Yalaz| Texting

4.5- FİNAL-

Çooook ama çok uzun zaman oldu biliyorum. Ve merakla beklettiğim herkesten çok ama çok özür diliyorum. Kocaman 45 bölümlük bir hikayeyi sonda bıraktık. Okuduğunuz için o kadar teşekkür ederim ki... Hepinizi çook ama çok seviyorum.

Ve diğer bir konu söz verdiğim gibi ufak tefek özel bölümler gelmeye devam edecek.. Sizi çok seviyorum.

KEYİFLİ OKUMALAR :3

FİNAL

Bakışlarımı şaşkın bir şekilde babama çevirdim. Ona sorarca bakmaya başladığımda tek kaşını kaldırdı.

"Ne oldu Yade?"

"Sen Alaz'ı nerede gördün ki? Şimdi nasılsın diye sordun. Neden?"

"Ha..-" Bulut birden araya girdi. "Halısahada." Alaz'da gülerek konuşmaya başladı. "Evet! Ben ayağımı burkmuştum. Ondan soruyorsunuz herhalde?" Babam şaşkınca bakarken bakışlarını bana çevirdi ve yüzündeki şaşkınlığı sildi. "Evet öyle."

"İyi de sizin halısahada ne işiniz var?" Bulut gözlerini devirdi. "Futbol oynuyorduk Yade."

"Bulut sen futbol sevmezsin ki çok."

"Az seviyorum işte. O anıma denk gelmiş. Allah Allah!"

"Ya neden kızıyorsun? İyi tamam orası öyle olsun. Babamın orada ne işi var." Bulut tam bir şey diyeceği sırada Alaz ayaklandı. "Hadi yemek mi yesek. Masa oradan bize göz kırpıyor." Bulut'ta arkasından kalktı. "Evet. Acıkmıştık zaten." Herkes şaşkın bir şekilde ortada ne yapacağını bilmez halde duran Alaz ve Bulut'a bakıyordu. Sessizliği Umut Bey bozdu.

"Çocuklar haklı. Hadi gelin yemeğe oturalım." Tek kaşımı kaldırıp Bulut'a baktım. Bana şirince gülümseyip masayı işaret etti. Herkes ayaklandığında ben de ayaklandım ve masada benim için gösterilen yere oturdum. Alaz tam karşımda oturuyordu. Ona bakmamak için ne kadar dirensem de arada bir bakışlarım ona kaymıştı. O sırada da göz göze gelmiştik zaten. Ben gözlerimi hızlıca çeksem de o bakmaya devam ediyordu.

"Yade?" Bakışlarımı Alaz'ın yanında oturan Bulut'a çevirdim. Sorarca baktığımda bakışlarıyla yanımda duran tuzluğu gösterdi. "Tuzu uzatır mısın?" Onu umursamadan yemeğimi yemeye devam ettim. Bir süre eğlenerek konuşan ailelerimizi dinledim. O sırada telefonuma gelen mesajla dikkatimi onlardan aldım.

(BİR ÖNCEKİ BÖLÜMDEKİ KONUŞMA)

Telefonumun ekranını kilitleyip gözlerimi masadakilerde gezdirdim. Herkes yemeğini bitirmişti. Masa başında sohbet ediyorlardı. Bizim çocuklar ayaklandığında onlara baktım. Bulut bakışlarını bana çevirip gülümsedi. "Alaz'ın odasına gidiyoruz. Sen yemeye devam edeceğim diyorsan otur." Gülümsemesine karşılık yüzümü buruşturup ayağa kalktım.

Salondan çıkarken yemekler için teşekkür ettik. Alaz önde biz arkasında ilerliyorduk. Merdivenlerden çıkar çıkmaz ayağımıza bir kedi dolandı. Kediyi görür görmez gülümsedim. Alaz'ın fotoğrafını attığı kediydi. Hemen eğilip sevmeye başladım.

"Ya sen ne kadar büyümüşsün." Bulut'ta yanıma eğilip sevmeye başladı. "Daha önce görmüştün yani?"

"Fotoğrafını." Faysal yanımıza eğilip kedinin alnını sevmeye başladı. Bakışlarını Alaz'a çevirip merakla baktı.

"Adı ne?"

"Yalaz." Herkes şaşkınca Alaz'a bakmaya başladı. "Neden Yalaz?" Ben de Bulut'un sorusuyla bakışlarımı Alaz'a çevirdim.