These Are The Times /\Martin Garrix

2

AMC Amsterdam
Lola

Ik word wakker van gitaargeluiden. Ik kijk verbaasd naar de andere kant. Nou lekker dan, het gordijn tussen ons is nog steeds dicht. Ik doe mijn ogen dicht en luister naar de geluiden die van de gitaar vandaan komen. "We moeten ook nog een pakkende tekst schrijven zoals 'Scared to Be Lonely' bijvoorbeeld. Dat nummer gaat nog steeds heel lekker." OMG, Martijn... Martin.... Ligt Martin Garrix naast mij?! "Oh mijn god!" zeg ik hardop. "Gaat het?" vraagt Martijn en schuift het gordijn opzij. Ik schrik ervan. "Uhhm, ja hoor. Kreeg alleen een steek in m'n hoofd." "Wat is er eigenlijk gebeurt, als ik dat mag vragen." vraagt hij wijzend naar mijn wond. Aaahhh, hij vraagt dat zo lief. "Nou, ik wilde mijn oude kledingkast afbreken want ik had een nieuwe gekocht maar toen ik de bovenste plank wilde losschroeven viel die op mijn hoofd. En toen was ik weg. Het enige dat ik mij kan herinneren daarna is dat ik hier lag met hechtingen en een lichte hersenschudding. En toen kwam jij roepend binnen." "Auw pijnlijk! En sorry nog voor gister. Ik was nogal chagrijnig door slecht nieuws." zegt Martijn en hij staart mij aan. "Wat heb jij dan gedaan met je voet?" vroeg ik en wijs naar zijn been. "Nou, tijdens mijn show in Las Vegas sprong ik van mijn dj booth af en toen landde ik verkeerd. Nu heb ik mijn enkelbanden gescheurd en ben ik eraan geopereerd. Maar helaas moet ik wel m'n shows cancelen en dat heb ik nog nooit gedaan. Ik voel me er ook niet goed bij maar ik moet."
"Ahh, dat is wel beter voor je revalidatie. Je hebt zeker een druk leven." zeg ik verlegen. Tuurlijk heeft hij een druk leven, wat is dat nu weer voor een domme vraag. "Hahah, ja dat heb ik zeker. Ik zou eigenlijk morgen alweer naar mijn show in Azië moeten vliegen. Maar dat gaat helaas niet. Gelukkig heb ik nu wel tijd om liedjes te maken." zegt hij glimlachend. "Ja, dat klonk inderdaad heel mooi!" zeg ik met een glimlach. "Het spijt me echt van gisteren en van die hoofdpijn." zegt hij schuldig. "Ahjoh, ik snap je reactie wel hoor. En hoofdpijn ben ik inmiddels wel gewend, hihih" zeg ik zacht.

Martijn kijkt diep in mijn ogen, alsof hij mijn gedachten aan het lezen was. "Zullen we anders pizza bestellen? Ik heb namelijk best wel honger en ik heb ook nog iets goed te maken van gisteren!" zegt Martijn. "Pfff, pizza in het ziekenhuis bestellen is best wel tegen de regels denk ik." zeg ik lachend. "Je hebt geluk dat je met de enige echte Martin Garrix op een kamer ligt. Als ik toch op een privékamer lag, kreeg je helaas geen pizza." zei Martijn en gaf een knipoog. Ik bloosde. "Nou, welke pizza wil je hebben uhhh... Hoe heet je eigenlijk, dat weet ik nog helemaal niet." "Ik heet Lola. En uhmm, doe voor mij maar pizza mozzarella."
"Komt eraan Lola" lacht hij en gaat verder met zijn muziek.