𝘔𝘺 𝘣𝘳𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳'𝘴 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 [𝘒.𝘛𝘏 𝘧𝘧]

006

Σε λίγες μέρες είναι η ημέρα του φανταστικού, όπως λένε, πάρτυ, και δεν έχω καμία απολύτως όρεξη να πάω. Και μόνο που σκέφτομαι ότι θα δω εκεί τον Taehyung να φιλάει κοπέλες, την Minee να με αφήνει για να πάει στο αγόρι της, ποτά και τσιγάρα, θέλω να μείνω σπίτι μου και να κοιμηθώ.

Αλλά όχι, ο Θεός δεν θέλει.

Γι'αυτό μισώ την ζωή μου! Με νιώθεις;

Τέλος πάντων, αυτήν την στιγμή είμαι στην αυλή του σχολείου και κάθομαι μόνη μου. Γιατί; Γιατί η ηλίθια η Minee αποφάσισε να μην έρθει. "Βαριέμαι να έρθω σήμερα, συγγνωμη." Ειπε. Και τώρα εγω είμαι εδώ, μόνη μου.

Μπροστά μου, κάποια αγόρια έπαιζαν μπάλα και δυστυχώς σε αυτά τα αγόρια, ήταν ο Seungmin.

Με κοίταξε κάποιες φορές, δεν έδωσα σημασία.

Διάβαζα ιστορία, γιατί η καθηγήτρια μας είπε πως δεν θα πάρουμε καλούς βαθμούς αν συνεχίσουμε και είμαστε τουρίστες στην τάξη. Οπότε δεν μπορώ να κάνω κάτι. Αν πάρω κακούς βαθμούς, οι γονείς μου θα με σκοτώσουν κυριολεκτικά. Θα μου πάρουν το κινητό, δεν θα βγαίνω για έναν μήνα συνεχόμενα, και πολλά άλλα.

Βέβαια, εγώ συνεχίζω και τους λέω παραδείγματα διάσημων επιστημόνων, όπως ο Albert Einstein, όπου τα πήγαιναν χάλια στο σχολείο και μετά έγιναν οι πιο έξυπνοι, σοφοί άνθρωποι. Δεν με πιστεύουν όμως..

Λίγα δευτερόλεπτα πέρασαν όταν ένιωσα κάτι δυνατό να χτυπάει το πρόσωπο μου και εγώ να πέφτω κάτω από το παγκάκι.

Έπιασα το μάτι μου και πονούσε πολύ. Ζω;

"Y/n, είσαι καλα;!" Είπε μια γνωστή φωνή αλλά δεν έδωσα σημασία. Το μάτι μου θα είχε γίνει κόκκινο. "Αουτς!" Μουρμούρισα σιγανά.

"Y/n συγγνωμη, δεν το ήθελα! Πάμε στην νοσοκόμα!" Είπε ξανά η γνωστή φωνή.

"Τι έκανες ρε;" Είπε μια άλλη γνωστή φωνή που ακουγόταν νευριασμένη.

"Εγώ τίποτα! Αυ-"

"Δεν μπορώ να δω τιποτα, τελειωνετε!" Είπα νευριασμένη.

Ένιωσα κάποιον να με τραβάει και να με πηγαίνει λογικά στην νοσοκόμα.

"Είσαι καλα;" Είπε η φωνή που μόλις άκουσα, η καρδιά μου χτυπούσε λες και δεν υπάρχει αύριο.

"Όχι!" Είπα και αυτός πήρε τα χέρια μου από το μάτι μου.

"Μην πιάνεις το μάτι σου, τα χέρια σου είναι βρώμικα."