Geheim van emoties

7.

Toen ik haar naar onze tafel zag komen was mijn eerste gedachte opnieuw o jee, wat is er nu gebeurd? Anna zag er ondertussen al weer iets vriendelijker uit, maar nog niet zo vriendelijk als aan de schoolpoort.
"Dag Laressa, je hoeft niet bang te zijn hoor, ik kom gewoon even zeggen dat je je deze middag moet gaan melden bij meneer Steven om jouw keuzevakken op te geven. Iris, jij wijst haar de weg?"
"Tuurlijk Anna. Ik zal ervoor zorgen dat ze daar veilig aankomt."
"Dan is het goed. Tot de volgende keer dan dames."
Met deze woorden draaide ze zich om en verdween in de massa. Ik wende me naar Iris.
"Ben je klaar met eten?"
" Jep, ik was toch al van plan om mijn appel onderweg op te eten. Laten we gaan."
Zo vertrokken we naar het hoofdgebouw. We veronderstelden dat we meneer Steven waarschijnlijk zouden vinden in de leraarskamer op het gelijkvloers. Wanneer we voor de deur stonden klopte Iris aan en het was meneer Steven die de deur opendeed.
"Hallo Iris. En Laressa, toch? Ik heb niet zoveel tijd maar volgens mij zal het nog net lukken. Kom maar mee. Iris, zou jij hier willen wachten? Over vijf minuutjes breng ik haar terug hoor."
"Geen probleem meneer."
Meneer Steven gebaarde dat ik moest volgen. Iris knikte me bemoedigend toe. Ik ging meneer Steven achterna en volgde hem naar een klein kantoortje dat aan de leraarskamer grensde.
"Ga toch zitten! Dan zal het snel afgerond zijn."
Ik ging zitten en wachtte op meneer Steven om verder te gaan met zijn uitleg.
"Heeft Iris je het systeem van de keuzevakken al uitgelegd?"
"Ja meneer. Dat heeft ze heel uitvoerig gedaan."
"Ah, zo ken ik haar. Dus welke vakken wil je volgen? En zeg ook maar meteen wanneer je ze wil."
"Wel, ik had gedacht aan muziek op maandag, dinsdag en woensdag, en sport op donderdag en vrijdag. Kan dat?"
"Tuurlijk kan dat! Zo, dat is dan genoteerd. Dan wordt je straks verwacht bij mevrouw Hildegarde voor je eerste les muziek."