The undercover girl

H20- school & friends and lovers

Vandaag ga ik weer na een lange tijd naar school, mijn enkel is genezen en de wond ik mijn nek is ook weg. Ik heb een leuke tijd gehad met Thom veel is er niet gebeurd en ik ben van plan om wat meer afstand te nemen aangezien ik nog steeds gevoelens heb voor Luke en dat is niet eerlijk voor Thom. Ik moet zeggen dat ik ook helemaal in de wolken ben van Thom. Overkomt mij weer, op het ene moment boeit jongens je niks en dan opeens ben je verliefd op twee.

Ik moet me focusen op het volgende probleem nou ja probleem..  Charlene. Om precies te zijn ben ik 7 meter van onze deur verwijderd en als ik naar binnen ga weet ik niet precies wat me te wachten staat. Of ik word gekillt of het valt allemaal wel mee, maar waarschijnlijk het eerste. Ik adem diep in en druk de klink naar beneden. Zodra de deur zachtjes open gaat zie ik het nieuwschierige hoofd van Charlene al voor me staan.

"Oh em geeeee, je bent terug. Ik heb je zo gemist het is dood hier zonder jou. Waar was je eigenlijks?" opgelucht laat ik mijn adem ontsnappen als Charlene me in een knuffel trekt. "Ik was even terug naar huis, ik heb jou ook gemist" antwoord ik oprecht. "Klaar voor school?" Charlene stapt opzij zodat ik naar binnen kan, knikkend pak ik snel mijn school spullen en werp een blik in de spiegel. "Jahaa je ziet er wel goed uit, kom nou maar" roept Charlene ongeduldig.

"Je moet me trouwens ook nog wat vertellen Malia" Charlene stoot me aan en wijst richting de jongens die buiten aan het voetballen zijn. Oh shit mijn ogen vinden direct contact met die van Luke. "Hij kwam elke dag naar me toe om te vragen wanneer je terug kwam" glunderd Charlene. Shit ze moest eens weten. "Het is niks" antwoord ik vlug en verhoog het tempo. Te laat.

"Maliaaa?" zijn stem laat mijn hart stoppen en langzaam draai ik me om. Met een onschuldige glimlach kijk ik naar Luke die bezweet aan komt rennen. Direct pakt hij mijn tintelende handen vast en kijkt me bezorgd aan. "Waar was je? Ik heb je zovaak proberen te bellen en te smsen maar je antwoorde niet. Ik hoorde dat je naar huis was maar je had op zn minst kunnen bellen of een berichtje sturen" Luke zijn stem verhoogd een beetje en ik geef hem een knuffel. Ik heb geen een sms berichtje of gemiste oproep van hem gehad? Hoe kan dat nou weer. "Mijn batterij van mijn telefoon is kapot sorry" Luke knikt begrijpend en ik betwijfel of hij me wel echt gemist heeft. Als hij weer word geroepen door zijn vrienden geeft hij me snel een kus op de wang en rent weer weg. Met kriebels in mijn buik houd ik mijn hand op mijn wang, op een of andere manier voelt het weer anders dan bij Thom.

Thom. Shit. Hij was degene die mijn telefoon had. Snel pak ik mijn telefoon en blader door mijn berichten. Helemaal niks.  En als ik door mijn oproepen scroll staat er ook geen een keer Luke bij. Een verbaasde Charlene kijkt me aan. Zou Thom die berichten hebben verwijderd? Als ik me omdraai zie ik hem verslagen staan. Met zijn zwarte ripped skinny jeans en grijze trui kijkt hij me met een verdrietige blik aan. Zou hij het gezien hebben wat er gebeurde tussen Luke en mij? Ik ben hem toch geen uitleg verschuldigt? Ik bijt op mijn lip en loop op hem af ik moet weten of hij die berichten heeft verwijderd.

"Thom" ik ga tegen over hem staan en kijk hem recht aan. "Alysha" fluistert hij terwijl ik mijn telefoon voor zijn neus houd. "Wat heb jij gedaan" sis ik. "Stop" hij onderbreekt me voordat ik veder kan gaan "waarom deed je dat met Luke? Ik zei toch dat je uit zijn buurt moet blijven?" hij is boos. Ik hoor aan zijn stem dat hij woedend is. En geloof me die stem heb ik nog maar een paar keer gehoord. "Ik ben jou geen uitleg verschuldigd ik ga om met wie ik om wil gaan" antwoord ik boos en zet een stap achteruit. "Heb jij alle berichten en oproepen van Luke verwijderd" boos begin ik te schreeuwen. Het blijft stil, verdomme waarom zegt hij niks? " antwoord dan" mijn stem klinkt wanhopig en totaal er niet klaar voor om de waarheid te horen.

Maar hij zegt niks. Nee inplaats van te antwoorden loopt hij weg. En weetje? Dat is voor mij duidelijk genoeg. Een losse traan dwarrelt over mijn wang en snel veeg ik hem weg. Ik hoef hem niet meer te zien. Met vlugge passen loop ik terug naar Charlene. "Ah, geen vragen" ik steek mijn hand onhoog als ze haar mond open doet. Gelukkig gaat de bel en we lopen richting de school.

"Malia, je hebt een D-" mijn wiskunde docent kijkt me streng aan en met grote ogen kijk ik naar de rode D- bovenin de hoek. Shit dit had ik nooit verwacht. Dit is laag en slecht. Ik werp een blik naar achteren en Charlene kijkt me bezorgd aan. Ik kijk op haar blaadje. Tuurlijk A+. Stiekem baal ik nu wel, ik ben een week niet op school geweest en deze toets was voor die tijd. Ik heb dus veel nieuwe leerstof gemist. Alsof Charlene mijn gedachten kan lezen schuift ze haar aantekeningen naar me toe zodat ik ze over kan schrijven.

"Alysha, het spijt me oke?" Thom loopt schreeuwend achter me aan. Ik wil het niet horen, ik wil hem niet aan kijken en ik wil al helemaal zijn excuses niet. Ik begin het bos in te rennen, als het ware ren ik nu weg voor mijn problemen en dat is slecht. Maar nu heb ik er gewoon echt behoefte aan. Ik hoor de voetstappen achter me en ik weet dat hij me aan het volgen is. "Hij is niet wie je denkt dat hij is oke?" ik kijk opzij naar Thom en schudt hevig mijn hoofd.

"Nee jij was niet degene die ik dacht dat je was" antwoord ik hijgend. Ik probeer het tempo te verhogen maar ik weet dat hij me nog steeds bij kan houden. "Je hebt gevoelens voor hem he?" zodra ik die woorden hoor sta ik direct stil. "Wat?" snauw ik " je hoorde me wel, misschien ben je wel zo verliefd dat je blind bent geworden en niet ziet wat voor een persoon hij is" schreeuwt Thom en stapt dreigend op me af. "Antwoord me dan he" en hij doet er nog een schepje boven op. "Wat wil je bereiken dan?" schreeuw ik terug, en de eerste traan driegt over mijn wang te rollen. Nu is het stil van zijn kant. "Ik wil je gewoon beschermen ja?" volgens mij kan heel de wereld ons horen zo hard staan we te schreeuwen.

"Beschermen? Dus mij in je kamer opsluiten zodat ik nergens heen kan noem je beschermen? Weetje voor een moment zag ik het nut er van in om in je kamer te verblijven tot ik hersteld was, maar toen dacht ik dat je me stiekem gewoon in je kamer wou houden omdat het gezellig was. Ik dacht dat je me zoende omdat je me leuk vond. Maar nee ik heb het verkeerd he? Je deed het alleen maar zodat ik in je kamer zou blijven en niet weg zou gaan. En weetje dat is het ergste wat een jongen me ooit heeft aangedaan." Na dat ik uit geschreeuwd ben laat ik me huilend tegen een boom aan zakken.

"Ja " ik kijk op na een lange stilte. Thom zet een stap naar achteren. "Je hebt gelijk, ik zoende je om je bij me te houden. Ik zoende je om je te beschermen meer niet. En weet je? Ik heb er spijt van. Ik heb spijt van elk moment. Doei Alysha" en met die woorden loopt hij weg en laat hij mij huilend achter tegen een boom aan.