DUTCH
❥ Lola ligt met een hersenschudding in het ziekenhuis en krijgt een andere kamer met een kamergenoot. Als dat Martin Garrix blijkt te zijn en vrienden worden, beginnen de avonturen pas echt.
En dan heb je nog die rare meneer Wysen die het gel...
Ik ren naar buiten en zie Martijn, Louis, Menno en José staan. Ze kijken mij geschrokken aan en Martijn houdt zijn armen open. Ik vlieg in de armen van Martijn en begin heel hard te huilen. Martijn wrijft zijn hand over mijn rug om mij wat rustiger te krijgen. "Hey chica, doe maar rustig. Je bent weer bij ons. Heeft hij je pijn gedaan?" vraagt Martijn en kijkt me aan. Ik kan niet liegen tegen Martijn noch de waarheid vertellen. Ik staar Martijn aan en begin verder te huilen op zijn schouder. Ik kan niks zeggen. Ik heb het beloofd. Maar ik kan ook niet liegen. Niks zeggen dan? Nee dat gaat ook niet. Waarom gebeurt mij dit nu weer ?!
We stappen met z'n allen de taxi in op weg naar Martijns huis. Iedereen zwijgt. "Stop! We moeten deze straat in." zegt Louis ineens. "Huh? Je laat je auto toch in deze straat staan? Hoezo moeten we hier dan heen?" vraagt Menno verbaasd. "Ja, die laat ik ook hier staan. Maar ik heb een veel beter plan dan naar huis toe gaan. We gaan lekker uiteten! Daar zijn we allemaal wel aan toe na al deze hectiek!" zegt Louis en kijkt ons aan als een blij ei. "Dat is nou eens een goed plan! Wat vinden jullie Lola en Martijn?" vraagt José. Ik lig stil op Martijns schouder en Martijn wrijft nog steeds met zijn hand over mijn rug. "Ja, ik vind het goed." zegt hij en kijkt naar mij. Ik knik. "Toppie! Maar dan moet je wel niet in slaap vallen hè, Lola." zegt Menno. "Maak je geen zorgen, met mij erbij valt nooit iemand in slaap!" zegt Louis. We moeten lachen en ik geef ook een glimlach. Martijn ziet mij lachen en geeft een kus op mijn hoofd. Het beschermend gevoel van Martijn voelt zo ontzettend fijn!
We lopen het restaurant binnen en zoeken een plekje uit. "Ik ben zo terug." zegt Martijn met een glimlach en loopt weg. "Wat gaat hij nou weer doen?" vraagt Menno. Even later komt Martijn met een hele brede lach terug aan tafel zitten. "Wat heb jij ineens?" vraagt Louis. "Ze hebben pizza, dat is goed nieuws hè!" zegt Martijn en gaat zitten. De ober komt onze bestelling opnemen, iedereen neemt pizza. Tsja, je kan niet in team Garrix zitten zonder pizza te lusten! "Wel jammer dat Watse weg is." zegt Louis. "Ja, waar is die gast eigenlijk? Terug naar Palm Springs ofzo?" vraagt Menno. "Ach, het is Watse. Die duikt ergens deze week wel weer op." zegt Martijn. "Nou, deze keer denk ik niet." zeg ik geïrriteerd. Ze kijken me verbaasd aan. "Lola, weet jij hier iets meer van?" vraagt Martijn. Ik knik. "Ik weet veel meer. Maar kan helaas niks zeggen." zeg ik en ze staren mij aan. "Lola, heeft dit iets met Julian te maken?" vraagt José doordacht. Ik haal mijn schouders op en geef een klein glimlachje. "Oké, dus je gaat echt niks zeggen?" vraagt Menno. Ik schud mijn hoofd. Gelukkig, daar komt het eten. Net op tijd. Ik kan echt niet meer aan Watse en Julian denken!
Een tijdje later was het weer een heel gezellige en drukke boel aan tafel. Opeens komen er zingende obers aan met ijs. Ze zingen 'happy birthday' en lopen richting onze tafel. Verbaasd kijken wij elkaar aan en Martijn krijgt diezelfde glimlach als daarstraks weer op zijn gezicht. Martijn wijst naar mij en de obers zetten zingend de verrassing voor me neer. Ik schaam me kapot, ik ben niet eens jarig! Maar het is ook wel weer heel lief, schattig en vooral heel grappig! Louis maakt snel een paar foto's van mij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De obers zijn klaar met zingen en alle mensen in het restaurant klappen. Ik trek Martijns hoofd naar mij toe en zoen hem. Wat een liefie is hij toch ook! Iedereen doet weer verder en wij zitten aan het desert. Ik eet mijn 'niet-verjaardags' toetje. Wat een actie is het toch ook weer. "Je kon wel wat vrolijkheid gebruiken! Ik weet niet wat er is gebeurt bij Julian. Maar ik geef je de tijd om het te verwerken en als je er klaar voor bent om het te vertellen, je weet dat ik er altijd voor je ben." zegt Martijn. Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat een schatje. Ik knik en leg mijn hand op die van Martijn. Hij zoent mij en Louis verslikt zich in zijn drinken. Iedereen krijgt de slappe lach. Zo werd deze dag toch nog vrolijk afgesloten!
