Wolność | Levi x Oc

#9 "Zwiadowczyni"

- Hanako! - Hayato od razu zjawił się przy siostrze.

Wszyscy pospiesznie wychodzili z sali, spoglądając przy okazji na nową Zwiadowczynię.

- Nic ci nie jest? Boże, jak ty wyglądasz... - szepnął brunet i wziął ją w objęcia. - Gdzie jest Miwaki?

- Ana zabrała ją do Rose. Nie mam pojęcia, gdzie teraz są - rzekła Hanako zrozpaczona.

- Znajdziemy ją, spokojnie. - Mężczyzna gładził siostrę po plecach. - Jesteś bezpieczna, nie martw się, krasnalu.

Obok rodzeństwa przykucnął generał.

- Jestem Erwin Smith. Mam nadzieję, ze mnie nie zawiedziesz, Hanako. - Wyciągnął do niej rękę, którą niepewnie uścisnęła, gdy Hayato popatrzył na nią wyczekująco.

- Zabiję tylu tytanów, ile będę w stanie - rzekła tuż po wyrwaniu dłoni z uścisku.

Czując znów ból brzucha, syknęła.

- Na razie musisz wyzdrowieć, Hanako. - Erwin lekko się do niej uśmiechnął. - Gdy poczujesz się na siłach, zaczniesz szkolenie pod okiem kaprala Levi'a, który będzie za ciebie odpowiedzialny.

- Tch... - prychnął czarnowłosy. - Kolejne dziecko do pilnowania.

Kobieta spojrzała na niego z irytacją, ale nie odpowiedziała żadną kąśliwą uwagą. Generał uniósł brew, po czym skierował się w stronę wyjścia.

- Hayato, Levi, przetransportujcie ją do pokoju. Dopiero jutro wyjedziecie do kwatery.

***

- Smakuje ci? - spytał zatroskany Hayato, karmiąc siostrę zupą.

W końcu sama była zbyt obolała, by choćby podnieść łyżkę.

- Jest okropna - rzekła Hanako z niesmakiem, ale posłusznie jadła dalej.

- Przyzwyczaisz się - zaśmiał się brunet, na co dziewczyna posłała mu gniewne spojrzenie.

- Dobrze wiesz, że nigdy nie ciągnęło mnie do Zwiadowców - westchnęła i spojrzała na widok za oknem.

- Spodoba ci się. Zobaczysz zewnętrzny świat. Chociaż co ja będę cię okłamywał... Za murami czai się też śmierć... Ale słyszałem, że świetnie sobie radziłaś w Troście, choć oprócz teorii niczego cię nie nauczyłem. Cała moja młodsza siostrzyczka - powiedział z dumą. - Ale nigdy więcej tak nie rób. Miałaś uciekać z Miwaki, a nie walczyć.

- Ach... - westchnęła ze zrezygnowaniem. - Zamknij się, chcę iść spać.

- Oczywiście. - Hayato odłożył miskę na komodę i delikatnie ułożył siostrę na łóżku.

- Hayato? - powiedziała, gdy ten już odchodził, więc odwrócił się. - Co z Miwaki? - spytała zaniepokojona.

- Nie martw się, znajdę ją. Skoro jest z Aną, to z pewnością jest bezpieczna. Dobranoc, krasnalu - pożegnał się i wyszedł z pomieszczenia.

- Dobranoc, bracie - szepnęła, choć wiedziała, że jej nie usłyszy, po czym z westchnieniem zamknęła oczy.

***

Obudziła się, gdy tylko usłyszała dźwięk otwieranych drzwi. Było już jasno. Spojrzała zdezorientowana na Hanji, która niosła w dłoniach miskę z czystą wodą oraz bandaże.

- Dobrze się czujesz? Mocno obciążyłaś biodra, więc pewnie wszystko cię boli - westchnęła. - Ale nie martw się. Levi nauczy cię, jak korzystać ze sprzętu, żeby nic sobie nie uszkodzić. A teraz - Uprzednio odstawiając miskę, klasnęła w dłonie - trzeba cię umyć i zmienić opatrunki.

- Co?

Opór na nic się nie zdał i po dłuższej chwili Hanako była względnie czysta i przebrana w prostą, szarą sukienkę.

- Narka, Hanako. - Hanji machnęła jej ręką na pożegnanie i wyszła za drzwi, zostawiając ją samą.

Hanako westchnęła i z powrotem oparła głowę na poduszce.

- Cholera - mruknęła niezadowolona, że nadal bolało ją ciało. Całe szczęście, że o wiele mniej.

Po krótkiej chwili do pomieszczenia wparował Hayato i od razu pomógł jej wstać. Gdy nie była w stanie zrobić sama choćby kroku, zaproponował wejście na swoje plecy. Zrobiła to z wielką niechęcią, ale wiedziała, że inaczej nie będą w stanie nigdzie pójść.

- Jedziemy do poprzedniej kwatery Zwiadowców - wyjaśnił. - Będziemy... Znaczy będziesz tam razem z oddziałem kaprala Levi'a.

- A ty? - spytała zmartwiona Hanako.

- Jestem w innym oddziale, krasnalu. Będziemy widzieć się podczas jakichś misji - szepnął, nadal kierując się w stronę podwórza.

- Ale... Dlaczego w takim razie ja jestem w tym oddziale? - Spuściła głowę.

- Dowódca Erwin powiedział, że to Levi ma cię wyszkolić. Po tym wszystkim zapewne odejdziesz do mniej... specjalnego - westchnął.

- Po co on ma mnie szkolić? Przecież potrafię zabijać tytanów i...

- Nie masz dyscypliny, gówniaro - rzekł twardo kapral, wychodząc nagle zza rogu korytarza i kierując się w tę samą stronę, co rodzeństwo. - A poza tym w ogóle nie nadajesz się na walkę za murami - prychnął i oddalił się.

- Co za dupek - mruknęła szeptem Hanko, lecz kapral i tak zdołał to usłyszeć i odwrócił się w jej stronę.

- Kiedy tylko wyzdrowiejesz, przechodzimy do ostrego treningu, gówniaro - powiedział, wlepiając w nią wściekłe spojrzenie i zniknął za zewnętrznymi drzwiami.

- Masz przerąbane, siostrzyczko - zaśmiał się głośno Hayato. - A teraz wracając do tematu... Odwiozę cię do kwatery i pojadę szukać Miwaki - spoważniał.

Hanako pokiwała głową. Po chwili znaleźli się na dworze, gdzie na koniach czekał już cały Odział Specjalny z chłopakiem-tytanem w środku. Ten popatrzył na nią z podziwem, ale szybko odwrócił wzrok pod karcącym spojrzeniem kaprala.

Hayato posadził siostrę na swoim koniu, po czym sam wsiadł na siodło. Brunetka była niska i drobna, a co za tym idzie lekka, więc mężczyzna nie miał problemów z podniesieniem jej.

- Możemy ruszać, kapralu - oznajmił, kiedy usadowił siostrę tak, by bezpiecznie opierała się na jego torsie.

Hanako tylko przewróciła oczami.

*** 

Co sądzicie?

Do następnego! 😘