𝘔𝘺 𝘣𝘳𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳'𝘴 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 [𝘒.𝘛𝘏 𝘧𝘧]

032

"Τα κορίτσια κινδυνεύουν, σηκωθείτε!" Όλοι σηκώθηκαν και βγήκαμε έξω.

Y/n, Y/n, Y/n, Y/n, Y/n!

**

Taehyung's POV

"Τι σου ειπε;" Ρώτησε ο Jimin καθώς τρέχαμε.

"Δεν είπε τίποτα, άκουσα έναν διάλογο. Αυτή φώναζε και αυτός ήταν ήρεμος. Μπασταρδος." Είπα με μια ανάσα.

"Γιατί πήρε εσένα και όχι εμενα;" Ρώτησε και εγώ τον κοίταξα.

"Σοβαρά τωρα; Τα κορίτσια κινδυνεύουν και εσύ ρωτας γιατί πήρε εμένα τηλέφωνο;" Άρχισα να τρέχω περισσότερο.

"Σκαστε και τρέξτε." Είπε ο Jungkook. Τι μιλάει αυτος;

Καθώς τρέχαμε, ακούσαμε κάτι φωνές κοντά σε ένα σοκάκι και πήγαμε εκεί.

Ευτυχώς θεέ, τις βρήκαμε.

"Y/n!" Τα αγόρια ανέλαβαν τους άνδρες και εγώ τα κορίτσια.

"Taehyung!" Ειπε και με αγκάλιασε κατευθείαν.

Your POV

"Taehyung!" Τον αγκάλιασα κατευθείαν. Λίγο ακόμα να αργούσε..

Δεν έχω αγκαλιάσει τόσο σφιχτά κανέναν άλλον.

"Y/n." Με άφησε κάτω και έβαλε τα χέρια του στα μάγουλα μου. Με έκανε να τον κοιτάξω.

"Είσαι καλα; Σε πείραξαν;" Ρώτησε και εγώ άρχισα να κλαίω. Όχι δάκρυα λύπης, αλλά δάκρυα χαράς.

"Σ'ευχαριστώ που ήρθες. Χωρίς εσένα θα-"

"Σσσ, μην το πεις." Με αγκάλιασε. Μπορούσα να δω τον αδελφό μου να με κοιτάει λίγο περίεργα αφού έσπασε κυριολεκτικά τα μούτρα από αυτούς τους δύο τους άνδρες.

"Πηγαίνετε τους στην αστυνομία." Είπε ο αδελφός μου στα αλλά άτομα. Αυτοί δεν είπαν τίποτα και έφυγαν. Το ίδιο και η Minee, έφυγε με τον Namjoon.

"Y/n." Είπε ο αδελφός μου και εγώ τον αγκάλιασα.

"Συγγνωμη. Δεν έπρεπε να σας αφήσω μόνες."

"Δεν πειράζει." Είπα και χαμογέλασα.

"Πάμε σπίτι." Με έπιασε το χέρι και πήγαμε να φύγουμε.

"Ο Taehyung;" Είπα και τον κοίταξα.

"Ο Taehyung έχει σπίτι." Χαμογέλασε αθώα.

"Άστον, με έσωσε, σε παρακαλώ." Του έδωσα τα γνωστά 'κουταβισια ματια' και αυτός ξεφυσιξε.

"Καλά." Τον αγκάλιασα.

Φαινόταν πολύ ετσι; Μπορεί ο Jimin να κατάλαβε τίποτα..