The undercover girl

24- did we lost?

Het was ochtend, het perfecte moment van de dag. De zachte zonnestralen stralen door het raam en bereikt ons op het mattrass.

Benen in elkaar gehaakt. Half slapend, half wakker en half naakt. Maar misschien was dit de perfecte positie. Je moet met zijn tweeen zijn om dit gevoel te hebben, wat zoveel plezier en vrede bevat.

Met een hand onder mijn hoofd en een hand tegen zijn rug aan voelde ik me op mijn plaats. Zachtjes laat ik mijn vinger over zijn rug glijden en kinderachtig begin ik figuurtjes te tekenen. Zijn zache huid voelde warm onder mijn aanraking. Zijn ademhaling was sloom, zwaar en zo kalm. Ik wist dat hij het zelfde voelde als ik. Dat hij nu met mij de meest perfecte moment deelde. Het is perfect. Alles is perfect.

Langzaam kwam hij tot leven met elke lijn ik tekende op zijn rug. Met mijn vinger bewegend over zijn spieren, die rustig beweegde door zijn ademhaling, voelde ik de tintelingen diep vanbinnen.

Nog steeds met zijn ogen gesloten draaide hij zich langzaam om. Zijn heldere grijze ogen verborgen, maken het moeilijk. En ik neig naar het zicht van de bekende grijze ogen waarvan ik weet dat ze alleen bij hem horen.

Hij stopt een arm onder zijn hoofd en de ander gebruikt hij om me dichter naar hem toe te trekken. Het is alsof hij moeite heeft om zijn ogen open te doen alsof dit allemaal maar een droom is.

"Thom" mijn hand streelt zijn wang en langzaam opent hij zijn ogen. Maar het is niet wat ik wil zien. Zijn bekende heldere ogen staan niet helder maar donker. Hij kijkt me vies aan alsof hij net de grootste fout van zijn hele leven heeft gemaakt.

Langzaam voel ik mijn hart breken als hij me vanzich afduwt. Hij spant zijn kaak aan en zijn ogen staan woedend. Dit kan niet.

Zwetend word ik wakker. Ik kijk naast me maar het matras was leeg. De deken stevig om me heen geklemd. Het was maar een droom... Die veranderde in een nachtmerrie. Ik hijs mezelf omhoog en kijk maar Kate die in Charlene's bed ligt te slapen. Ik stap uit bed en loop richting de douche, eerst maar even douchen en rustig wakker worden.

Heb je ooit wel eens het gevoel dat je alles in de hand had? Maar dat in een korte tijd je hele leven op zn kop staat. En opeens heb je nergens controle meer over.

En ik haat het. Peinzend loop ik door mijn kamer, gefrustreerd en in de war. Het is 2 dagen geleden, 2 dagen! Luke en Thom zijn nog niet terug, Charlene heeft niks van zich laten horen en Dave neemt zijn telefoon ook niet op!

Wat moet ik nu doen? Kate zit op mijn bed terwijl ik heen en weer loop. Al uren proberen we een plan te verzinnen. Weinig succes zoals je ziet. "Alysha doe rustig" Kate laat zich achterover vallen.

"Wat moeten we doen? " ik laat me naast haar neer vallen. "Ehm even denken, laten we uit gaan" Kate klapt in haar handen.

"Dit meen je niet he? We hebben dikke problemen en jij wilt uitgaan" ik veeg mijn haar uit mijn gezicht. Soms snap ik Kate echt niet. "Ja, ik wil de stad wel eens zien en wat wil je anders doen? De hele avond hier zitten te wachten?" ze gaat recht op zitten en ik volg haar voorbeeld.

Ergens heeft ze een punt. Maar ik ben echt niet in de stemming om uit te gaan. "Alysha kom op, het word leuk! Als ze morgen nog niet terug zijn gaan we ze wel halen" zucht ze. Ik knik "oke waarom ook niet" lach ik. Kate begint opgewonden te springen en geeft me dan een knuffel. "Oke oke zo is het wel weer genoeg" lachend duw ik haar weg.

Na veel gezeur van Kate heb ik toch een jurkje aangetrokken en hakken. En weet je wat? Ik heb er nu al spijt van. Zuchtend lopen we over straat, Kate helemaal opgewonden en ik? Totaal tegen overgestelde. Mijn voeten doen pijn omdat ik nooit op hakken lopen en mijn wimpers voelen zwaar door de mascara.

"Club 22, hier is het" Kate haakt haar arm in de mijne. Ik glimlach even maar mijn onderbuik gevoel verdwijnt niet. Waarom ben ik hier niet gerust gesteld over? "Kate ?" we sluiten aan in de rij. "Mm?" ze draait zich om en kijkt me vragend aan. " Niet teveel drinken oke? En niet je drinken ergens laten staan" ik lach even als ze haar ogen draait.

We komen bij de ingang in en de man laat ons binnen. Kate knipoogt naar me als teken dat we ons ID niet hoeven te laten zien.

"Alysha" hoor ik een zware stem achter me zeggen. Waar heb ik die stem eerder gehoord? Ik draai me om en speur de omgeving af. Raar ik zie niemand. We lopen veder richting de bar om wat drinken te bestellen.

"Lust je malibu? " Kate staat te bestellen en kijkt vragend achterom ik knik en ze handigt het drankje aan me over. "Op onze problemen" lach ik en we klinken onze glazen tegen elkaar en nemen een grote slok.

"Alysha" weer dezelfde stem. Ik draai me om. Hij. Mijn mond zakt open en mijn drankje valt op de vloer, en de rest van de wereld vervaagt. Wat doe hij hier?

Cliffhanger haha, wie oh wie zou het zijn? Comment en vote ⭐