chico rubio, que me observaba con atención.- Por qué su espejo tiene escrito en él un presagio?

-Un presagio...- murmuré para mí, antes de recordar que mi cuarto estaba repleto de molestas princesitas, sin contar a Hazel,  y de molestos, estúpidos, y adorable acompañantes.- LARGO!! Tengo que pensar...


Nadie puso objeciones, y en pocos minutos, todos habían desaparecido de mi vista.

Un presagio, eh?- Pensé mientras giraba el anillo de mi difunta hermana Bianca.



The Ghost KingDonde viven las historias. Descúbrelo ahora