DUTCH
❥ Lola ligt met een hersenschudding in het ziekenhuis en krijgt een andere kamer met een kamergenoot. Als dat Martin Garrix blijkt te zijn en vrienden worden, beginnen de avonturen pas echt.
En dan heb je nog die rare meneer Wysen die het gel...
Snel loop ik het ziekenhuis binnen en loop naar Lola's kamer. "Ik dacht dat je niet meer ging komen." zei Lola. Ze keek me met grote ogen aan. "Tuurlijk kom ik voor jou! Promise, weet je nog." zei ik en stak mijn pink uit. Lola doet die van haar erom heen. "Louis stond in de file." zei ik. "Waar is Louis nu dan?" vraagt Lola verbaasd. "Boodschappen halen voor straks." glimlach ik. "Oh, hallo Martijn ben je er weer? Ik kom Lola halen als je het niet erg vindt." zegt dokter Jacobsen. Hij zet een mondkapje bij Lola op. Ik geef haar een kus op haar hoofd en Lola verdwijnt met dokter Jacobsen mee richting de gang.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Na een halfuurtje waren ze al klaar en kwam Lola de kamer binnen gerold. Ze lag te slapen. "Als ze wakker is, meld je dat dan even, Martijn? Dan doen we de laatste check-ups en mag ze al best naar huis." zegt dokter Jacobsen. Ik knik. Louis appt mij om te vragen of ik gezelschap nodig heb. "Tuurlijk, kom maar langs. Ik zit in kamer 045." app ik terug. Een paar minuten later wordt er aan de deur geklopt. Louis staat in de deuropening. "Heyy, kom erin!" fluister ik. Ik geef hem een hug en kletsen verder. Ik kijk op mijn horloge. Er is al een kwartier voorbij. Ik buig voorover en Louis maakt ineens een foto.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Gast, wat doe je?" vraag ik. "Ik leg herinneringen vast en dit is ook een herinnering." zegt Louis en laat de foto aan mij zien. "Ja, ik geef toe, hij is wel goed gelukt!" zeg ik glimlachend tegen Louis. Naast mij hoor ik Lola langzaam wakker worden. "Hey schoonheid, hoe gaat het?" vraag ik aan haar en ze kijkt me heel lief aan. "Moe." zegt ze en ze rekt zich uit. Dan ziet ze Louis zitten. "Oh, haii." zegt Lola vrolijk. "Ik ga dokter Jacobsen wel even halen." zeg Louis en knipoogt naar mij. Ik kijk naar Lola en doe een plukje van haar haar achter haar oor. Lola pakt mijn hand vast. "Dankjewel dat je hier was. Dat betekent echt veel voor mij en je hebt een goede reputatie gebouwd." glimlacht ze. "Had ik dat nog niet dan?" grap ik met haar. Ze geeft een duwtje tegen mijn arm en lacht. Ze is zo mooi als ze lacht. Ik kom met mijn gezicht dichter bij haar om haar te zoenen, maar dan schrik ik als dokter Jacobsen binnen komt.
"Nou Lola, alles is helemaal goed gegaan! Je moet eventjes recht staan en een stukje rondlopen. Als je niet meer duizelig bent en alles helder ziet, dan mag je van mij wel naar huis hoor." zegt dokter Jacobsen en Lola kijkt mij vrolijk aan. "Nou, kom maar op! Ik voel me weer helemaal prima!" zegt Lola en ze staat op. Ze loopt naar de gang. Even later komt ze met een droevig gezicht terug. Ik schrik. Ze lacht en steek een duim omhoog. "Ik schrok me kapot!" zei ik tegen Lola. "Dat was ook de bedoeling gekkie!" zegt ze en geeft mij een knuffel. Mijn neus steekt in Lola's haren en wat ruiken die lekker! "Mmm, misschien moet ik die shampoo ook maar eens gebruiken." zeg ik tegen haar. "Als je blond-grijs wilt worden moet je dat zeker doen. Het is zilvershampoo." zegt ze lachend.
Lola pakt haar tas. "Geef die maar aan de chauffeur." zeg ik en geef hem aan Louis. Hij loopt al richting de auto. "Klaar om te gaan?" vraag ik aan Lola. "Ja!" zegt ze en pakt mijn hand. Samen lopen we richting de auto.
