Ray Part 2

Ray Part 2 Bölüm 1 - Hakimiyet-

-Saklanın,
-Kaçın,
-Yardım dilenin,
-Tanrınıza sığının,

İşte o zaman ben ortaya çıkacağım. Nankörlük yapıp beni görmemezlikten gelenleri tek tek ortadan kaldıracağım. İşim bittiğinde kalanlarla evreni yeniden yaratacağız. Ben sizin sesinizim ve sakın unutmayın. Daha fazla merhamet yok.

~Gün 41~
Bugün Big Bang 3 ardından 5 yıl geçti. Evrende halen kaos hakim. Dünyada kalan insanlar kanalizasyonlarda, gizli tesislerde, hatta başka gezegenlerde yaşamaya başladı. Hala radyasyon ölümcül derecede. Başka gezegenlerle de iletişim engellendiği için yardım da isteyemiyoruz. İsteyebilsek bile o çoktan oraları da hakimiyeti altına almıştır.

Sahte tanrının yancıları ise lüks evlerinde yaşamakta. Bulunduğumuz yer epey güvende ama yapacağımız en ufak hata bizi yok edebilir.

Ben ve Domanic yalnız kalmaktan sıkılmaya başladık. Boş zamanlarımızda yani her zaman satranç oynuyoruz. Erzağımızı biraz daha tasarruflu kullanmaya çalışıyoruz. Eğer böyle devam edersek beş ay daha yeter. Sonrasını biz de düşünmek istemiyoruz. Bazen yer yüzündeki kameralara baktığımızda sokaklarda zombi ordularının kontrolde olduğunu gördük. Şehirleri kendi isteğine göre yeniden dizayn etmiş. Binaları kaldırıp devasa heykellerini dikmiş. Dev heykellerin içlerini boşaltmış ve kölelerine birer ev tahsis etmiş. Kendisi de dünyada olduğu zaman bir heykelin içine gidiyor ama henüz hangisi olduğunu anlayamadık. Tek umudumuz gerçek Tanrıdan.

~Gün 51~
Bugün son günlük yazımdan beri 10 gün geçti. 10 günde değişen tek şey erzağımız ve akli dengemiz. Dünyayı izlemekten ve hiçbir şey olmamasından bıktık. Domanic ile sürekli kavga ediyoruz. Satranç oynarken hile yaptığımı öne sürüyor, ben ise onun yaptığını söylüyorum. Sonuçta ikimizde kendi odalarımıza çekiliyoruz.

Birkaç gün önce oksijen tüpümüz bir sorun çıkarınca küslüklerimizi unutup birlikte çalıştık. Sorunun vanadaki bir sızıntı olduğunu anlayınca uzun süredir olmadığımız kadar rahatladık.

Akşamları yıldızları izleyerek uykuya dalıyoruz. Bizi kurtarabilecek birinin o yıldızlardan gelmesini ümit ediyoruz. Bazen bir kuyruklu yıldız geçiyor bizde dilek tutuyoruz. Ben hep aynı şeyi diliyorum. Domanic'in de aynı şeyi dilediğini düşünüyorum diyeceğim ama artık neler düşündüğünü anlayamıyorum. Benliğimi kaybetmiş hissediyorum.

~Gün 61~
Hayal kurmaktan sıkıldım. Artık Domanic ile hiç konuşmuyoruz. Geceleri yıldız kaymasına bile bakmıyoruz. Üç gün önce yine bir kavgadan Domanic bana konuşmassak daha az oksijen harcayacağımızı söylediğinden beri konuşmadık. Bu notu yazmaktan bile sıkıldım. Daha üçüncü oldu ama kimsenin okuyamayacağı bir şeyi neden yazıyorum.

Evet kesin karar verdim bundan sonra başka yazmayacağım. Daha güzel bir gelecekte görüşürüz umarım. Gerçek Tanrı sizinle olsun.

~Şimdi (6 gün sonra) ~
Her zamanki gibi ayrı odalarda otururlarken bir deprem olmaya başladı. Yer yüksek bir gürültüyle birlikte sallanıyordu. Domanic hızla kalkıp cama koştu. Dışarı bakınca gökyüzünden düşen ve alev alan bir cisim gördü. Hiç istemese de diğer odaya koşup Ariel'i uyandırmak zorunda kaldı. Birlikte kasklarını, tulumlarını ve oksijen tüplerin giyip dışarı adım attılar. Hala düşmekte olan kapsülün düşeceği yeri hesplarlarken Domanic:

"Ya bu bir tuzaksa? Onun işi olabilir mi? Başka gezegenlere kaçanları avlıyordur ve bizde keklik gibi dışarıdayız." dedi. Durum ne kadar vahim olsa da küs olduklarını unutamadığı için yüzüne bakmamaya özen gösterdi. Daha cevap vermesini beklemeden beton üssün kapısına yaklaşıp durdu ve sol kolunu kaldırıp birkaç düğmeye bastı. Düğmeye basınca kapının arkasından bir takım sesler geldi. Sesler epey gıcırtılı bir asansörünkine benziyordu. Sesler kesilince kapıya yaklaşıp açtı. Kapının ardında sadece birkaç tane silah ve sopanın olduğu bir oda çıktı. Domanic hemen bir silahı kapıp uzay mekiğine hızlı ve sert adımlarla yürümeye başladı.