𝘔𝘺 𝘣𝘳𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳'𝘴 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 [𝘒.𝘛𝘏 𝘧𝘧]

045

Τις τελευταίες μέρες η ζωή μου είναι σκατα. Δεν μπορώ να κοιμάμαι κανονικά και ειμαι μόνη μου. Όλη την ώρα.

Μετά από αυτό που έγινε με τον Taehyung, δεν ξανά μιλήσαμε. Πέρασαν δυο μέρες από τότε.

Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά δεν μπόρεσα.

Κατέβηκα στην κουζίνα και πήρα ένα μήλο μαζί μου. "Καλημέρα." Είπε ο αδελφός μου και του απάντησα.

Βγήκα έξω και πήγα στο σχολείο, με τα πόδια αυτήν την φορά. Και μόνη μου.

Έφτασα στο σχολείο και κάθισα σε ένα παγκάκι μόνη μου. Κοίταξα τριγύρω και είδα τον Taehyung να μιλάει με τους φίλους του. Χαμογελούσε. Λογικά με ξέχασε ήδη.

Ξεφυσιξα και άρχισα να παίζω στο κινητό μου. Ένα άτομο έκατσε δίπλα μου και είδα ότι είναι ο Seungmin. Με κοίταξε και χαμογέλασε.

"Καλημέρα." Είπε χαρούμενος.

"Την καλη που την είδες;" Είπα σιγανά παίζοντας στο κινητό μου. "Μην είσαι τόσο αρνητική." Είπε.

"Πες μου έναν λογο για να είμαι θετική σήμερα. Ακούω." Έκλεισα το κινητό μου και τον κοίταξα.

"Λοιπόν.. Είναι ωραία μέρα.." Είπε σκεφτικός κοιτάζοντας τον γαλανό ουρανό. "Και τι να την κανω;" Είπα. "Έχουμε ωραίο πρόγραμμα σήμερα." Χαμογέλασε.

"Μόνο ωραίο δεν είναι." Είπα και κοίταξα τον Taehyung, ο οποίος με κοιτούσε ήδη. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά στο βλέμμα του.

"Χώρισες με τον Taehyung;" Ρώτησε.

"Δεν σε αφορά." Είπα. "Τι θα γίνει με εσας; Μία τα φτιάχνετε, μία χωρίζετε-"

"Δεν σε αφορά, είπα." Σηκώθηκα και πήρα την τσάντα μου.

"Με νοιάζει, είμαι φίλος σου." Με ακολούθησε.

"Όχι, δεν είσαι. Φύγε." Τον έσπρωξα ελάχιστα αλλά αυτός συνέχισε να με ακολουθεί.

"Δεν είναι ότι θα σε σκοτώσω η κάτι. Ηρέμησε." Είπε και ήρθε ξανά δίπλα μου.

"Πώς να ηρεμήσω από την στιγμη που είσαι δίπλα μου;" Ξεφυσιξα νευριασμένη.

"Εγώ φταίω που προσπαθώ να σε κάνω να με συμπαθήσεις." Σταμάτησα να περπατάω και τον κοίταξα.

"Δεν θα σε συμπαθησω με ό,τι και να κάνεις. Τώρα φύγε." Προσπάθησα να τον διώξω αλλά έπιασε τον καρπό μου.

"Όταν σου λέω κάτι, θα το κάνεις." Είπα νευριασμένη, ένα σοβαρό βλέμμα στο πρόσωπο μου.