Üç kalp, aşkı için yanıp tutuşan ama sevdiğine kavuşamayan üç kalp... 20 yıl herkesin payına farklı düşmüştü.
Yıldız bi pusuladaki resme sevdalı yaşadı.
Kuzey yaptığı hatanın bedelini ödedi.
Güney ise olmayacak bi sevda uğruna içten içe yandı.Kimsel...
Kuzey gülümsedi. "Yıldız beni hasta hasta bırakmaz ki"
"O yüzden beni çağırdı zaten"
Kuzeyin yüzümdeki gülümseme silinmişti. Sedirden kalkmaya yeltendi ama hala başı dönüyordu.
"Ç-çok uzağa gitmemiştir mandıradadır" dedi aklına gelen fikirle, aslında fikirden ziyade kendini teselli etmek için uydurduğu bi yalandı.
"Baba valizlerini almış...her şeyini almış"
Kuzey ona inanamayan gözlerle baktığında yüzünü yere eğdi. "Kö-köye gitmiştir köye gitmiştir" dudakları ne derse desin biliyordu gerçeği, gözleri dolmaya başlamıştı.
Feride'nin söylediği son cümleyle bi damla akmıştı bile "Baba...temelli gitmiş, arabasıyla evin anahtarını Esma ablaya bırakmış"
Bu sefer başının dönmesine aldırmadan hızla ayağa kalktı. Yıldız'ın odasına çıktı, gardrobun kapakları açık, içi ise boştu. Yatakta hiç yatmadığı belli oluyordu. Yatağa doğru ilerleyip yastıkların olduğu kısma oturdu. Yastıklardan birini alıp sarıldı. Kokusu ciğerlerine dolarken odayı adamın hıçkırıkları doldurmuştu. Bi kaç dakika orda öylece oturdu.
"Bulucam seni mavi bulucam" diyip yataktan kalkarken cebinde bi ağırlık hissetti. Çıkardığında pusula olduğunu gördü içini açtığında küçük bi kağıt ikiye katlanlanmış orda duruyordu. Altında Yıldız'a aldığı alyans ve tek taş ile birlikte...
________________________________ Küçük bi çocuk bulamadım o yüzden bende cebine bıraktım senden kalan son hatırayı... Arama beni, bulmaya çalışma Yıldız ________________________________
Elindeki kağıdı öptü, pusulayı o da Yıldız gibi kalbinin üstüne koydu. Evine gidip üstünü değiştirdikten sonra Yıldız'ı aramaya başladı. İlk mandıraya gitmişti belki Esma yada Şükrü bir şeyler biliyordur diye, gerçi Şükrü bilse de söylemezdi.
