De Nieuwe Wereld Specials

Na deel 6: Terraanse trekjes, deel 2 - part 1

Voor Esther, gefeliciteerd ^^

Je Elodische jaardag datum is:
amtalda 26 284

(A/N: Een personage in een gift-fic is wel vernoemd, maar niet gebaseerd op de jarige ^^ )

---

Elodie jaar 380

Het eerste schooluur was net begonnen en Esther zat met haar neus heel dicht op het papier van haar werkboek. Ze negeerde de binnenkomende leerlingen zo goed als ze kon en staarde naar de textuur. Ondanks de grote hoeveelheid bomen op Elodie, was er geen overvloed aan papier. Ze was gewend aan het gebrek aan papier aan boord van het schip waarmee haar ouders de ramp op aarde hadden overleefd, maar ze had op zijn minst verwacht hier veel meer witte blaadjes te vinden.

Hoe moest ze ooit journalist worden wanneer ze niet eens papier had om de verhalen op te schrijven?

"Es? Wat ben je aan het doen?"

De neus van haar beste vriendin Svana verscheen in beeld en Esther bromde: "Waar is dit van gemaakt? Het lijkt niet eens op papier."

Svana's neus verdween. "Het lijkt niet op ons papier, maar dat was allang al niet meer van bomen gemaakt. Dit spul wel."

Omhoog kijkend, vroeg Esther: "Hoe weet jij dat?"

"Boek gelezen", Svana wees over haar schouder naar de kleine bibliotheek achter in het lokaal. Elk lokaal had een kast met boeken over allerlei onderwerpen. Alle bladzijden waren gemaakt van hetzelfde materiaal als het werkboek in haar handen. Wanneer een boek alleen bestond uit tekst, was het soms zelfs gedrukt in plaats van met de hand beschreven.

"Oh."

Om hen heen verstomde langzaam het geroezemoes. Elke leerling had zijn eigen werk te doen en met een zucht haalde ze haar schrijfgerei tevoorschijn. Een paar potloden, een mesje om de punt te slijpen en een soort gom om fouten mee uit te wissen. Het was de bedoeling dat elk boek straks door een volgende leerling gebruikt kon worden, dus netheid was heel belangrijk. Ze moest toegeven dat het erg efficiënt werkte. Voor haar lag een lesboek dat geschreven was het jaar voor haar en wanneer een boek onleesbaar werd, werd het gereduceerd tot pulp, gewassen en opnieuw geperst tot schoon papier.

Ze mocht haar eigen tempo bepalen, wat in het begin wel even moeilijk was. Niemand die tegen haar zei dat ze iets voor een bepaalde datum af moest hebben of tentamens moest doen. Er waren toetsen aan het eind van elk niveau om te bepalen of je alles wist om door te kunnen gaan, maar verder moest je het doen met je eigen planning. Soms voelde ze zich een ontzettende oen, zeker wanneer ze keek naar de veertienjarigen in haar klas. Zelf was ze net zeventien geworden. Volgens Elodische maatstaven zou ze allang al klaar moeten zijn met de HSE. Gelukkig was ze niet de enige.

Na het overschrijven van een halve bladzijde, verzonk ze in gepeins. Kauwend op haar potlood staarde ze naar buiten. Het uitzicht hielp absoluut niet mee om zich te kunnen concentreren op haar schoolwerk. De HSE Ornan, pas gebouwd, speciaal voor de honderden nieuwe leerlingen van Terra die een paar jaar geleden uit hun slaap waren gewekt, stond in een weiland aan de rand van het resid. Vanuit Merilé, waar ze woonde, was het een paar uur rijden en dus woonden alle leerlingen in het aangrenzende studentengebouw. Tenminste, alle leerlingen die mochten van hun ouders. De Elodische leerlingen konden alles wat je moest kunnen om op jezelf te kunnen wonen tegen de tijd dat ze twaalf waren. Esther had een spoedcursus koken, huishouden en economie gehad voor ze een kamer mocht uitkiezen. Het beviel haar goed. Elke vrije periode reisde ze samen met haar vrienden terug naar huis, waar haar ouders, broertje en zussen hun eigen dingen leerden.

Voor haar ouders was de omschakeling erg moeilijk geweest. Het ene moment werkten ze hard aan het voortbestaan van het menselijke ras, het volgende werden ze wakker op een compleet andere wereld. Eén waarop je niet meer hoefde óverleven, maar waar je kon kiezen wat je wilde.