These Are The Times /\Martin Garrix

17

Amsterdam
Lola

Ik stap uit de tram. Vandaag moet ik helaas weer naar school. Martijn is vertrokken naar de STMPD-studio.
"Shit, ik heb nog maar 5 minuutjes!" dacht ik en loop haastig door.

Ik kom, buiten adem, aan bij meneer Wysen, hij wilde met mij spreken over mijn stage (die ik eigenlijk niet heb gehad, thanks Annemie 🤨)
"Daar ben je, ga zitten want we hebben nogal wat te bespreken." zei meneer Wysen. Dat klonk best wel arrogant. Ik ga zitten en hij zucht. "Lola, ik ben meteen straight to the point. Ik heb klachten over je gekregen." "Klachten?! Van Annemie zeker!" zeg ik nogal geïrriteerd. "Onder anderen. Dat vriendje van jou, heeft slechte invloeden op jou." "WAT?! Heeft Martijn ook geklaagd?" zeg ik geschrokken. "Nee, mensen van het hotel. Maar je vriendje is helemaal niet goed voor jou!" Hoe kan iemand dat nou over Martijn zeggen? Hij is de beste." dacht ik in mezelf.
"Ja, je hoort het misschien niet graag. Maar die jongen heeft veel macht. En ook over jou. Waarom ging je dan niet meer stage lopen bij Annemie en werd heel het Garrix-team op haar afgestuurd? Ze hebben volgens Annemie, Annemie zelfs bedreigd!" zegt meneer Wysen boos. "Ho, stop! Nu moet ik even ingrijpen meneer!" zeg ik boos. "Van Annemie hoefde ik op een gegeven moment niet meer te komen. Ze hadden het te druk voor Tomorrowland omdat er daardoor veel gasten kwamen verblijven in hun hotel. Daar heb ik toch niks mee te maken?!" zeg ik geïrriteerd. "Tuurlijk wel! Je vriendje is met zijn team toch ineens naar dat hotel gekomen!" roept Wysen boos. Ik begin me heel onveilig te voelen hier. "Maar u heeft dat hotel voor mij geboekt! En ook nog eens in de week van Tomorrowland! Ik kan letterlijk elke week stage lopen, maar u boekt juist dan een hotel! Logisch dat alle dj's dan komen!" roep ik. Meneer Wysen staat op en buigt over zijn bureau richting mij. Mijn hart klopt in mijn keel.
"Zorg jij maar dat je scriptie goed is. Dat zal je punt misschien wel ophalen. Voor deze stage krijg je geen stagepunten. En voorlopig blijf je maar lekker weg van school, ik heb het wel een beetje gehad met jou. Sinds je met die vriend van je bent, denk je ineens dat je alles bent. Maar Lola, denk je nu echt, dat je tegen mij en de rest op kan?" zegt hij. Ik sta op en wil weglopen. Ik maak de deur open. "Wacht." zegt meneer Wysen. Ik draai me om. Ik voel een traan rollen over mijn wang. "Het lijkt me beter, dat je je relatie tussen jou en Martijn verbreekt. Hij heeft slechte invloeden op jou en je studie. Je kunt het beste geen contact meer met hem hebben. Voor je eigen bestwil!" zegt meneer Wysen. Ik draai me om, sla de deur dicht en loop met een snelle vaart weg. Mijn tranen rollen over mijn wangen. Dit heeft mij echt pijn gedaan.

Ik loop richting de tramhalte. "Fuck, dat was mijn tram!" denk ik en probeer om niet te huilen. "Alles zit tegen! Ik haat deze dag!" denk ik en pak mijn telefoon. Ik bel Martijn. Voicemail. "Neem alsje-alsje-alsjeblieft op!" laat ik huilend achter op zijn voicemail.
Als het goed is komt binnen 5 minuutjes een nieuwe tram.
Ik denk terug aan het gesprek van net tussen mij en meneer Wysen. Ik voel me heel slecht. Wat moet ik nu doen?! Help, ik weet het allemaal niet meer.
De tram komt aan en ik stap in.