The undercover girl

H21- suit & tie

Het is twee weken geleden sinds het incident met Thom. Twee weken die traag en pijnlijk voorbij gingen. Ik heb hem niet meer gesproken of gezien en Luke ook niet. Luke is opeens van de aarde verdwenen en Thom ook. De mensen waar voor ik werk hebben me twee week een berichtje gestuurd dat ik verlopig niks hoef te doen en me kan concentreren op mijn school.

Ergens ben ik daar opgelucht over, ik sta er namelijk niet goed voor. Maar toch knaagt er iets van binnen. Een gevoel die ik niet echt kan plaatsen. Het is alsof ik wil weten wat er aan de hand is, waarom ik bijvoorbeeld niks hoef te doen. Zouden ze nou stiekem gewoon veder gaan? Veder zoeken naar die mannen. Gek eigenlijks dat sommige mensen zo onschuldig zijn. Ze weten van niks. Ze hebben geen idee van wat er allemaal om hun heen gebeurd. En ik weet het nu wel, maar ook weer niet helemaal. Ingewikkeld? Ja nogal.

Misschien moet ik toch maar even met hem gaan praten. Ookal zei Thom dat ik dat nooit moet doen. Zijn mening telt niet meer en ik ga al helemaal niet naar hem luisteren. "Malia?" verwarrend draai ik me om alsof ik net uit coma ben gewaakt. "Jeetje jij zat ver met je gedachten, alles goed?" mompeld Charlene en pakt de hand van Dave vast die achter haar staat. "Dave wil je wat vragen, toch?" vragend kijkt ze achterom en trekt Dave meer naar voren.

"U-um ja, heb jij Luke gezien. Niet dat ik je er lastig mee wil vallen maar opeens was hij weg en sinds dien heb ik hem niet meer gezien. Misschien dat jij iets weet" Dave fronst zijn wenkbrauwen en legt zijn hand in zijn nek. Een schok gaat door me heen en de meest nare gedachtes gaan rond door mijn hoofd. Shit wat zei Thom nog maar weer?

Hij is niet wie je denkt dat hij is...

Wat zou dat betekenen? Dat hij bij een of andere maffia zit? "Hallo aarde aan Malia?" Charlene zwaait voor mijn gezicht eb ik richt me weer op Dave. "Is hij vaker zomaar weg?" Dave mompelt en begint bedenkelijk te kijken. "Vorig jaar geloof ik, toen was hij een keer 3 weken weg " ik knik en loop weg, ik weet genoeg.

"Wacht Malia waar ga je heen?" ik kijk achterom naar Dave en glimlach voor ik veder loop. Ik negeer ze nu compleet maar ik heb geen zin om smoesjes te verzinnen. Op naar Mexico.

Haastig pak ik een tas en prop er wat kleren in en andere benodigheden. Het zal aardig lang rijden zijn maar ik heb het er voor over. Ik moet hem spreken.

Ik scheur een notitieblad uit het boekje en pak een pen.

Lieve Charlene,
Mijn oom uit Mexico belde en hij had dringend mijn hulp nodig. Ik ben dus een paar dagen weg. X M

Ik leg het briefje op haar bed en sla de tas over mijn schouder heen. De adrealine giert door mijn lijf terwijl ik nog niet eens in de auto zit. Ik moet zorgen dat ik hier weer levend terecht kom. Ik moet zorgen dat ik levend van hem vandaan kom. Ik dump mijn tas op de passagiers stoel naast me en zet de radio aan. Mijn reis kan beginnen.

Als ik eindelijk voorbij de borden Mexico rijd beginnen de zenuwen het over te nemen. Wat moet ik zeggen? Ik moet in ieder geval oppassen wat ik zeg want hij is gevaarlijk. Tenminste wat ik gehoord heb.

Ik rijd door een stoffig dorpje maar achter het dorp zie ik de big city al. Ik dacht eigenlijk dat Mexico echt zo'n zand gebied was maar blijkbaar heb ik het verkeerd.

Ik stop bij het dorpje om even bij te tanken en wat drinken te kopen. Als ik auto stap komt me een warme windvlaag tegenmoet. Een paar mensen begroetten mij als ik de winkel binnenstap en vriendelijk glimlach ik naar ze. Met een flesje water in mijn hand loop ik weer terug naar de auto.

"Hey? Verbaasd draai ik me om en kijk ik naar een meisje die voor me staat. Ik gok dat ze ongeveer even oud is als mij. "Je was dit vergeten" glimlacht ze en ze houdt mijn tas omhoog. "Hoe stom van me, dankjewel. Het komt vast door de zenuwen" ik pak de tas aan en gooi hem weer over mijn schouder heen. "Heb je last van zenuwen?" verbaasd kijk ik haar aan. "Eh ja hoe weet je dat?" ze begint te grinniken. "Dat zei je net" het bloed stijgt naar mijn wangen. Shit zei ik dat hardop? "Oeps" ik begin te lachen en het meisje doet met me mee.