GÜZEŞTE

"Ku-Kuzey...Kuzey kaza yapmış..."
-14.Bölüm-

Bazen sevdiklerimizi kaybetmeden değer bilmeyiz,affetmeyiz..Sanki sonsuza kadar yanımızda olacaklarmış gibi hep erteleriz yaşamayı,sevmeyi,affetmeyi... Halbuki bir gün onların duran kalp ritmini duyacağımızı bilsek, bir gün bizi sonsuza kadar terk edeceklerini bilsek belki bu kadar hırçın, belki bu kadar gaddar olmayız. Sonuçta sevgiyi belirtmek iki dudağımızın arasındaki iki kelimeden ibaret..Söylediğimizde bizden bir şey götürmeyen ama karşımızdakini mutlu eden o iki kelime...

Hem o kadar basit, bi o kadar da zor iki kelime...

Yıldız üzerinde nişan elbisesi, parmağında kırmızı kurdelesi kenarından sarkan bi alyansla sevdiğini bekliyordu.

"Seni seviyorum..seni çok seviyorum" dedi ameliyat kapısında beklerken belki duyar diye sonra özür diledi sevdiğinden, bi kaç saniye sonra bi telaş olmuştu hemşireler girip çıkıyordu. Koşarak biri girdi içeri

"Noluyo noluyo babama bişey mi oluyo?" dedi Gökçe ağlayarak.

Şeref torununu sakinleştirmek sarıldı. Ama ters tepmişti. Gökçe bi hışımla dedesini ittirdi.

"Noldu Şeref Mollaoğlu koskoca karadenize sığdıramadığın oğlun...içerde şimdi..be-belki kalbi durucak" dedi gözyaşlarının içinden bi yandan hızlı hızlı gözündeki yaşları siliyor bi yandan dedesine bağırıyordu.

"Gökçe.." dedi Feride kardeşini sakinleştirmek için kendine çektiğinde.

"ABLA BIRAK! Bırak.." etrafına göz attı.

"Hanginiz burda babamı barındırdınız da gelmiş başını bekliyosunuz?! GİTSENİZE GİDİN!!"

Gökçe olduğu yere çökmüştü. Feride kardeşini kollarından tutup kaldırdı.

"GÖKÇE!! ABLAM BİZ KUZEYİN KIZLARIYIZ BABAM BÖYLE YAPTIĞINI GÖRSEYDİ ÜZÜLÜRDÜ"

Gökçe kendini toplayım göz yaşlarını sildi. Dedesine döndü. Gözlerinin içine baktı ne kadar ciddi olduğunu anlasın diye.

"Babama bişey olursa sakın bizi sahiplenmeye kalkma Şeref Mollaoğlu, oğlunu sığdıramadığın bu karadenizde sakın senin yanında kalacağımız sanma!"

Şeref kenarda duran sandalyelerden birine bıraktı kendini, günler önce oğlunun söylediği sözler geldi aklına, o gün bişey hissetmemişti ama bugün yaşlı kalbine ağır geliyordu o cümleler.

"Bi gün benim başıma bir şey gelirse sakın benim kızlarımı da böyle sahiplenme... oğlunu barındıramadın ya şurda" dedi işaret parmağıyla kalbini gösterirken "oğlunun çocuklarını da sahiplenme sakın"

Emine kocasını teselli etmek için bi elini dizine koymuştu. Herkes tekrar dua etmeye başladı. Yıldız Gökçe'nin dedikleriyle daha da mahvolurken aklına sevdiğiyle yaşadığı son anlar geliyordu.

"Benim yüzümden.." dedi alnını kapıya dayarken "benim yüzümden.."

Nahide görümcesinin yanına gidip omzuna sarıldı. "Yapma boncuğum. Niye senin yüzünden olsun?"

"Öyle bişey dedim ki ona kaldıramadı. Kaldıramadı ben onu mahvettim...paramparça yaptım"

"Yıldız ne dedin sen adama?" kulağına fısıldadı Nahide