These Are The Times /\Martin Garrix

38

Julian's huis~Amsterdam
Lola

"Wil je wat drinken?" vraagt Julian. "Een kopje thee lust ik wel hoor." zeg ik tegen hem. Julian loopt naar de keuken en komt eventjes later terug met een kop thee en koekjes. We zitten naast elkaar op de bank. "Wat een eer om jou hier op visite te hebben." zegt Julian en staart mij aan. Ik knik. "Vertel eens, waaraan heb ik dit te danken? Ben je Martijntje al beu?" vraagt hij en komt dichter bij mij zitten. Ik voel dat mijn hart sneller begint te kloppen. "Nee, ik ben Tijntje nooit beu. Maar wij zijn jou eigenlijk wel een beetje zat." zeg ik zelfverzekerd, maar eigenlijk ben ik op dit moment echt heel onzeker. Julian gaat naar achter. "En waaraan heb ik dat dan te danken?!" vraagt hij verbaasd. "Als beste vrienden elkaars liedje gaan afpakken, ben je niet bepaalt een vriend meer." zeg ik. Julian kijkt mij aan en legt zijn hand op mijn been. Dat zag ik niet aankomen en mijn hartslag begint te stijgen. "Ik moet hier weg, ik moet hier weg!" dacht ik. Ik wil mijn tasje naast mij pakken. "Fuck, m'n tas met telefoon ligt in Louis zijn auto. Help!" dacht ik en wist echt niet meer wat te doen. Julian ziet de paniek in mijn ogen en dan staat hij op. "Jij bent hier voor Martijn! Zijn privé spion ofzo?!" zegt Julian wijzend naar mij. Hij staat op. Ik schud mijn hoofd. "Nee, echt niet! Ik wilde alleen weten over dat liedje. Julian, heb jij in Palm Springs ingebroken?" vraag ik en sta ook op. Ik begin sneller te ademen. Ik voel me hier niet prettig! Hij wil weglopen. "Julian! Zeg het, heb jij ingebroken en onder andere Martijns muziek gestolen?!" roep ik om zijn aandacht te krijgen. Hij draait zich om en loopt op mij af. Fuck, waarom moest ik dat nu zeggen. "Iemand in jullie team heeft mij dit laten doen." zegt hij en staat dicht bij mij. "Je liegt! Zeg gewoon de waarheid!" roep ik. Hij staat recht voor mij en ik durf hem niet aan te kijken. "Het is Watse." zegt Julian zacht. "Huh, wat zei je?" vraag ik verbaasd. "Het is Watse, dat zei ik!" praat Julian nu weer harder en loopt richting het raam. "Watse? Hoezo dat dan?" vraag ik verbaasd. Ik ben blij dat Julian nu eventjes op een afstandje staat. "Omdat ik ook eens mijn shine mag pakken misschien?!" zegt hij geïrriteerd. "Nou, sorry hoor. Ik pak je shine toch niet?" zeg ik beledigend terug.
"Martijn zijn leven is perfect. Hij heeft geld, vrienden, een eigen bedrijf, een eigen docu show en een mega knappe vriendin." zegt Julian hopeloos. Daar schrik ik een beetje van. "Owh, nou, uhmm." stamel ik. "Noem één ding dat Martijn niet heeft. Niks! Hij heeft alles!" zegt Julian zonder mij uit te laten praten. "Nou, ik wil niet lullig doen. Maar er is wel degelijk iets wat Marty niet heeft." zeg ik. Julian kijkt mij verbaasd aan. "Nou, vertel dan." zegt hij. "Een rijbewijs." zeg ik met een lach. Julian probeert een poker-face te houden maar dat lukt niet echt.

Hij gaat op de bank zitten en maakt een gebaar dat ik naast hem moet zitten. Ik ben blij dat ik hem rustig heb gekregen. "Martijn wint de Buma award dit jaar. Maar dat mag je nog tegen niemand zeggen." zegt Julian en staart mij aan. "Wat?! Echt?! Serieus?! Omg dat is echt leuk nieuws!" zeg ik blij. Alleen kan Julian er niet bepaald om lachen. "Watse heeft mij toen die reserve usb gegeven zodat ik misschien ook nog een kansje kon maken. Maar dat is nu al te laat. Ik ben dadelijk alles kwijt: mijn baan, vrienden, reputatie,...crush." zegt Julian en staart mij aan. Oh gosh, hij heeft een crush op mij. "Maar je hebt Kimberly toch?" vraag ik verbaasd. "Ja, maar Kim is anders. Meer een werk partner. Jij bent gewoon perfect girlfriend material." zegt Julian en zoent mij ineens. Ik trek me snel terug en ga staan. "Juul, sorry voor alles. Maar ik moet gaan. Mijn vrienden wachten wel op mij." zeg ik en Julian kijkt geschrokken. "Uhm, ja, ik hoef je voorlopig eventjes niet te zien." zeg ik en loop de ruimte uit. Ik wil bijna de voordeur achter mij dichtmaken totdat Julian eraan komt rennen. "Wacht! Lola!" zegt hij en houdt de deur tegen. "Wat?!" vraag ik geïrriteerd. "Wil je alsjeblieft niets tegen Martijn zeggen? Ik wil hem zelf graag alles uitleggen als ik er klaar voor ben." zegt Julian. Ik knik schuldig en loop weg.