The undercover girl

H12- Catch my breath

¨ Hey, ik ben John¨ ik schud zijn hand en ga zitten aan de tafel ergens in de city ¨ Wat doe ik hier?¨ John legt papieren voor mn neus ¨ Dit is het meisje, haar naam is Emma de dochter van een belangrijke man ze loopt gevaar door dat ze met de verkeerde mensen om gaat alleen helaas heeft ze het niet door en wij kunnen het haar niet vertellen aangezien niemand weet dat we undercover zijn dus zij ook niet, get it?¨ woohooo teveel informatie in een keer. Ik knik en pak de papieren en sla het mapje open een op het eerste papier staan haar gegevens en een foto ze is niet lelijk met haar  donker blonde haren en bruine ogen alleen ze ziet er wel een beetje cheeky uit. ¨ Wat moet ik nu precies doen?¨ ik kijk naar de man die iets op zijn telefoon doet ¨ Eh, eerst krijg je trainingen hoe je met wapens om moet gaan over een week komt ze op jouwn school waarschijnlijk verblijft ze in het zelfde huis je probeert vrienden met haar te worden veder probeer je haar te beschermen zonder dat ze er achter komt je volgt haar en zoekt uit wat die mannen met haar willen het zal niet makkelijk worden Malia dus wees alsjeblieft op je hoede en kijk uit¨ Jeejz die man maakt me bang ¨ Ik zal mijn best doen ¨ ik stop de papieren in mijn tas en sta op ¨ Morgen vroeg kom naar het bos achter de school om 6 uur voor school aan¨ en met die woorden loopt de man weg.

Ik loop weer terug richting de school het is alweer een week geleden sinds ik met Luke heb gezoend  hij ontloopt mij en ik ontloop hem hij is direct weg gelopen nadoet hij mij zoende, zo raar bedoel wie doet dat nou? Charlene doet gelukkig weer normaal en ze is weer haar vrolijke zelf. ¨ Maliaa, waar was je?¨ ik kijk naast me. Charlene ¨ oh hey ik was even koffie gaan halen ¨ ik til mijn koffie op als bewijs “oh haha, ga je terug naar school? Want dan loop ik met je mee” ik kijk naar de tijd, ik heb nog 2 uur les 2 uur lang biologie gelukkig zit Luke al een jaar hoger “ Ja Char ¨ ik kijk snel in mijn telefoon of mijn haar goed zit ¨ Oke lets go than¨ ik gooi mijn koffie in de eerste volgende prullenbak en adem in daar gaan we weer, het is je een week lang gelukt dus nu gaat het je ook lukken. ¨ Charleneee¨ shit Dave shit shit shit laat Luke alsjeblieft niet mee zijn, langzaam draai ik me om en zie ik dat Charlene in Dave zijn armen springt een golf van opluchting gaat door me heen als ik zie dat hij alleen is. ¨ Char we moeten gaan anders komen we telaat bij bio¨ ik loop naar het stelletje en trek haar mee “ ook leuk om jou weer te zien, babe” ik hoor Dave grommen “ You´re welcome and please don´t babe me” grinnik ik “ Grappig jongens” nu is het Char die me mee trekt “ Char kijk niet zo” ik prik in haar wang “ Hij heeft mij nog nooit babe genoemd” aha dat was haar probleem “ Oh please, babe is een stom woord dus trek het je niet aan het betekent niks haha” ik open de deur van de school en we lopen de trap op en tuurlijk wie loopt er de trap af Luke. “ Shit Char wat moet ik doen?” Charlene kijkt me niet begrijpend aan, maar dan ziet ze het “ Haha rustig, just act normal” ik word rood en wat is normaal? “ Hallo Malia” Luke kijkt me even aan en loopt dan veder “ Haaii” mompel ik “ hahahahah ahw julie zijn echt schattig” ze moet lachen en niet eens zo zachtjes “ Stop oke dit is niet cool” ik heb me nog nooit zo awkward gevoeld “ Ah kom op, kijk hoe verliefd hij naar je kijkt” we komen bij het lokaal aan en ploffen neer in de achterste rij “ Haha. Nee dat kan niet en waarom zou hij me dan ontlopen?” fluister ik “ Omdat hij nog nooit verliefd is geweest” fluisterde ze terug “ Dames achterin stilte graag” Een boze stem buldert door de klas.

Ik word wakker door mijn telefoon die af gaat onder mijn kussen half 6 fijn die trainingen in het bos 
zijn al over een half uur. Snel spring ik onder de douche doe ik mijn haar in een staart en trek ik een short aan en een sport hempje ook doe ik wat mascara op en trek mijn nike´s aan. Met nog 5 minuten ren ik zachtjes naar beneden en pak een appel uit de keuken en trek de deur achter me dicht, een frisse wind komt me tegen moet en rennend ren ik naar het bos achter de school. “ Daar ben je, je bent laat” ik zie 2 mannen staan met grote tassen “ Sorry, ochtend problemen, dus wat moet ik doen?” een van de mannen gooit een pijl en boog naar me toe “ Serieus ? Ik moet dit doen? Ik dacht dat julie me schieten gingen leren” ik pak het van de grond en bestuur het reus achtige ding “Nee, pas als je dit onder de knie hebt” fijn dit gaat nooit lukken ik ben zo onhandig als wat. Ik kijk naar de mannen die het voor doen het ziet er aardig simpel uit maar naar een paar keer hebben geprobeerd geef ik het op “ Het lukt niet” na mijn zoveelste poging, ik doe een pijl tussen het draad en trek het naar achteren MIS alweer ik gooi de boog op de grond en loop naar de mannen “ Dit lukt nooit” ze kijken me verbaasd aan “ sorry meisje maar dan zou je elke ochtend moeten gaan oefenen we leggen de spullen wel in het huisje achter je zodat je elke ochtend kan oefenen” “ Elke ochtend?!?” daar gaat mijn uitslaap uurtjes “ Nou vooruit, behalve zondag” de mannen lopen lachend weg dit menen ze niet de tranen springen in mijn ogen. Ik pak de boog op en richt de pijl op de boom met het oefen bord eraan concentreer je meid dit kun je, ik knijp mijn ogen half dicht en mik weer mis “ Ahggghhhh” ik gooi de boog weg en pak de pijl op “ Malia wat doe jij hier?” ik verstijf shit niemand mag dit zien langzaam draai ik me om en sta ik oog en oog met Luke “ Eh dit is mijn hobby?” ik hoor de twijfeling in mijn stem en word rood “ ohw en dat doe je op dit tijdstip?”
zegt hij lachend “ wat maakt dat nou weer uit” “ hoo rustig ik wist niet dat je boos werd” zijn stem klinkt oprecht geschrokken oeps. “ En wat doe jij hier?” agh ik moet echt stoppen met arrogant doen “ ikkee ehh wou even nadenken en een rondje lopen” ik zie dat hij rood word “ oke leuk” daar staan we dan heeel ongemakkelijk, zeg iets alsjeblieft hij moet iets zeggen deze stilte is verschrikkelijk “ Eh ik denk dat ik maar eens ga” besluit ik maar te zeggen “ ja ik loop wel met je mee” ik knik en samen lopen we terug naar de huizen. “ ik moet hier erin” mompel ik “ weet ik” hij begint te grijnzen “ wat lach je?” ik kijk naar zijn mooie grijns “ dit is awkward he?” hij bloost terwijl hij het met een schorre stem zegt “ goh je meent het haha” ik moet een beetje lachen aangezien hij het zelf toegeeft dat het awkward is “ Ach ja waarom het nog niet awkwarder maken” ik kijk hem verbaasd aan “ wat bedoe” voor ik mijn zin af kan maken pakt hij mijn gezicht vast en draait hij rondjes met zijn duim op mijn wang “ sssht” hij trekt me naar zich toe en legt zijn voorhoofd op die van mij, duizenden elektrische schokjes bevinden zich in mij en langzaam drukt hij zijn lippen op de mijne. Langzaam beweeg ik met hem mee en kneed ik mijn handen in zijn haar 
langzaam trekt hij zich terug en begint te grijnzen.