DUTCH
❥ Lola ligt met een hersenschudding in het ziekenhuis en krijgt een andere kamer met een kamergenoot. Als dat Martin Garrix blijkt te zijn en vrienden worden, beginnen de avonturen pas echt.
En dan heb je nog die rare meneer Wysen die het gel...
Ik kom mijn kamer binnen. Ik gooi mijn jas en tas op de grond en begin te huilen. Al mijn emoties van het gesprek tussen mij en meneer Wysen komen eruit. Woede, angst, verdriet, alles. Ik ga opgekropt in de hoek van mijn kamer zitten. Ik kijk op mijn telefoon, nog steeds geen reactie van Martijn. Ik begin mij heel onzeker te voelen. Al deze gedachtes maken mij aan het huilen. Een hele mental breakdown ontstaat. Ik pak mijn telefoon en bel mijn ouders. *Voicemail* "Mam, pap, wanneer komen jullie weer terug? Er is zoveel gebeurd. Komen jullie snel?!" Meer krijg ik er niet uit. Waarom is niemand te bereiken?! Ik zie dat Martijn een foto heeft gepost.
==========================
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
liked by: MartinPizza, Louisvanbaar, Garrixfandom, Martijnxxx & 12.697 other
Martingarrix Are you ready?!🎧 -- Garrixsquad JAAA 🍕 Garrixergoals YASSS❤️ Louisvanbaar Broertjee🤜🏻 Love.Martijn 🙏🏻💘 Martinfan Can't wait ===================== Ik moet weer huilen. Hij is zo cute! Ik kan echt niet zonder hem! Maar hoezo neemt hij zijn telefoon niet op? Waarom belt hij niet terug? "Niemand geeft om mij! Iedereen is weg! Iedereen haat mij!" roep ik. Ik gooi mijn telefoon door de kamer. Ik kantel mijn hoofd tegen de muur en doe mijn ogen dicht.
Martijn
Ik zit lekker in de STMPD-studio met m'n team nieuwe muziek te maken. Heerlijk, na zo'n lange tijd om al je inspiratie bijeen te hebben! Ik pak mijn telefoon om een foto om een foto op insta te plaatsen. 1 gemiste oproep? Ik plaats de foto op insta en kijk van wie de oproep is. Lola?! Ze heeft een voicemail achtergelaten. Ik loop naar de gang en beluister hem: "Neem alsje-alsje-alsjeblieft op!" hoor ik haar huilen. "Fuck!" roep ik en sla op de tafel. Louis komt eraan gerend. "Gast, wat is er?!" vraagt hij bezorgd. "Lola heeft een uur geleden huilend een voicemail achtergelaten dat ik moet komen. EN IK HOOR HET NU PAS!" roep ik gestresst. "Heeft dit met PSP te maken? Is ze thuis? Zal ik je even brengen?" vraagt Louis. "Ze ging naar school, ik weet het niet." Ik probeer haar te bellen. "Neem nou op, Lola." zeg ik en ijsbeer in het rond. "Ik denk dat het beste is als ik bij haar thuis kijk." zeg ik tegen Louis. "Ik geef je wel een lift." zegt Louis en pakt zijn autosleutels.
Louis heeft me afgezet. Een bewoner houdt de deur voor me open. Ik loop naar Lola's kamer. "Lola?!" roep ik en klop op de deur. Ik pak de deur klink vast. De deur is open. "Shit." denk ik bij mezelf. Ik maak de deur open en loop naar binnen.
Auw! Ik struikel over Lola's tas. Ik zie haar jas en kapotte telefoon op de grond liggen. Ik loop de gang door. "Lola!" roep ik en ren naar haar toe. Ze zit in een hoekje met haar ogen dicht. Haar make-up is helemaal uitgelopen. Ze doet haar ogen open. Die zijn helemaal rood van het huilen. Ik ga naast haar zitten op de grond. Ze laat haar hoofd vallen op mijn schoot en begint te huilen. Ik wrijf door haar haren en probeer haar te kalmeren.
