GÜZEŞTE

Hiç💔

"Kuzey" diye seslendi kadın adamın yüzünü avuçlarken, adam ise geri çekildi.

"Git artık.."

15.Bölüm

Yıldız bişey diyemedi. İtiraz edemedi, bitirmişti adam, hikayelerinde yarım kalan her şeyi tamamlamıştı. Canı yanıyordu kadının, tekrar kaybetmişti adamı ama bu sefer onu da suçlayamıyordu. Kapıdan çıkarken Kuzey'in babasıyla göz göze geldi.

Duydukları yaşlı adamın kalbine ağır gelmiş olucak ki kalbini tutuyordu.

"Şeref amca iyi misin?" dedi Yıldız aslında cevabını bildiği bi soruydu. Ama nezaketen sormuştu işte.

"Değilim kızım... Nasıl iyi olayım? O halde olmasının bi sebebi de benim"

Yıldız bişey diyemedi. Sonuçta doğruydu bi şekilde hep beraber onu bu hale getirmişlerdi. Artık adama onu aldattığı için bile kızamıyordu. Çünkü haklıydı, hata yapmış ve bedelini misliyle ödemişti.

Yıldız hava almak için dışarı çıkarken Şeref oğlunun yanına girdi.

Kuzey gözlerini ovuştururken yine Yıldız geldi sanmıştı.

"Yıldız git dedim neyini anlamıyosun?" dedi gözlerini açarken, karşısında babasını bulmaya beklemediği için şaşkındı.

"Baban geldi. Bu sefer af dileme sırası bende..."

Kuzey kalbine batan sızıyla gözlerini kapadı.

"Yanlış gelmişsin"

"Kuzey"

"Yalnız kalmak istiyorum diyorum nesini anlamıyorsunuz?"

"Bu zamana kadar yalnız bıraktım daha da bırakmam. İstesende istemesende burdayım"

Kuzey gözlerini kapatıp yatağına uzandı. Elbet gidicekti babası, o da gidene kadar konuşmamaya karar vermişti. Yarım saat geçmişti. Ne babası çıkmış,ne ke Kuzey gözlerini açmıştı.

Kuzey bi süre uykuya daldı uyandığında babası hala başında bekliyordu.

"Sen hala gitmedin mi ya?" bıkkın bi sesle sormuştu.

"Ula hayta ben sen küvezdeyken iki gün başından ayrılmadım" dedi yaşlı adam gözleri yaşlıydı ama gülümsemişti.

"Küvez mi?"

"He ya... Sen erken doğdun diye seni küveze koymuşlardı. İki gün kaldın ama nasıl bi iki gün ömründen ömür gitmişti sana bişey olucak diye..." eskiyi hatırlamış olucaktı ki gözleri uzaklara daldı. Bi damla aktı sakallarına doğru, elinin tersiyle silip tekrar tebessüm etti.

"Bu hastanede doğdun sen... doğduğunda ufacıktın... Doktorlar bile ümidi kesmişti"

Kuzey gözlerini  vücudun da gezdirdi. Bebekken tabi küçük olurdu da ufacık kelimesi şimdiki cüssesinin yanında komik duruyordu. Gülümsemişti.

"Niye gülüyon ula?"

"Hiç.. Kızlar buna hayatta inanmaz ona gülüyom"