GÜZEŞTE

Pusuladaki aşk

Bölümü bu müziği dinleyerek yazdım o yüzden buraya ekledim belki dinlemek istersiniz
                                6.Bölüm

Flashback
Kuzey İstanbula geleli bi kaç hafta olmuştu. Çetin diye bi çocukla tanışmışlardı ve eve çıkmaya karar verdiler, bi yandan çalışıp bi yandan okumak zor olsa da yurtta kalmaktan daha iyiydi. Arkadaşları geliyor bazen onlarda kalıyor, bazende Çetinin Kuzeni Şule geliyordu. Çetini görmeye gele gide Kuzeye abayı yakmıştı. Kuzey de bi karşılığı olmadığını biliyordu ama, karşısındaki çocuk hem aşık değilim diyor hemde ara sıra parmağındaki yüzüğe bakıp mutlu oluyordu. Üçünün de çok zor geçtikleri bi sınav sonrası Şule gelip bunu kutlayalım dediğinde, bilinmeyen bi yolculuk başlıyordu Kuzeyin hayatında, bi kaç kişi daha gelmişti. Giderek sarhoş oluyordu Kuzey, hayatında ilk defa içtiği için çarpmıştı birazda gözleri iyice kapanırken odasına gitmişti. Gözlerini o güne kapatıp yeni hayatına açtı. Sabah kalktığında yanında Şule vardı. Uyandığında yüzünde bi gülümseme günaydın sevgilim diyip Kuzeyin yanağına bi öpücük kondurdu. Kuzey geceyle ilgili hiç bişey hatırlayamıyordu. Şuleye göre birlikte olmuşlardı. Şule Kuzeyin yüzündeki pişmanlığı görünce gözünden bi yaş geldi.

"İstersen unutabiliriz bu yaşananları" dedi üzgün bi sesle

"Yı Yıldız..."

"Be beni af affetmicek....affetmicek"

Koltuktaki kıyafetlerini giyip çıktı evden, soluğu kesilene kadar aşina olmadığı sokaklarda koşuyordu. Her yerde her saniye Yıldızı görüyordu. En son nefes nefese kalmış bi denizin karşısında durmuştu. Sanki karşısında deniz değil de Yıldız vardı. Fısıldadı nefes nefese

"Affet mavi...affet şeker portakalı"

Flashback son

Sen geldin sanmış...

Kuzey Yıldızın dün gece söylediklerini düşünüyordu. Kameri, babasını, herkesi ne kadar üzmüştü böyle, nasıl telafi edicek nasıl toparlayacak bilmiyordu ama bi şekilde bi yerden başlaması gerekiyordu. İlk Kamerin gönlünü almayı kafasına koymuştu. Üstünü değiştirip babasının evine gitti.

"Ana Kamer evdemi?"

"Evde paşam bişey mi oldu?"

Kuzey sıkıntılı bir şekilde iç geçirdi.

"Kardeşimi özledim be anam"

Emine anne şefkatiyle oğlunun yanağını okşadı. Gözleri dolu dolu

"O da abisini çok özledi be oğlum"

Dedi.

"Babam evdemi?"

"Yok merak etme sen kahveye gitti. Kamerde odasında"

"Tamam anacım"

Diyip annesinin elinden öptü ve eve doğru gitti. Ama giremiyordu 20 yıl sonra ilk defa baba evindeydi. Geldiğinden beri geliyordu buraya ama eşikten içeri daha yeni adımını atıcaktı. Bu evde yaşadığı anılar geldi aklına kahkahaları, hüzünleri en çokta sobanın kenarına toplandıkları o anları hatırlamıştı. Bi süre daha kapının dışından eve baktı sonra içeri girdi. Yukarı çıktığında Kamerin odasının hala aynı yerde olmasını umarak kapıyı çaldı. Kamer annesinin olduğunu düşünerek girebilirsin demişti.
İçeri girdiğinde kardeşi camın kenarındaki çiçeklere su veriyordu.Arkası dönük bir şekilde, ama hani insanlar sevdiklerinin kokusunu en son unuturlarmış ya, o hala abisinin kokusunu hatırlıyordu. İçine çekti kokuyu arkasını dönemeden, bu sefer gerçekten gelmişti abisi, ama işte inanmak o kadar zor geliyordu ki bazen, tekrar üzülmemek için bazen insan inanmak istemiyordu. Kardeşinin dönmediğini gören Kuzey, sesi titreyerek konuştu.