Üç Kalp

20

Yorumlarınızı bekliyorum🌸

"Ne oldu?"Cumali korkuyla eve girdiğinde salona geçtim ve kanepeye oturdum."Ceren iyi olmadığını söyledi.Neyin var?"Yanıma oturup karnıma uzandığında elini ittim."Sehpaya bak."Sehpadaki kağıtları eline aldıktan sonra okumaya başlamıştı."Dur ben sana özet geçeyim."Ayağa kalkıp elindeki kağıtları aldım ve yere attım."Hakan'ın yaşadığını en başından bildiğinin ispatlandığı kağıtlar bunlar!"Boş ellerine baktıktan sonra yavaşça gözlerini bana çevirdi."Ölmediğini biliyordun."

"Tane-"

"Ben aylarca ağladım."Ayağa kalktığında sinirle bağırdım ve sırtımı döndüm."Defalarca o mezarlığa gittim.Hiç mi acımadın?İntihar edip hastaneye kaldırıldığımda bile mi acımadın?"

"Kimseye söyleyemezdim.İşin içinde istihbarat vardı."

"Bana söyleyecektin Cumali!Bana!"Ellerime uzandığında sehpanın arkasına geçtim."Hakan'ın yaşadığını bilerek seninle evlenmemi istedin.Bir gün ortaya çıkacağını biliyordun."

"Bana bir daha ülkeye girişi olmayacak dediler Tane!Sana söylemem sadece senin hayatını tehlikeye sokardı.Şu an bile bunları konuşmamız çok tehlikeli.O aptal bunu düşünemedi herhalde ama kendi hayatını yine tehlikeye attı."

"Bu ne demek?"

"Gizli bilgileri sana vermiş.Bunu istihbarat öğrenmeyecek mi sanıyor?Şimdiye kadar çoktan öğrenip Hakan'ın peşine düşmüşlerdir."Sehpadaki telefonumu ve Cumali'nin arabasının anahtarını alıp bahçeye fırlamıştım.Benim yüzünden bu zamana kadar yaşadıkları ona yeterdi.Yine benim yüzümden zarar görmesine izin veremezdim."Tane!"Arabaya binip gaza yüklenirken bir yandan Hakan'ın numarasını girmeye çalışıyordum.Açmayacağını düşünürken açılan telefonla derin bir nefes aldım."Hakan nerdesin?"

"O dosyaları yalanlayamaz.Mühürleri gördün."

"İstihbarat peşinde olabilir!Telefonunu at kaç hemen!"Çevre yolunu geçip köy yoluna girdikten sonra telefonu kapattım ve kenara attım.Göğsüm hızla inip kalkıyordu.Ya gidip ölüsüyle karşılaşırsam?Ya bu sefer her şey gerçekleşirse?Ölümünü tekrar kaldırabilir miydim?

-

"Yapamayacağım galiba."Kapıyı açıp ineceğim sırada kolumu kavramıştı."Daha arabayı çalıştırmadın bile."

"Hakan ben manuel kullanamam bırak kolumu."Beni hızla arabaya çektikten sonra uzanıp kapımı kapatmıştı.Korkudan titriyordum."Ya debriyajı kavrayamazsam da araba patlarsa?"Büyük bir ciddiyetle sorduğum soruya karşı şaşkın bakışlarla bakmıştı.Kahkahası kulaklarıma dolarken sinirle kemerimi taktım."Ciddiyim ben."

"Bebeğim,saçmalama istersen."Elimi tutup vitese bıraktıktan sonra bedenini bana çevirdi."Şimdi sol ayağını debriyaja getir."Ayağımı hareketlendirip sakince debriyaja dokundum."Geldi galiba."Kahkahası yeniden kulaklarıma dolmuştu."Hakan ya!"Yanağımı sıkıp konuşmaya devam etti."Debriyaja sonuna kadar bas,vites boşta şu an.Ve motoru çalıştır."Kontağı çevirirken ilk defa araba kullanacak gibi hissediyordum.Daha önce hiç manuel araba kullanmamıştım ve Hakan bana manuel öğretme konusunda ciddi anlamda ısrar ediyordu."Frene basarak vitesi bire al."Vites topuzunu el ele kavramıştık.Gülümseyerek vitesi bire aldım ve ayağımı frenden çekip gaza getirdim."Evet,anlattığım gibi devam et bakalım."Vitesin üstündeki elimi tutup öptüğünde ayağımı debriyajdan yavaşça çekiyordum."Öpüp durma kaza yapacağım."Bir yandan gaza basarken bir yandan debriyajı bırakmaya çalışıyordum."Motordan ses geliyor!"