Marred (Completed)

Chapter 7

Lunes at unang araw ni Carmela bilang sekretarya ni Hunter. Alas siyete pa lang ng umaga ay nasa opisina na siya. She opted to walk. With her condition, public transportation is out of the equation. Puwede naman siyang mag tricycle or taxi at hilingin sa driver na siya lang ang pasahero ngunit gagastos pa siya. Kadalasan ay isinasakay siya ni Henry papunta sa kompanya, ngunit maaga siyang nagtungo roon para ihanda din ang sarili. Nai-turn over na ng temporary secretary ni Hunter ang lahat ng kailangan niya. Mayroong isang telepono sa mesa niya na may intercom, laptop, ilang ball point pen at ang mga papeles na inaayos niya. 

Dalawang pintuan bago ang opisina mismo ni Hunter. Sa unang pintuan ay ang opisina niya. Ang mesa ay katabi ng pangalawang pintuan. Sa gilid niyon ay ang filing cabinet. Sa corner ay naroon ang cupboard: sa ibabaw niyon ay may mga sachets ng instant coffee, tea bags, electric thermos at mga snacks. Mayroon ding kape at creamer para sa mga hindi mahilig sa instant coffee. Sa cabinet naman nito sa ilalim ay ang mga tasa, kutsarita, saucers at trays. Then a huge window occupies the wall next to it. It is overlooking the city. May blinds doon na binuksan niya upang hayaang makapasok ang sikat ng pang-umagang araw. Adjacent to the window is a bookshelf. Sari-saring mga libro ang naroroon. Sa gitna ng opisina ay naroon ang couch at center table na may mga magazine at mga libro na iaayos pa niya sa shelf. Hindi maiinip ang mga bisita kung sakaling kailangan nilang maghintay ng matagal kay Hunter. 

Nagbuntong hininga siya matapos ayusin ang mga papeles sa mesa niya. Tapos na rin niyang tingnan at ayusin ang schedule ni Hunter. Bilang Vice Chairman ng kompany ay puno ang schedule nito ng mga meetings. Ang tanging bakanteng oras lang nito ay mula alas onse ng umaga hanggang alas dose ng tanghali. Sinadya siguro nito iyon upang bigyan ng oras ang tanghalian. Pinagkaabalahan naman niya ang mga libro na nasa center table. Hindi siguro iyon naayos ng temporary secretary nito bago mag-out last week. Tiningnan niya ang titulo ng huling paperback na nasa center table: The Power of Positive Thinking by Norman Vincent Peale. Naka alphabetical order ang mga libro sa bookshelf. Ang naturang libro ay dapat nasa pinakamataas na shelf. Nakita na niya ang puwesto ng libro at sinubukang abutin iyon, ngunit masyadong mataas para sa kanya. Wala siyang mahanap na pwede niyang matuntungan. Sinipat niyang muli ang puwesto ng libro. Konting-konti na lang ay maabot na niya ito. Lumapit siya sa bookshelf. Hinawakan niya ang shelf na ka-level ng ulo niya upang kumuha ng lakas and balanse doon at nag tiptoe. Konti pa ay maaabot na niya iyon. Sa sobrang konsentrasiyon na maibalik sa lagayan nito ang libro ay hindi niya napansin ang pagbukas ng pinto.

Hunter held his breathe. Fifteen minutes before eight ay nasa opisina na siya. Ngayon ang unang araw ni Carmela bilang sekretarya niya at inihanda na niya ang sarili. Or so he thought. The past few weeks were torture. Noon pa lamang muli niya itong makita sa fast food na pag-aari pagkatapos ng anim na taon at hanggang sa nagdaang gabi ay hindi na siya hinihiwalayan ng imahe nito sa isipan niya. Oo at sa nakalipas na mga taon ay hindi niya ito nakalimutan. He remembered the free-spirited, young girl he fell in love with. Ngunit ibang tao ang natagpuan niya sa kanyang pagbabalik. She has changed. Maturity became her. Ngunit may mga bagay sa kanya na hindi nagbabago. Iyon ang napagtanto niya. His heart still goes wild at the sight of her. His body still aches for her. If anything, mas lalo pang tumitindi ang damdamin niya para dito. He intended to hurt her, ngunit kapag nakikita niya itong nasasaktan gaya noong nasa opisina ng fast food ay humahapdi rin ang puso niya. At ayaw man niyang aminin sa sarili ay nagseselos siya sa pagiging malapit nito kay Henry Salvador. Pilit niyang sinisikil ang damdamin niya at pinapangibabaw ang galit. Anger is easier to entertain. Mas galit sa sarili kaysa kay Carmela. 

Lahat ng paghahandang ginawa niya ng nagdaang gabi ay kumawala sa sistema niya. Carmela looked ethereal. Nasasabugan ito ng liwanag ng pang-umagang araw. Nakalow-bun ang buhok nito na ang iba ay humulagpos sa pagkakatali. They framed her face softly. She is biting her lower lip na mas lalo lang nagpapula noon. Humulagpos din sa pagkaka tucked-in ang blusa nito, exposing her midriff. She has a flat tummy. He noticed the soft line outlining her abs. Her skirt has hiked up a bit. Her feet in tiptoe looked sexy.  Nakataas ang isang kamay nito na pilit inaabot ang shelf sa itaas upang isauli ang isang libro. Ang isa naman ay nakahawak sa mas mababang shelf for support. Sinubukan niyang tumikhim upang sikilin ulit ang umuusbong na damdamin at para na rin mapansin siya nito. The spell will surely disappear kapag nakita na siya nito. Medyo nangingilag din ito sa kanya, ngunit hindi narinig ni Carmela ang pagtikhim niya.

He utter an oath under his breath and closed the door behind him. Now they are alone and it only intensified his feelings. Dala marahil ng ilang taong pagsisikil niya sa sarili. It is not his choice. Kung tutuusin ay mga babae ang lumalapit sa kanya. All gorgeous women na kahit pa maghubad sa harapan niya ay walang reaksiyon ang katawan niya. Sa kalaunan ay pinili niyang huwag umabot sa kama ang mga dates niya. 

Malakas na napasinghap si Carmela ng maramdaman niya ang mainit na pagdampi ng kamay sa likuran niya. Her heart somersaulted. Iisang tao lang ang nakakagawa ng ganoong reaksiyon sa kanya. Kompirmasiyon ang hindi niya pag hihisteriya sa paraan ng pagkakahawak nito sa kanya. The hand caressed her lower back before it made its way around her waist. Skin to skin. Hindi niya napansin na natanggal na pala sa pagkaka tucked in a blouse niya. May isa pang kamay ang umalalay sa kanya upang maisauli niya ang libro sa pinaka mataas na shelf. Wala na sa kamay niya ang libro ngunit hindi niya magawang kumilos. Gumagawa ng kakaibang kilabot ang kamay ni Hunter na nakadaiti sa baywang niya. It travelled to her midriff and caressed the flat surface. The act sent delicious shivers down her spine. Nararamdaman niya ang pag-iinit ng mga pisngi. Ang isang kamay nito na tumulong upang maisauli niya ang libro ay nasa leeg na niya ngayon. His fingers are trailing the soft flesh. Tila may sinindihang pamilyar na damdamin ang ginagawa ni Hunter sa kanya. She felt hot all over.

"H-Hunter..." She protested. Kinakabahan siya sa damdamin niyang iyon. When was the last time she felt this intense passion?

"Why, good morning to you too, Sweetheart." He whispered in amusement. He trailed kisses on her neck. He turned her slowly so they are face-to-face. "You look lovely."

Hunter's eyes mirrored hers. The fire in them is as intense as hers. Kailangan niyang makalayo dito kung hindi ay tutupukin sila pareho ng apoy na iyon. Pinipilit niyang pairalin ang isip, ngunit hindi pa man siya nakakagawa ng hakbang upang layuan ito ay inangkin na ni Hunter ang mga labi niya. The kiss was hungry from the very beginning. Seeking entrance, seeking response. And instantly, her will to get away from him ran out of the window. Gusto niyang manatili sa mga bisig nito. She wrapped her hands around his neck and then she responded to his kisses with equal passion. Their tongues are dancing in rhythm. Hunter has unhooked the straps of her brassiere. He cupped one breast and fumbled on the nipple. She moaned and arched her back. Ang matinding pananabik at pagmamahal niya kay Hunter na hindi niya naiparamdam dito sa loob ng anim na taon ay tila isang rumaragasang tubig sa dam. Nag-init ang sulok ng mga mata niya at bago pa niya mapigilan ay may isang luha ang kumawala. Hunter must've tasted the salty liquid because he has stopped kissing her. Itinigil nito ang lahat ng ginagawa sa kanya. He stared at her for a moment. Nakita ni Carmela kung paano namatay ang apoy sa mga mata nito. Binitiwan siya nito at kung hindi lang siya nakasandal sa bookshelf ay siguradong bibigay ang mga tuhod niya. She knew at that moment that the magic is gone. The animosity in his eyes is back. Tinitigan siya nito and regarded his own physical state. Hindi niya alam kung paano natanggal ang mga butones sa dress shirt nito ngunit nakabukas na iyon at nakahantad sa kanya ang matipunong dibdib nito.

"You were as intense as before, Carmela." His gaze is mocking. "Well, it's good to know na hindi lang ako ang nagnanasa."

"N-nagnanasa?" She cursed herself for stuttering.

Isa-isa nitong ibinabalik ang pagkakabutones ng dress shirt bago siya sinagot. "Lust, Doll." Iyon lang at pumasok na ito sa sariling opisina.

Naiwang nakatulala si Carmela. Lust at hindi love ang naramdaman nito. She felt so devastated and hurt. Napahiya siya sa sarili pati na dito. Ayaw man niya ay nag-init muli ang sulok ng mga mata niya at sa pagkakataong iyon ay nag-uunahan sa paglandas ang mga luha.